Tag Archives: Υπογονιμότητα

ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΤΕ ΝΑ ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΓΚΥΟΣ; 14 ΜΥΘΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ

Posted in ΥΓΕΙΑ by

Ζούμε στην εποχή της πληροφορικής. Η γνώση είναι εύκολα προσβάσιμη: μπορούμε να μάθουμε σχεδόν τα πάντα, απλώς κάνοντας μια αναζήτηση στο Google. Αλλά η πολύ πληροφόρηση πολλές φορές οδηγεί στην παραπληροφόρηση.

Και όταν πρόκειται για θέματα γονιμότητας, δυστυχώς υπάρχει πολύ μεγάλη παραπληροφόρηση. Ως εκ τούτου, δεν αποτελεί έκπληξη αυτό που έδειξε μια πρόσφατη έρευνα: οι γνώσεις σχετικά με την ωορρηξία, τη γονιμότητα και τη σύλληψη είναι περιορισμένες μεταξύ των γυναικών, και πολλές τείνουν να πιστεύουν ορισμένους μύθους και παρανοήσεις.

Παρακάτω θα βρείτε 14 μύθους σχετικά με τη γονιμότητα που πολλοί άνθρωποι πιστεύουν, αλλά η επιστήμη έχει διαψεύσει:

ΜΥΘΟΣ # 1. Όσον αφορά τη μητρότητα, τα 40 είναι τα νέα 30

Το προσδόκιμο ζωής είναι μεγαλύτερο, και έχουμε την τάση να αναβάλουμε τη μητρότητα λόγω επαγγελματικής σταδιοδρομίας ή σπουδών. Από αυτή την άποψη, οι σαραντάρες μπορούν εύκολα να θεωρηθούν όπως ήταν κάποτε οι τριαντάρες. Δυστυχώς όμως, δεν ισχύει το ίδιο για τις ωοθήκες μας: μέχρι την ηλικία των 30 ετών, μια γυναίκα έχει περίπου 20% πιθανότητες να συλλάβει κάθε μήνα, όταν φτάνει στα 40, οι πιθανότητες έχουν πέσει στο 5%.

Αυτή είναι μια από τις πιο συχνές παρανοήσεις: αγνοώντας τη πτώση της γονιμότητας λόγω ηλικίας, πολλές γυναίκες αναζητούν βοήθεια για να τεκνοποιήσουν στα 40 τους, όταν μπορεί να έχουν ήδη χάσει την ευκαιρία να γίνουν γονείς.

Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι υπάρχει ένα βιολογικό ρολόι, και χτυπάει! Εάν για προσωπικούς λόγους δεν μπορείτε να έχετε παιδιά στην κατάλληλη ηλικία γονιμότητας, υπάρχει δυνατότητα να παγώσετε τα ωάριά σας για να τα χρησιμοποιήσετε στο μέλλον.

ΜΥΘΟΣ #2. Ορισμένες στάσεις στο σεξ αυξάνουν τις πιθανότητες να μείνετε έγκυος

Πιθανόν να έχετε ακούσει ότι οι καλύτερες στάσεις για να μείνετε έγκυος είναι η “ιεραποστολική στάση” (η γυναίκα ανάσκελα, ο σύντροφος από πάνω) και η “στάση στα τέσσερα” (η γυναίκα στα χέρια και τα γόνατά της) επειδή παρέχουν τη βαθύτερη διείσδυση, επιτρέποντας στον άνδρα να εκσπερματίζει πιο κοντά στον τράχηλο της μήτρας.

Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία που να το αποδεικνύουν. Αυτή η πεποίθηση βασίζεται κυρίως σε μια μεμονωμένη μελέτη που εξέταζε τη θέση του πέους σε αυτές τις δύο στάσεις, αλλά δεν θίγει καθόλου τις πιθανότητες εγκυμοσύνης.

Επομένως, καμία στάση δεν φαίνεται να είναι καλύτερη όταν πρόκειται να μεγιστοποιήσετε τις πιθανότητες να συλλάβετε. Τα σπερματοζωάρια φτάνουν στον τράχηλο της μήτρας μόλις λίγα δευτερόλεπτα μετά την εκσπερμάτωση, και μέσα σε 5 λεπτά είναι στη σάλπιγγα, ανεξάρτητα από τη στάση στο σεξ.

ΜΥΘΟΣ # 3. Η ανύψωση των ποδιών στον αέρα για 20 λεπτά μετά το σεξ θα σας βοηθήσει να μείνετε έγκυος

Ίσως θα το έχετε ακούσει: “Ξάπλωσε στο κρεβάτι με τα πόδια ψηλά μετά από το σεξ για να αυξήσεις τις πιθανότητές να μείνεις έγκυος”. Δεν είναι αλήθεια όμως! Αυτό που συνήθως προτείνεται είναι να μείνετε ξαπλωμένη για 10-15 λεπτά μετά τη σεξουαλική επαφή, καθώς μέχρι τότε το σπέρμα θα έχει φτάσει στον τράχηλο, και πολλά σπερματοζωάρια θα βρίσκονται ήδη μέσα στη σάλπιγγα.

Παρόλα αυτά, μια νέα μελέτη αμφισβήτησε και τις δύο πεποιθήσεις: γυναίκες που υποβλήθηκαν σε σπερματέγχυση χωρίστηκαν σε δύο ομάδες – μία που έμεινε ξαπλωμένη με τα πόδια ψηλά για 15 λεπτά μετά τη διαδικασία, και μια που σηκώθηκε αμέσως. Αποδείχθηκε τελικά πως το 32% της ακίνητης ομάδας έμεινε έγκυος, σε σύγκριση με το 40% της ενεργούς ομάδας.

Επομένως, δεν χρειάζεται να βάλετε μαξιλάρια κάτω από τη λεκάνη κατά τη διάρκεια της επαφής, ούτε να κάνετε κυκλικές κινήσεις με τα πόδια σας στον αέρα για να μείνετε έγκυος.

ΜΥΘΟΣ # 4. Αν κάνουμε σεξ κάθε μέρα το σπέρμα γίνεται αδύναμο, μειώνοντας τις πιθανότητες σύλληψης

Πόσο συχνά πρέπει να κάνουμε έρωτα για να αυξήσουμε τις πιθανότητες εγκυμοσύνης; Θα βρείτε διάφορες συμβουλές στο διαδίκτυο: κάθε δεύτερη μέρα, 3 φορές την εβδομάδα, κάθε μέρα! Ποια από όλες είναι η σωστή; Ένα πράγμα είναι σαφές: η αποχή άνω των 5 ημερών βλάπτει την ποιότητα του σπέρματος. Παρόλα αυτά, δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά αν οι άνδρες εκσπερματίζουν κάθε μέρα ή μέρα παρά μέρα. Είναι γεγονός πως πολλοί ιατροί συνιστούν συνουσία κάθε δεύτερη μέρα, με την λογική ότι θα αυξήσει την ποιότητα του σπέρματος, ιδιαίτερα στους άνδρες με μικρότερο αριθμό σπερματοζωάριων (ολιγοζωοσπερμία). Ωστόσο, πρόσφατες μελέτες δείχνουν ακριβώς το αντίθετο: οι ολιγοζωοσπερμικοί άντρες έχουν καλύτερη ποιότητα σπέρματος με την καθημερινή εκσπερμάτιση!

Πρόσφατα επιστημονικά στοιχεία δείχνουν ότι το καθημερινό σεξ προσδίδει ένα μικρό προβάδισμα: οι υψηλότερες πιθανότητες εγκυμοσύνης (37% ανά κύκλο) συσχετίζονταν με την καθημερινή σεξουαλική επαφή, αν και το σεξ μέρα παρά μέρα είχε συγκρίσιμα ποσοστά εγκυμοσύνης (33%). Από την άλλη μεριά, πρέπει να έχουμε κατά νου ότι η “υποχρέωση” σεξουαλικής επαφής κάθε μέρα μπορεί να προκαλέσει περισσότερο άγχος στο ζευγάρι, με αποτέλεσμα την μειωμένη σεξουαλική επιθυμία, χαμηλή αυτοεκτίμηση και τελικά μειωμένη συχνότητα σεξουαλικών επαφών.

Επομένως, η αναπαραγωγική αποτελεσματικότητα είναι υψηλότερη με σεξουαλικές επαφές κάθε μέρα ή μέρα παρά μέρα. Η βέλτιστη συχνότητα, ωστόσο, ορίζεται καλύτερα από την προτίμηση του κάθε ζευγαριού.

ΜΥΘΟΣ # 5. Κάνουμε σεξ μόνο όταν έχω ωορρηξία, δηλαδή την 14η μέρα του κύκλου

Η ωορρηξία (όταν πέφτει το ωάριο από τις ωοθήκες) λαμβάνει χώρα μία φορά το μήνα, συνήθως μεταξύ της 11ης και της 21ης ​​μέρας του κύκλου (ο κύκλος ξεκινάει την πρώτη ημέρα της περιόδου).

Κάθε γυναίκα έχει ωορρηξία με το δικό της ρυθμό. Παρόλο που συνήθως λέγεται ότι μια γυναίκα με κύκλο 28 ημερών έχει ωορρηξία στην 14η ημέρα του κύκλου, αυτό δεν είναι απαραιτήτως αληθές: μια μελέτη διαπίστωσε ότι λιγότερο από το 10 τοις εκατό των γυναικών με κανονικούς κύκλους 28 ημερών έχουν ωορρηξία την 14η ημέρα.

Γνωρίζουμε ότι τα σπερματοζωάρια μπορούν να επιβιώσουν στο αναπαραγωγικό σύστημα μιας γυναίκας για περίπου 5 ημέρες, και ότι μόλις απελευθερωθεί το ωάριο, θα πεθάνει σε περίπου 12-24 ώρες. Επομένως, η γόνιμη περίοδος – ή το “γόνιμο παράθυρο” – είναι ένα διάστημα 6 ημερών που λήγει την ημέρα της ωορρηξίας, ή την επόμενη.

Για να αυξήσετε τις πιθανότητές να μείνετε έγκυος, καλό είναι να κάνετε σεξ πριν και κατά τη διάρκεια της ωορρηξίας, κάθε μέρα ή μέρα παρά μέρα. Αν οι κύκλοι σας είναι ακανόνιστοι και δεν μπορείτε να υπολογίσετε τις γόνιμες ημέρες, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα τεστ ωορρηξίας, ή να επισκεφθείτε τον ιατρό σας, που θα σας βοηθήσει να βρείτε τη δική σας γόνιμη περίοδο.

ΜΥΘΟΣ # 6. Το κάπνισμα δεν επηρεάζει τις πιθανότητες εγκυμοσύνης. Θα το κόψω μόλις μείνω έγκυος

Κατά πάσα πιθανότητα γνωρίζετε ότι το κάπνισμα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι επικίνδυνο, καθώς μπορεί να οδηγήσει σε αποβολή, πρόωρο τοκετό, πολύ μικρά μωρά στην γέννηση και, σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, συγγενείς δυσπλασίες.

Αλλά θα πρέπει να γνωρίζετε ότι το κάπνισμα είναι επιβλαβές και για τη γονιμότητα: ακόμα και πέντε τσιγάρα την ημέρα μειώνουν τη γονιμότητα, τόσο σε γυναίκες όσο και σε άνδρες, και αυτό συμπεριλαμβάνει και το παθητικό κάπνισμα. Έχει υπολογιστεί ότι οι καπνιστές έχουν 10-40% χαμηλότερης γονιμότητας ανά μήνα και έως και 13% των περιπτώσεων υπογονιμότητας οφείλονται στο κάπνισμα.

Στη γυναίκα, το κάπνισμα επηρεάσει την ωορρηξία, καθώς και την ικανότητα του γονιμοποιημένου ωαρίου να εμφυτευτεί στη μήτρα. Επιπλέον, η επίδραση του καπνού είναι τόσο επιβλαβής για τις ωοθήκες, που η εμμηνόπαυση εμφανίζεται, κατά μέσο όρο, ένα έως τέσσερα χρόνια νωρίτερα στις καπνίστριες σε σχέση με τις μη καπνίστριες.

Αλλά και οι άντρες επηρεάζονται από το τσιγάρο: στους καπνιστές παρατηρείται μειωμένος αριθμός, κινητικότητα και διαταραχή στη μορφολογία των σπερματοζωάριων, γεγονός που επηρεάζει την ικανότητα των σπερματοζωαρίων να γονιμοποιήσουν το ωάριο.

Επομένως, πριν προσπαθήσετε για μωρό, κάντε χάρη στον εαυτό σας και… σβήστε το τσιγάρο για πάντα!

ΜΥΘΟΣ # 7. Μην ανησυχείς για την ηλικία σου. Το πιο πολύ να κάνεις εξωσωματική γονιμοποίηση

Μεγάλη παραπληροφόρηση! Πολλές γυναίκες πιστεύουν πως, σε περίπτωση υπογονιμότητας που σχετίζεται με την ηλικία, μπορούν να ξεπεράσουν το πρόβλημά τους αν υποβάλλονται σε εξωσωματική γονιμοποίηση. Στην πραγματικότητα, όπως και η φυσική γονιμότητα μειώνεται με την ηλικία, τα ποσοστά επιτυχίας με την εξωσωματική γονιμοποίηση μειώνονται σταθερά καθώς μια γυναίκα μεγαλώνει.

Σύμφωνα με το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) των ΗΠΑ, οι πιθανότητες μιας γυναίκας να γεννήσει ένα μωρό μετά από εξωσωματική γονιμοποίηση είναι: κάτω των 35 ετών 33%, 38 έως 40 ετών 17%, ενώ σε γυναίκες ηλικίας 43 έως 44 ετών μόλις 3% (με δικά τους ωάρια).

Η εξωσωματική γονιμοποίηση δεν αποτελεί εγγύηση για τεκνοποίηση, και δεν επεκτείνει την αναπαραγωγική περίοδος μιας γυναίκας. Αυτή η εσφαλμένη αντίληψη έχει -δυστυχώς- μεγεθυνθεί από τις πολλές διασημότητες που έχουν τεκνοποιήσει σε ηλικίες άνω των 45 ετών. Ενώ κάθε άτομο έχει το δικαίωμα να διατηρήσει την ιδιωτική του ζωή, πολλές από αυτές τις γυναίκες δεν έχουν μείνει έγκυες με τα δικά τους ωάρια, αλλά με ωάρια μιας νεότερης γυναίκας δότριας. 

Υπάρχει μόνο μια πολύ μικρή πιθανότητα βελτίωσης της γονιμότητας με την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή μετά την ηλικία των 43 ετών. Παρόλα αυτά, μπορείτε να επιλέξετε τη δωρεά ωαρίων (ωάρια μιας νεότερης γυναίκας) εάν η υπογονιμότητα που σχετίζεται με την ηλικία σας εμποδίζει να τεκνοποιήσετε.

ΜΥΘΟΣ # 8. Μια γυναίκα δεν μπορεί να μείνει έγκυος εάν δεν έχει οργασμό

Για τους άνδρες, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: χωρίς οργασμό δεν υπάρχει εγκυμοσύνη, καθώς η εκσπερμάτωση συμβαίνει κατά τη διάρκεια του οργασμού. Αν και η αλήθεια είναι πως αυτό δεν είναι απολύτως σωστό: πριν από τον οργασμό μπορεί να απελευθερωθούν σπερματοζωάρια στα λεγόμενα προσπερματικά υγρά (διαβάστε εδώ).

Για τις γυναίκες όμως, η σύλληψη δεν έχει καμία σχέση με τον οργασμό. Μπορεί όμως ο γυναικείος οργασμός να αυξήσει τις πιθανότητες σύλληψης; 

Ανέκαθεν οι επιστήμονες έχουν αναρωτηθεί ποιος είναι ο σκοπός του γυναικείου οργασμού. Αν και η απάντηση δεν είναι ξεκάθαρη, έχουν προτείνει πολλές θεωρίες:

  • Μόνο η ευχαρίστηση που προκαλεί, έτσι ώστε οι γυναίκες να θέλουν να αναπαράγονται και να διατηρήσουν το ανθρώπινο είδος!
  • Η θεωρία του “πέλεκυ”: ο οργασμός κάνει τις γυναίκες να αισθάνονται χαλαρές και νυσταγμένες, ώστε να ξαπλώνουν μετά το σεξ και το σπέρμα να φτάνει πιο εύκολα στον προορισμό του.
  • Η θεωρία του “ρουφήγματος”: οι συσπάσεις της μήτρας “ρουφάνε” τα σπερματοζωάρια που απελευθερώνονται στον κόλπο και τα βοηθάνε να ταξιδέψουν μέχρι τις σάλπιγγες.
  • “Δέσιμο” του ζεύγους: Οι ορμόνες που παράγονται κατά τη διάρκεια του οργασμού (όπως η ωκυτοκίνη και η προλακτίνη) συμβάλλουν στη ανάκτηση συναισθημάτων προς τον σύντροφό της.

Ο οργασμός δεν είναι απαραίτητος για να μείνετε έγκυος, αλλά υπάρχουν αρκετοί λόγοι για να έχετε έναν! Παρόλα αυτά, δεν είναι ασυνήθιστο οι γυναίκες που προσπαθούν να συλλάβουν να συνδέουν την επιθυμία για οργασμό με την επιθυμία τους να τεκνοποιήσουν. Αυτό οδηγεί σε ψυχολογική πίεση και δυσκολία στην επίτευξη οργασμού, προσθέτοντας απογοήτευση σε μια διαδικασία που θα έπρεπε να είναι ευχάριστη…

Προσπαθήστε να μην θεωρήσετε τον οργασμό ως στόχο να μείνετε έγκυος. Απολαύστε τον χρόνο με τον σύντροφό σας, χωρίς καμία πίεση. Αν έχετε οργασμό, καλώς. Αν όχι, μια χαρά και αυτό!

ΜΥΘΟΣ # 9. Έχουμε ήδη ένα παιδί, οπότε εύκολα θα ξαναμείνω έγκυος

Ίσως, αλλά δεν είναι εγγύηση. Πολλά άτομα εμφανίζουν δευτερογενή υπογονιμότητα, δηλαδή δυσκολία να συλλάβουν ένα δεύτερο ή επόμενο παιδί.

Η δευτερογενής υπογονιμότητα μπορεί να οφείλεται σε παράγοντες που σχετίζονται με την ηλικία, τόσο για εσάς όσο και για το σύντροφό σας. Μερικές φορές, αναπτύσσεται μια νέα υποκείμενη ιατρική κατάσταση. Ενδεχομένως, ένα πρόβλημα γονιμότητας που πάντα υπήρχε μπορεί να χειροτερεύσει και να γίνει εμφανές. Μια προηγούμενη εγκυμοσύνη μπορεί να είναι και ο λόγος για τον οποίο δεν μένετε ξανά έγκυος: οι χειρουργικές επιπλοκές ή η μόλυνση μετά τον τοκετό μπορεί να έχουν προκαλέσει συμφύσεις, γεγονός που μπορεί με τη σειρά του να οδηγήσει σε υπογονιμότητα.

Τα πράγματα μπορεί να αλλάζουν με το χρόνο. Ακόμη και αν είχατε μείνει εύκολα έγκυος προηγουμένως, εάν δυσκολεύεστε αυτή την φορά να συλλάβετε, μιλήστε με το γιατρό σας, ο οποίος μπορεί να σας συμβουλέυσει για τα επόμενα βήματα που θα ακολουθήσετε.

ΜΥΘΟΣ # 10. Η υπογονιμότητα είναι αποκλειστικά ένα γυναικείο θέμα

Γενικά, οι αιτίες υπογονιμότητας χωρίζονται ως εξής:

  • Περίπου το ένα τρίτο των ζευγαριών πάσχει από ανδρική υπογονιμότητα.
  • Σε ένα άλλο τρίτο, το πρόβλημα είναι η γυναικεία υπογονιμότητα.
  • Το υπόλοιπο τρίτο είτε αντιμετωπίζει συνδυαστικά ανδρική και γυναικεία υπογονιμότητα, ή πρόκειται περί ανεξήγητης υπογονιμότητας, όπου το πρόβλημα δεν μπορεί να εντοπιστεί.

Οι συχνότερες αιτίες ανδρικής υπογονιμότητας έχουν να κάνουν με προηγούμενη χειρουργική επέμβαση, λοίμωξη ή πρόβλημα που υπάρχει από τη γέννηση.

Οι πιο συχνές αιτίες γυναικείας υπογονιμότητας είναι: η ηλικία, το σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών, σαλπιγγικά ή πυελικά προβλήματα, ενδομητρίωση και οικογενειακό ιστορικό.

Στο πλαίσιο της διερεύνησης για τον προσδιορισμό της αιτίας και της θεραπείας της υπογονιμότητας, τόσο οι γυναίκες όσο και οι άνδρες θα πρέπει να υποβληθούν σε κλινικές και εξειδικευμένες συμπληρωματικές εξετάσεις.

ΜΥΘΟΣ # 11. Η ηλικία του άνδρα δεν έχει σημασία

Ενώ μερικοί άνδρες μπορούν να τεκνοποιήσουν στην ηλικία των 50 ή 60 ετών, η ανδρική γονιμότητα δεν παραμένει αμετάβλητη με το πέρασμα του χρόνου: αρχίζει να μειώνεται στα 40 έτη, αν και λιγότερο δραστικά σε σύγκριση με τη γυναικεία γονιμότητα.

Καθώς ο άνδρας μεγαλώνει, η συγκέντρωση των κινητών και φυσιολογικών σπερματοζωάριων, καθώς και ο όγκος του σπέρματος ελαττώνονται. Συνεπώς, λόγω της ποιοτικής αλλοίωσης των παραμέτρων τους σπέρματος στους  άνδρες ηλικίας άνω των 40 ετών, οι πιθανότητες να προκληθούν αυτόματες αποβολές ή να γεννηθούν παιδιά με χρωμοσωμικές ανωμαλίες είναι μεγαλύτερες. Επιπλέον, τελευταίες επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει πως υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ ηλικίας του πατέρα σε συνδυασμό με αυξημένο κίνδυνο αυτισμού ή σχιζοφρένειας.

Συνεπώς, και η ηλικία του άντρα έχει σημασία. Ενώ οι άνδρες δεν έχουν μια απότομη και πλήρη πτώση της γονιμότητας όπως συμβαίνει στις γυναίκες, η “προχωρημένη πατρική ηλικία” είναι κάτι που πρέπει να γνωρίζουν τα ζευγάρια. Το βιολογικό ρολόι των ανδρών επίσης χτυπά!

ΜΥΘΟΣ # 12. Εάν φροντίζω καλά την υγεία μου, η γονιμότητά μου θα είναι μια χαρά

Υγιές σώμα και νους μπορεί να ενισχύσουν τη γονιμότητα σε ορισμένες περιπτώσεις. Όμως, οι περισσότερες αιτίες υπογονιμότητας δεν μπορούν να επιλυθούν με καλό τρόπο ζωής ή με καλή διατροφή και ιδιαίτερα η υπογονιμότητα που σχετίζεται με την ηλικία.

Είναι κοινή πεποίθηση ότι ορισμένοι τύποι διατροφής μπορούν να σας βοηθήσουν να μείνετε έγκυος. Όμως, δεν υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι η χορτοφαγική διατροφή, οι δίαιτες με χαμηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά, οι δίαιτες εμπλουτισμένες με αντιοξειδωτικά ή με βιταμίνες αυξάνουν τις πιθανότητες να αποκτήσετε παιδί.

Αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι πως το σωματικό βάρος μιας γυναίκας παίζει ρόλο στη γονιμότητα: εκείνες που είναι είτε πολύ αδύνατες είτε παχύσαρκες ενδέχεται να δυσκολεύονται να συλλάβουν. Εάν προσπαθείτε να μείνετε έγκυος, μάθετε ορισμένες συμβουλές για τον τρόπο ζωής προκειμένου να αυξήσετε τις πιθανότητες εγκυμοσύνης εδώ.

ΜΥΘΟΣ # 13. Αν ένας άνδρας μπορεί να εκσπερματίσει σημαίνει πως δεν έχει κανένα πρόβλημα γονιμότητας

Πολλοί μύθοι περιβάλλουν την ανδρική γονιμότητα και τη σεξουαλική τους απόδοση. Είναι ατυχώς ένας κοινός μύθος ότι αν η γονιμότητα ενός άνδρα είναι ελαττωμένη, αυτό σημαίνει ότι η σεξουαλική του απόδοση είναι το πρόβλημα. Αυτό δεν είναι αλήθεια! Οι κύριες αιτίες ανδρικής υπογονιμότητας είναι τα προβλήματα με τον αριθμό, τη μορφολογία και την κινητικότητα των σπερματοζωάριων.

Ένας άλλος μύθος είναι ότι απλά κοιτάζοντας το σπέρμα μπορεί κανείς να καταλάβει εάν υπάρχει πρόβλημα γονιμότητας. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία σχέση με την ύπαρξη σπερματοζωαρίων στο σπέρμα και την ποσότητα του σπέρματος (σπερματικού υγρού). Ακόμη και οι άνδρες που δεν έχουν καθόλου σπερματοζωάρια (αζωοσπερμία) συνήθως έχουν φυσιολογική ποσότητα σπερματικού υγρού.

Συνεπώς, για τη συντριπτική πλειοψηφία των ανδρών με υπογονιμότητα, δεν υπάρχουν ορατά ή προφανή σημάδια υπογονιμότητας. Η φυσιολογική στυτική λειτουργία και η κανονική εκσπερμάτωση δεν εγγυώνται ότι το σπέρμα είναι σε καλή κατάσταση.

Τούτου λεχθέντος, η στυτική δυσλειτουργία ενδέχεται να είναι σύμπτωμα υπογονιμότητας. Μπορεί να οφείλεται σε χαμηλά επίπεδα τεστοστερόνης ή σε κάποιο παθολογικό αίτιο. Δυσκολία στην εκσπερμάτωση μπορεί επίσης να είναι ένα σημάδι ορισμένων ιατρικών προβλημάτων. Αλλά αυτά τα σημάδια ανδρικής υπογονιμότητας εντοπίζονται εύκολα.

Εάν δυσκολεύεστε να μείνετε έγκυος, επικοινωνήστε με τον γιατρό σας. Μια ανάλυση σπέρματος (σπερμοδιάγραμμα) θα δείξει ξεκάθαρα εάν το σπέρμα είναι κατάλληλο για γονιμοποίηση.

ΜΥΘΟΣ # 14. Το αντισυλληπτικό χάπι θα βλάπτει τη μελλοντική σας γονιμότητα

Όλες οι επιστημονικές μελέτες συμφωνούν: τα ορμονικά αντισυλληπτικά δεν προκαλούν υπογονιμότητα. Μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις μακροχρόνιας χρήσης αντισυλληπτικών ενδεχομένως αυξάνουν τις πιθανότητες εγκυμοσύνης, ή και διατηρούν τη γονιμότητα. Διαβάστε περισσότερα για το αντισυλληπτικό χάπι εδώ.

Εν κατακλείδι:

Οι μύθοι και οι παρανοήσεις σχετικά με τη γονιμότητα και τη σύλληψη είναι δυστυχώς ευρέως διαδεδομένοι. Αυτό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα, καθώς η παραπληροφόρηση μπορεί να οδηγήσει όχι μόνο σε περιττό άγχος αλλά και σε εσφαλμένες αποφάσεις …

Ενημερωθείτε! Συμβουλευτείτε τον γυναικολόγο σας, ο οποίος θα σας απαντήσει σε οποιεσδήποτε απορίες σας προβληματίζουν. Επιπλέον, ο γιατρός σας θα σας δώσει μερικές συμβουλές για αλλαγές στον τρόπο ζωής σας έτσι ώστε να βελτιστοποιήσετε τη γονιμότητά σας. Εφόσον το κρίνει απαραίτητο θα σας προτείνει ορισμένες συμπληρωματικές εξετάσεις, και να σας πει πότε θα τον/την ξανα επισκεφτείτε αν δεν προκύψει μια αυτόματη εγκυμοσύνη.

Και τέλος, μια φιλική συμβουλή: εάν θέλετε να μείνετε έγκυος, να κάνετε σεξ – όσο θέλετε, όποτε θέλετε – και να το απολαμβάνετε! Και μετά το πέρας της σεξουαλικής επαφής, κάντε ότι “σας καπνίσει” – χωρίς όμως να ανάψετε τσιγάρο 😉

Photo credits

Intro: pixabay.com; 1: rma-fl.com; 2: motherandbaby.co.uk; 3: romper.com; 4: pixabay.com; 5: wsaw.com; 6: babycenter.com; 7: nexter.org; 8: irishtimes.com; 9: health.clevelandclinic.org; 10: thefertilechickonline.com; 11: businessinsider.com; 12: hayatouki.com; 13: livescience.com; 14: pinterest.com

ΞΑΝΑ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ Η ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΤΟΚΕΤΟΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΤΟΜΗ; ΟΛΑ ΟΣΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΠΡΙΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΤΕ

Posted in ΥΓΕΙΑ by

“Μια φορά καισαρική, για πάντα καισαρική”… υπήρξε σαν αξίωμα για πολλά χρόνια, εδώ στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες χώρες. Όμως, τα συνεχώς αυξανόμενα ποσοστά καισαρικής τομής παγκοσμίως έχουν οδηγήσει στην επανεξέταση των κινδύνων της καισαρικής τομής σε σχέση με την κολπικό τοκετό μετά από προηγηθείσα καισαρική. Έντονη συζήτηση γίνεται γύρω από αυτό το θέμα, με τις απόψεις να είναι διχασμένες. Συνεπώς, όταν έρχεται η ώρα να αποφασίσουν πολλές γυναίκες αναρωτιούνται: εγώ τελικά τι πρέπει να κάνω, ξανά καισαρική ή να επιχειρήσω μια φυσιολογική γέννα;

Η αλήθεια είναι πως η απάντηση δεν είναι τόσο εύκολη. Και οι δύο επιλογές έχουν πιθανούς κινδύνους, ο οποίοι διαφέρουν σε κάθε γυναίκα και σε κάθε εγκυμοσύνη ξεχωριστά.

Σε αυτό το άρθρο θα βρείτε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες σχετικά με τον φυσιολογικό τοκετό μετά από καισαρική τομή, ώστε να μπορείτε να το συζητήσετε με το γιατρό ή τη μαία σας, και να πάρετε μια συνειδητοποιημένη και υπεύθυνη απόφαση.

1) Τι είναι ο κολπικός τοκετός μετά από καισαρική τομή (VBAC);

Αν είστε έγκυος και γεννήσατε το προηγούμενό σας μωρό με καισαρική τομή, αυτή τη φορά έχετε δύο επιλογές για το πώς θα γεννήσετε:

  1. μια εκλεκτική επαναλαμβανόμενη καισαρική τομή (ERCS: elective repeat caesarean section), ή
  2. ένας φυσιολογικός τοκετός μετά από καισαρική τομή (VBAC: vaginal birth after cesarean section). Το VBAC αναφέρεται στη γέννηση μέσω του κόλπου σε μια γυναίκα που είχε ήδη κάνει μια καισαρική τομή σε προηγούμενη κύηση. Ο κολπικός τοκετός περιλαμβάνει και τις περιπτώσεις στις οποίες ο τοκετός υποστηρίζεται με εμβρυουλκία (“κουτάλες”) ή ανναρώφηση (βεντούζα).

Τόσο ο κολπικός τοκετός, όσο και η επαναλαμβανόμενη καισαρική έχουν οφέλη και κινδύνους (βλ. παρακάτω).

Η δοκιμασία τοκετού μετά από καισαρική τομή (αγγλικά TOLAC: trial of labor after cesarean delivery) είναι η προσπάθεια να διεξάγεται ένα VBAC. Εάν είναι επιτυχής, θα έχει ως αποτέλεσμα τη φυσιολογική γέννηση. Αν δεν είναι επιτυχής, θα χρειαστείτε ξανά καισαρική τομή.

2) Πόσες πιθανότητες έχω να γεννήσω κολπικά μετά από μια καισαρική;

Εφόσον έχετε τις κατάλληλες προυποθέσεις για VBAC, υπάρχουν πολλές πιθανότητες να το πετύχετε: περίπου το 60 έως 80% των γυναικών που επιχειρούν ένα VBAC θα γεννήσουν κολπικά.

Υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες που επηρεάζουν τις πιθανότητες επιτυχίας, τόσο από την μητέρα όσο και από το μωρό (βλ. παρακάτω). Παρόλα αυτά, είναι αδύνατο να προβλέψουμε με βεβαιότητα ποια γυναίκα θα καταφέρει να γεννήσει φυσιολογικά και ποια θα καταλήξει σε μια επαναλαμβανόμενη καισαρική.

Ένας προηγούμενος φυσιολογικός τοκετός, ιδιαίτερα ένα προηγούμενο VBAC, είναι ο καλύτερος προγνωστικός δείκτης επιτυχούς VBAC, και συνδέεται με ποσοστό επιτυχίας 85-90%.

3) Είμαι καλή υποψήφια για VBAC;

Το VBAC είναι κατάλληλο για την πλειοψηφία των γυναικών που:

  • είναι έγκυος με ένα έμβρυο (και όχι με δίδυμα ή παραπάνω),
  • το μωρό είναι τοποθετημένο με το κεφάλι κάτω (κεφαλική προβολή),
  • έχουν μια τελειόμηνη κύηση (37 εβδομάδες ή παραπάνω),
  • έχουν μία προηγηθείσα εγκάρσια καισαρική τομή.

4) Πότε αντενδείκνυται το VBAC;

Το VBAC δεν συνιστάται στις ακόλουθες περιπτώσεις:

  • Τρεις ή περισσότερες προηγούμενες καισαρικές τομές. Δείτε παρακάτω σχετικά με δύο προηγηθείσες καισαρικές.
  • Έχει γίνει ρήξη μήτρας κατά τη διάρκεια προηγούμενης προσπάθειας τοκετού, καθώς αυξάνεται σημαντικά ο κίνδυνος (7 φορές υψηλότερος) μιας υποτροπιάζουσας ρήξης της μήτρας στην επόμενη εγκυμοσύνη.
  • Η προηγούμενη καισαρική τομή ήταν “κλασική”. Στη συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών, κατά την διάρκεια της καισαρικής η μήτρα κόβεται οριζόντια, στο χαμηλότερο τμήμα της. Αυτό ονομάζεται κατώτερη εγκάρσια καισαρική τομή. Σπάνια απαιτείται μια κάθετη τομή της μήτρας, η οποία είναι γνωστή ως κλασική καισαρική τομή. Περιστασιακά, πραγματοποιείται τομή σε σχήμα J ή T. Και στις δύο περιπτώσεις της κάθετης και της J / T-τομής υπάρχει υψηλότερος κίνδυνος ρήξης της μήτρας. Επομένως, είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζετε ποια τομή πραγματοποιήθηκε στην προηγούμενή σας καισαρική. Να έχετε υπόψη σας πως ο τύπος της ουλής στο δέρμα δεν αντιστοιχεί κατ ‘ανάγκη εκείνο της μήτρας.
  • Μια προηγούμενη χειρουργική επέμβαση της μήτρας, όπως η αφαίρεση ινομυωμάτων (ινομυωματεκτομή), καθώς αυξάνει τον κίνδυνο ρήξης της μήτρας.
  • Υπάρχουν και άλλες επιπλοκές της εγκυμοσύνης που αποτελούν απόλυτη αντένδειξη για φυσιολογικό τοκετό, ανεξάρτητα από την παρουσία ή όχι προηγηθείσας καισαρικής (π.χ. προδρομικός πλακούντας)
  • Ισχιακή προβολή του εμβρύου (το μωρό έρχεται πρώτα με τους γλουτούς ή τα πόδια) ή άλλες μη φυσιολογικές θέσεις.
  • Πολύδυμη κύηση (με δίδυμα ή περισσότερα έμβρυα).

5) Ποιοι παράγοντες μειώνουν τις πιθανότητες επιτυχίας ενός VBAC;

Γενικά, οι πιθανότητες επιτυχίας είναι χαμηλότερες όταν:

  • Ο λόγος για την προηγούμενη καισαρική είναι πιθανό να είναι πρόβλημα και αυτή τη φορά. Ας πούμε ότι μια γυναίκα που είχε ήδη μια κολπική γέννα και στη συνέχεια έκανε μια καισαρική επειδή το μωρό της ήταν σε ισχιακή προβολή (γλουτοί ή πόδια πρώτα) είναι πολύ πιο πιθανό να καταφέρει να γεννήσει με VBAC από κάποια άλλη που είχε κάνει καισαρική μετά την επίτευξη πλήρους διαστολή και εξώθηση για τρεις ώρες, το ότι μπορεί να υποδηλώνει πως αυτή η γυναίκα έχει στενή λεκάνη (η λεγόμενη κεφαλο-πυελική δυσαναλογία).
  • Γίνεται πρόκληση τοκετού (ο τοκετός δεν ξεκίνησε αυτόματα).
  • Είστε ηλικίας άνω των 40 ετών.
  • Είστε υπέρβαρη.
  • Το μωρό είναι μεγάλο (πάνω από 4 κιλά εκτιμώμενο βάρος).
  • Η κύηση είναι παρατεταμένη (περισσότερο από 40 εβδομάδες).
  • Υπάρχει μικρό χρονικό διάστημα ανάμεσα στις κυήσεις (λιγότερο από 19 μήνες).
  • Έχετε προεκλαμψία (υψηλή αρτηριακή πίεση) τη στιγμή του τοκετού.

Θα πρέπει να συζητήσετε με τον γιατρό σας σχετικά με τις πιθανότητες επιτυχίας συγκεκριμένα  για την δικιά σας περίπτωση και να σταθμίσετε προσεκτικά τα οφέλη και τους κινδύνους.

6) Ποια είναι τα πλεονεκτήματα ενός VBAC;

Η καισαρική τομή είναι μια χειρουργική επέμβαση, και ως εκ τούτου συνδέεται με ορισμένους αυξημένους κινδύνους σε σχέση με την φυσιολοκιγή γέννα. Επομένως, ένα επιτυχημένο VBAC συνεπάγεται:

  • Βραχύτερη περίοδος ανάρρωσης.
  • Λιγότερος πόνος μετά τον τοκετό.
  • Χαμηλότερος κίνδυνος μόλυνσης.
  • Μειωμένη απώλεια αίματος, μειωμένη ανάγκη μετάγγισης αίματος.
  • Λιγότερες πιθανότητες να χρειαστεί μια επείγουσα υστερεκτομή (αφαίρεση μήτρας).
  • Χαμηλότερη πιθανότητα βλάβης άλλων οργάνων (ουροδόχου κύστης και εντέρου).
  • Χαμηλότερος κίνδυνος εμφάνισης θρόμβου αίματος (θρόμβωση) στα πόδια (εν τω βάθη φλεβική θρόμβωση) ή πνεύμονες (πνευμονική εμβολή).
  • Μειωμένος κίνδυνος πυελικών συμφήσεων (ουλώδης ιστός που σχηματίζεται μεταξύ των οργάνων, ο οποίος μπορεί να είναι υπεύθυνος για χρόνιο πόνο, υπογονιμότητα ή εντερική απόφραξη).
  • Μειωμένες πιθανότητες αναπνευστικά προβλήματα στο μωρό. Περίπου το 4-5% των νεογνών που γεννιούνται με προγραμματισμένη καισαρική έχουν αναπνευστικά προβλήματα, σε σύγκριση με 2-3% μετά το VBAC. Ο κίνδυνος είναι ελαφρώς υψηλότερος αν η καισαρική τομή έγινε πριν τις 39 εβδομάδες. Είναι γεγονός πως τα προβλήματα αναπνοής είναι αρκετά συνηθισμένα μετά από καισαρική τομή, αλλά συνήθως δεν διαρκούν πολύ.
  • Πολλές γυναίκες θέλουν να βιώσουν την εμπειρία μιας φυσιολογικής γέννας, και όταν το VBAC είναι επιτυχές, τις προφέρει αυτή την δυνατότητα.

Αν σχεδιάζετε να έχετε περισσότερα παιδιά, το VBAC μπορεί να σας βοηθήσει να αποφύγετε ορισμένα προβλήματα υγείας που συνδέονται με πολλαπλές καισαρικές τομές. Μάλιστα, κάποιες επιπλοκές της καισαρικής, όπως η αιμορραγία, η επείγουσα υστερεκτομή, οι τραυματισμοί του εντέρου ή της ουροδόχου κύστης, οι σχηματισμοί συμφήσεων είναι όλες πιο συχνές όσο αυξάνεται ο αριθμός καισαρικών τομών. Επιπλέον, κάθε καισαρική αυξάνει τον κίνδυνο σε μελλοντικές εγκυμοσύνες επιπλοκών του πλακούντα, όπως ο επιπωματικός πλακούντας (ο πλακούντας είναι χαμηλά στη μήτρα και καλύπτει τον τράχηλο) και ο στιφρός πλακούντας (η πρόσφηση του πλακούντα είναι πολύ βαθιά στα τοιχώματα της μήτρας και δεν αποκολλάται σωστά κατά τον τοκετό). Και οι δύο καταστάσεις μπορούν να οδηγήσουν σε μαζική αιμορραγία (απειλητική για τη ζωή) και σε υστερεκτομή. Εάν γνωρίζετε ότι θέλετε περισσότερα παιδιά, πρέπει και αυτό να το λάβετε υπόψη στην απόφασή σας.

7) Ποιοι είναι οι κίνδυνοι ενός VBAC;

  • Μια από τις πιο επίφοβες επιπλοκές ενός VBAC είναι η ρήξης της μήτρας, δηλαδή όταν η ουλή της μήτρας σχίζεται ή διαχωρίζεται. Ακόμα κι αν έχετε τις καλύτερες προϋποθέσεις για ένα VBAC, υπάρχει ένας κίνδυνος 0,7% (δηλαδή 7 στις 1000 γυναίκες που υποβάλλονται σε VBAC) η μήτρα να σπάσει στο σημείο της προηγούμενης καισαρικής τομής. Εάν αυτό συμβεί, μπορεί να προκαλέσει μαζική, απειλητική για τη ζωή αιμορραγία στη μητέρα, και ενδεχομένως στέρηση οξυγόνου στο μωρό, με επακόλουθη εγκεφαλική βλάβη (σε 8 από τις 10.000 περιπτώσεις) ή ακόμη και θάνατος (2-3 στις 10.000 περιπτώσεις). Ενώ ο κίνδυνος αυτός είναι πολύ μικρός συνολικά, είναι υψηλότερος σε σύγκριση με μια προγραμματισμένη καισαρική τομή.
  • Ανεξάρτητα από τη ρήξη της μήτρας, το VBAC φέρει αυξημένο κίνδυνο μακροπρόθεσμης νευρολογικής βλάβης ή ακόμη και θάνατο του εμβρύου. Και πάλι, ο κίνδυνος είναι πολύ μικρός, αλλά είναι υψηλότερος στις γυναίκες που η προσπάθεια για VBAC απέτυχε σε σχέση με εκείνες που κατάφεραν να γεννήσουν κολπικά ή που γέννησαν με προγραμματισμένη καισαρική τομή.
  •  Ενδέχεται να υποβάλλεστε σε πολλές ώρες προσπάθειας τοκετού και στο τέλος να κάνετε καισαρική. Η ανεπιτυχής δοκιμασία για VBAC συχνά προκαλεί μεγάλη απογοήτευση στις γυναίκες, καθώς οι προσδοκίες τους για φυσιολογικό τοκετό δεν πληρούνται.
  • Σε περίπτωση VBAC ενδέχεται ο τοκετός να χρίζει υποβοήθηση με αναρρόφηση ή εμβρυουλκία, τα οποία αυξάνουν τον κίνδυνο κάκωσης των μυών που ελέγχουν τον πρωκτό ή το ορθό (ρήξη του περινέου τρίτου ή τέταρτου βαθμού).
  • Μπορεί να χρειαστεί να γίνει μια έκτακτη καισαρική κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας τοκετού. Αυτό συμβαίνει στο 25% των γυναικών. Μια επείγουσα καισαρική τομή φέρει περισσότερους κινδύνους από μια προγραμματισμένη καισαρική. Οι πιο συνηθισμένοι λόγοι για μια έκτακτη καισαρική είναι αν ο τοκετός επιβραδύνεται ή υπάρχει ανησυχία για την ευημερία του μωρού.

Πρέπει να επισημάνουμε πως ενώ ένα επιτυχημένο VBAC είναι λιγότερο επικίνδυνο από μια προγραμματισμένη καισαρική τομή, ένα ανεπιτυχές VBAC που απαιτεί καισαρική φέρει μεγαλύτερο κίνδυνο από μια προγραμματισμένη καισαρική. Και ο κίνδυνος επιπλοκών είναι ακόμη υψηλότερος αν χρίζει επείγουσα καισαρική τομή.

8) Μπορώ να προχωρήσω σε VBAC εάν έχω ήδη κάνει δύο καισαρικές;

Σύμφωνα με τις αμερικάνικες (ACOG) και της βρετανικές (RCOG) κατευθυντήριες οδηγίες, το VBAC μπορεί να προσφέρεται σε γυναίκες που έχουν δύο προηγηθείσες εγκάρσιες καισαρικές τομές, μετά από λεπτομερή συμβουλευτική. Παρόλα αυτά, πρέπει να γνωρίζουν ότι ο κίνδυνος ρήξης της μήτρας αυξάνεται έως και 5 φορές (0,9 έως 3,7%).

Το VBAC μετά από δύο προηγούμενες καισαρικές είναι εξαιρετικά αμφιλεγόμενο, και ενδέχεται να μην είναι αποδεκτό από ορισμένους γιατρούς ή ιδρύματα.

9) Τι να περιμένω κατά τη διάρκεια ενός VBAC;

  • Το VBAC πρέπει να λαμβάνει χώρα σε νοσοκομείο ή μαειυτήριο που μπορεί να διαχειριστεί επείγουσες καταστάσεις που θα μπορούσαν να απειλούν τη ζωή της γυναίκας ή του εμβρύου, και ΔΕΝ πρέπει να επιχειρείται στο σπίτι.
  • Θα πρέπει να πληρούνται όλα τα κριτήρια και να μην υπάρχει καμία από τις αντενδείξεις για VBAC που έχουν αναφερθεί προηγουμένως.
  • Οι παράγοντες που μπορεί να μειώσουν ή να αυξήσουν την πιθανότητα επιτυχίας θα συζητηθούν διεξοδικά, επειδή είναι ξεχωριστοί για κάθε γυναίκα και για κάθε εγκυμοσύνη.
  • Οι καλύτερες υποψήφιες για VBAC είναι οι γυναίκες στις οποίες ο τοκετός ξεκινά αυτόματα, καθώς η πρόκληση τοκετού (με φάρμακα ή άλλες μεθόδους) μειώνει τις πιθανότητες επιτυχούς κολπικού τοκετού και φέρει 3 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο επιπλοκών.
  • Γενικά συνιστάται να προσέρχεστε στο νοσοκομείο με τα πρώτα σημάδια τοκετού, για προσεκτική και έγκυρη αξιολόγηση.
  • Ο καρδιακός παλμός του μωρού θα παρακολουθείται συνεχώς κατά τη διάρκεια του τοκετού για να εξασφαλίζεται η ευημερία του μωρού, αφού οι αλλαγές στην καρδιακή λειτουργία είναι ένα από τα πρώιμα σημάδια προβλημάτων με την προηγούμενη καισαρική τομή.
  • Ένας ενδοφλέβιος καθετήρας είναι απαραίτητος για την άμεση αντιμετώπιση οποιασδήποτε ενδεχόμενης επιπλοκής.
  • Να αποφεύγετε να τρώτε οτιδήποτε κατά τη διάρκεια του τοκετού, σε περίπτωση που χρειαστεί να γίνει μια έκτακτη καισαρική αργότερα.
  • Επιτρέπονται τα φάρμακα για την ανακούφιση του πόνου, συμπεριλαμβανομένης και η επισκληρίδιος αναλγησίας.
  • Τα ακόλουθα σημάδια μπορεί να είναι ένδειξη ρήξης της μήτρας και χρίζουν μια επείγουσα καισαρική:
    1. Συνεχιζόμενη βραδυκαρδία στο έμβρυο (η καρδιακή συχνότητα του μωρού πέφτει, είναι το συνηθέστερο σημάδι ρήξης της μήτρας).
    2. Κολπική αιμορραγία.
    3. Ευαισθησία στην ουλή της καισαρικής.
    4. Πόνος ανάμεσα στις συσπάσεις.
    5. Παύση συσπάσεων.
    6. Πόνος που επιμένει ακόμα και με την επισκληρίδιο αναλγησία, ή υπερβολικές ανάγκη για επισκληρίδια φάρμακα.
    7. Ψηλαφήση εμβρυϊκών μερών έξω από τη μήτρα.
    8. Αιματουρία (αίμα στα ούρα).

Είναι σημαντικό να καταλάβετε πως η ρήξη της μήτρας μπορεί να είναι σιωπηρή, και ότι ακόμα και μια επείγουσα καισαρική μπορεί να μην αποτρέψει σοβαρές επιπλοκές, τόσο για εσάς όσο και για το μωρό σας.

Εν κατακλείδι:

  • Ένα επιτυχές VBAC έχει τις λιγότερες επιπλοκές.
  • Ο μεγαλύτερος κίνδυνος ανεπιθύμητων αποτελεσμάτων που σχετίζονται με το VBAC συμβαίνει όταν το VBAC καταλήξει σε επείγουσα καισαρική τομή.
  • Είναι συχνά αδύνατο να προβλέψουμε ποιες γυναίκες θα έχουν ένα επιτυχημένο VBAC και ποιες θα χρειαστούν μια επαναλαμβανόμενη καισαρική.
  • Ένα VBAC που ξεκινάει αυτόματα (χωρίς πρόκληση) έχει κίνδυνο 1: 150 ρήξης της μήτρας.
  • Η ρήξη της μήτρας είναι μια σπάνια, αλλά δυνητικά απειλητική για τη ζωή κατάσταση, τόσο για τη μητέρα όσο και για το μωρό της.
  • Ακόμα και όταν η καισαρική γίνεται αμέσως, ενδέχεται να μην μπορέσει να αποτρέψει σοβαρές επιπλοκές, τόσο για τη μητέρα όσο και για το μωρό της.
  • Ο απόλυτος κίνδυνος σοβαρών προβλημάτων και θανάτου του εμβρύου που σχετίζονται με το VBAC είναι πολύ χαμηλός, αλλά υψηλότερος από την προγραμματισμένη καισαρική.
  • Τα νεογνά που γεννιούνται μέσω προγραμματισμένης καισαρικής τομής έχουν αυξημένο κίνδυνο αναπνευστικών προβλημάτων, τα οποία όμως είναι συνήθως βραχύβια.
  • Η προγραμματισμένη καισαρική σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο επιπλοκών της πρόσφυσης του πλακούντα (επιπωματικός / στιφρός πλακούντας) σε μελλοντικές εγκυμοσύνες. Και άλλες επιπλοκές όπως οι πυελικές συμφύσεις είναι πιο συχνές όσο αυξάνεται ο αριθμός των καισαρικών.

Τα VBAC είναι πολύ αμφιλεγόμενο και μπορεί να είναι δύσκολο να αποφασίσετε αν είναι το καλύτερο για εσάς. Συζητήστε το διεξοδικά με τον/την γιατρό σας. Δώστε στον εαυτό σας αρκετό χρόνο για να ενημερωθείτε και να εξετάσετε προσεκτικά τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της κάθε επιλογής.

Βιβλιογραφία

  1. The American College of Obstetricians and Gynecologists (ACOG) – Vaginal Birth After Cesarean Delivery FAQ 070, December 2017 (For patients)
  2. ACOG Practice Bulletin Number 184 – Vaginal Birth After Cesarean Delivery, November 2017
  3. Royal College of Obstetricians & Gynaecologists (RCOG) –  Birth options after previous caesarean section – July 2016 (For patients)
  4. Royal College of Obstetricians & Gynaecologists (RCOG) –  Birth After Previous Caesarean Birth – Green-top Guideline No. 45, October 2015
  5. National Health System (NHS) UK – Clinical Guideline for: The Management of Vaginal Birth After Caesarean (VBAC). July 2016

Photo credits

1.Parents.com; 2.EvolutionaryParenting.com; 3.goldengateobgyn.org; 4.Healthymummy.com; 5.YouTube.com; 6.Scarymummy.com; 7.geoscripts.meredith.services

ΔΩΡΕΑ ΩΑΡΙΩΝ: ΟΛΑ ΟΣΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ

Posted in ΥΓΕΙΑ by


H υποβοηθούμενη αναπαραγωγή βοηθά χιλιάδες ζευγάρια με υπογονιμότητα να παρακάμψουν το πρόβλημά τους και να αποκτήσουν παιδιά. Σε κάποιες περιπτώσεις όμως, τα ωάρια της γυναίκας δεν είναι κατάλληλα, ικανά ή και δεν υπάρχουν καθόλου ώστε να γονιμοποιηθούν. Σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει η εναλλακτική λύση που προσφέρεται στα ζευγάρια της χρήσης ωαρίων από δότρια.

Η πρώτη εγκυμοσύνη με δωρεά ωαρίων αναφέρθηκε το 1983, και από τότε όλο και περισσότερες γυναίκες επιλέγουν αυτή τη διαδικασία για να πραγματοποιηθεί το όνειρό τους να αποκτήσουν παιδιά. Ο κύριος λόγος που οι γυναίκες ανατρέχουν σε αυτή τη διαδικασία είναι η σημερινή κοινωνική τάση κατά την οποία όλο και περισσότερο καθυστερούν να τεκνοποιήσουν, αναβάλλοντάς το για αργότερα στη ζωή τους, όταν η γονιμότητά τους είναι πλέον ελαττωμένη. Επιπρόσθετο λόγο αποτελεί η εξέλιξη της τεχνικής αυτής με την πάροδο των ετών, που έχει σαν αποτέλεσμα τα πολύ υψηλά πλέον ποσοστά επίτευξης εγκυμοσύνης, στην οποία συνδράμουν και οι βελτιωμένες τεχνικές κατάψυξης.

Τι είναι η δωρεά ωαρίων;

Η δωρεά ωαρίων είναι μία μορφή εξωσωματικής γονιμοποίησης όπου χρησιμοποιούνται ωάρια που έχουν χορηγηθεί από άλλη γυναίκα και γονιμοποιηθεί από το σπέρμα του συζύγου της λήπτριας (ή από έναν δότη σπέρματος).

Τα έμβρυα που προκύπτουν μεταφέρονται στη μήτρα της λήπτριας που έχει προετοιμαστεί κατάλληλα για να τα δεχθεί. Η διαφορά με την εξωσωματική γονιμοποίηση είναι ότι η δότρια ωαρίων δεν είναι και δέκτρια, δηλαδή πρόκειται περί δύο διαφορετικών γυναικών.

Σε περίπτωση εγκυμοσύνης, η λήπτρια θα έχει μια βιολογική, αλλά όχι γενετική σχέση με το παιδί, ενώ ο σύντροφός της (εφόσον αυτός παρείχε το σπέρμα) θα είναι σχετιζόμενος βιολογικά και γενετικά.

Πότε ενδεικνύεται η δωρεά ωαρίων;

Η χρήση δωρεάς ωαρίων δίνει τη δυνατότητα επίτευξης εγκυμοσύνης στις παρακάτω περιπτώσεις:

  • Πρόωρη ωοθηκική ανεπάρκεια, μια κατάσταση στην οποία η εμμηνόπαυση έχει αρχίσει πολύ νωρίτερα από το συνηθισμένο, συνήθως πριν την ηλικία των 40 ετών. Οφείλεται σε ιδιοπαθή αίτια, ή είναι αποτέλεσμα ασθένειας, χημειοθεραπείας, ακτινοθεραπείας ή χειρουργικής αφαίρεσης των ωοθηκών. Επιπλέον, η μέθοδος αυτή είναι κατάλληλη για γυναίκες που έχουν γεννηθεί χωρίς ωοθήκες.
  • Μειωμένες ωοθηκικές εφεδρείες, που σημαίνει ότι τα ωάρια είναι λιγότερα, και χαμηλής ποιότητας. Αυτό συχνά οφείλεται στην ηλικία, επειδή η ποιότητα των ωαρίων (και συνεπώς η γονιμότητα) μειώνεται ραγδαία μετά την ηλικία των 35-40 ετών.
  • Γενετικά μεταδιδόμενες ασθένειες που ενδεχομένως, όταν χρησιμοποιούνται τα ωάρια της γυναίκας, μεταδίδονται στο παιδί και καθιστούν αδύνατη ή προβληματική την έκβαση μιας εγκυμοσύνης.
  • Προηγούμενο ιστορικό αποτυχίας με εξωσωματική γονιμοποίηση, ειδικά όταν η ποιότητα των ωαρίων φαίνεται να είναι το πρόβλημα.

Ποιες είναι οι δότριες ωαρίων;

1) Ανώνυμες, εθελόντριες δότριες: σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία, η υποψήφια δότρια ωαρίων, καλύπτεται από ανωνυμία και υποχρεούται να υπογράψει ειδικά έγγραφα συγκατάθεσης για τη δωρεά του γενετικού της υλικού. Για να γίνει δεκτή μια γυναίκα σε ένα πρόγραμμα δωρεάς ωαρίων πρέπει να πληροί τις εξής προϋποθέσεις:

-Να έχει ηλικία από 18 έως 35 ετών.

-Να είναι υγιής, μη καπνίστρια και να μην υπάρχει προσωπικό ή οικογενειακό ιστορικό γενετικών ασθενειών.

Βάσει του νόμου η δότρια λαμβάνει ένα ποσό ως αποζημίωση για την τυχόν απώλεια ημερών εργασίας της, τις μετακινήσεις και άλλα έξοδα που προκύπτουν κατά τη διάρκεια του κύκλου στον οποίο συμμετέχει. Σε κάθε περίπτωση, η δωρεά ωαρίων είναι μια πράξη αλτρουιστική, ανώνυμη και εθελοντική.

2) Προγράμματα εξωσωματικής γονιμοποίησης (“egg sharing”): γυναίκες που υποβάλλονται σε εξωσωματική γονιμοποίηση μπορεί να συμφωνήσουν να δωρίσουν τα περισσευούμενα ωάριά τους σε γυναίκες με υπογονιμότητα.

3) Γνωστή δότρια: γυναίκες που είναι γνωστές στην λήπτρια, συνήθωςαπό το φιλικό και οικογενειακό περιβάλλον της. Σύμφωνα με την Ελληνική νομοθεσία, η δωρεά ωαρίων είναι μία ανώνυμη διαδικασία, δηλαδή ούτε η δότρια δεν έχει δυνατότητα πρόσβασης στο παιδί που θα γεννηθεί αλλά ούτε και η λήπτρια στη δότρια.  Επομένως στην Ελλάδα η δωρεά ωαρίων σε γνωστά πρόσωπα απαγορεύεται από το νόμο.

Έλεγχος της δότριας


Η υποψήφια δότρια, αφού έχει ενημερωθεί πλήρως για το πρόγραμμα δωρεάς ωαρίων, έχει συμπληρώσει την αίτηση και έχει γίνει δεκτή, θα πρέπει να υποβληθεί σε σειρά εξετάσεων για να διαπιστωθεί αν η κατάσταση της υγείας της και του γενετικού της υλικού είναι καλή και αν θα μπορεί να ανταποκριθεί σωστά στην ορμονική θεραπεία.

Ο έλεγχος της δότριας διαφέρει από κέντρο σε κέντρο, αλλά σε γενικές γραμμές η διερεύνηση συμπεριλαμβάνει εξέταση από παθολόγο ιατρό και γυναικολόγο για τον έλεγχο της φυσικής, ψυχολογικής και νοητικής της κατάστασης, του γενετικού της υλικού, και του αναπαραγωγικού της συστήματος.

Επιπλέον, υποβάλλονται στις ακόλουθες εργαστηριακές εξετάσεις:

    • Ομάδα αίματος – Rhesus
    • Ηπατίτιδες (Β,C)
    • HIV
    • Σύφιλη
    • Ηλεκτροφόρηση αιμοσφαιρίνης
    • Τεστ δρεπανώσεως
    • Κυστική ίνωση
    • Fragile X
    • Καρυότυπος

Έλεγχος της λήπτριας / του ζευγαριού


Καθοριστικό ρόλο για την επιτυχία του προγράμματος δωρεάς ωαρίων παίζει ο σωστός έλεγχος – προετοιμασία της λήπτριας.

Βάση της ελληνικής νομοθεσίας, μια γυναίκα θεωρείται κατάλληλη να λάβει ωάρια όταν η μήτρα της έχει φυσιολογική μορφολογία και λειτουργικότητα και δεν έχει περάσει το πεντηκοστό έτος ηλικίας.

Η προετοιμασία του ζευγαριού-λήπτη περιλαμβάνει συμβουλευτική συνάντηση με τον γιατρό για ιατρικές εξετάσεις όπως γίνεται και σε ένα κανονικό κύκλο εξωσωματικής γονιμοποίησης. Αρχικά, ο γιατρός λαμβάνει ένα ολοκληρωμένο ιατρικό ιστορικό και από τους δύο συντρόφους.

Η αξιολόγηση της γυναίκας περιλαμβάνει μια εμπεριστατωμένη φυσική και γυναικολογική εξέταση, ένα λεπτομερή υπερηχογραφικό έλεγχο και ειδικές εργαστηριακές εξετάσεις. Συνοπτικά, ελέγχεται η λειτουργία των ωοθηκών, η ομάδα αίματος, όπως και η έκθεση σε ορισμένες λοιμώξεις. Επιπλέον, θα ληφθεί ένα τεστ Παπανικολάου και καλλιέργειες κολπικού εκκρίματος για ορισμένα μικρόβια (Neisseria gonorrhoeae, Chlamydia trachomatis, κ.α.).

Σε ορισμένες περιπτώσεις, αξιολογείται η κοιλότητα της μήτρας με ένα υστεροσαλπιγγογράφημα (ΥΣΓ), υπερηχο-υστερογραφία ή υστεροσκόπηση. Εάν η γυναίκα είναι ηλικίας άνω των 45 ετών, πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο διεξοδικότερης αξιολόγησης της καρδιακής λειτουργίας, του κινδύνου υπέρτασης της κύησης και του διαβήτη κύησης. Η επίπτωση της προχωρημένης μητρικής ηλικίας στην εγκυμοσύνη θα συζητηθεί εκτενώς, καθώς και οποιεσδήποτε ιατρικές καταστάσεις που μπορεί να επηρεάσουν την εγκυμοσύνη.

Ένα τεστ εμβρυομεταφοράς πριν την προσπάθεια είναι πολύ σημαντικό, επειδή ενίοτε ο τράχηλος είναι πολύ κλειστός με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται η μεταφορά των εμβρύων στην μήτρα και συνεπώς να μειώνονται σημαντικά οι πιθανότητες κύησης. Σε περίπτωση στενού ή παραμορφωμένου τραχηλικού αυλού συστήνεται διαστολή του τραχήλου.

Ένα δοκιμαστικό τεστ με τα ίδια φάρμακα προετοιμασίας του ενδομητρίου σε προηγούμενο κύκλο για να εκτιμηθεί η ανταπόκριση της μήτρας στα φάρμακα θεωρείται ιδανικό.

Η αξιολόγηση του άνδρα περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, μια ανάλυση σπέρματος, ομάδα αίματος και γενετική εξέταση, όπως υποδεικνύεται.

Βάση νόμου, το ζευγάρι-λήπτη πρέπει να εξεταστεί για σύφιλη, ηπατίτιδα Β και C, HIV-1 και HIV-2, που έχουν εξάμηνη ισχύ.

Η διαδικασία

Προετοιμασία της δότριας για την λήψη των ωαρίων

Η δότρια ακολουθεί τη διαδικασία μιας κανονικής εξωσωματικής γονιμοποίησης. Ως εκ τούτου, υποβάλλεται σε ωοθηκική διέγερση, δηλαδή λαμβάνει μια ορμονική αγωγή σε ενέσιμη μορφή με σκοπό να ανακτηθεί ένας ικανός αριθμός ωαρίων. Η παρακολούθηση γίνεται με υπερηχογράφημα και μέτρηση ορμονών σε τακτά χρονικά διαστήματα, και όταν αυτά δείξουν ότι έχουν παραχθεί αρκετά ώριμα ωοθυλάκια, χορηγούνται πρόσθετες ορμόνες και προγραμματίζεται η ωοληψία. Η διαδικασία αυτή γίνεται με την χρήση μίας βελόνας, διαμέσου του κόλπου, με την οποία αναρροφόυνται τα ωάρια με υπερηχογραφική καθοδήγηση. Η διαδικασία συνήθως γίνεται με ελαφρά αναισθησία («μέθη»).

Τα ωάρια που αποκτώνται, αξιολογούνται ως προς την ωριμότητα τους και στη συνέχεια γονιμοποιούνται με το σπέρμα του άνδρα, το οποίο έχει υποστεί επεξεργασία στο εργαστήριο. Το σπέρμα ενός δότη μπορεί να χρησιμοποιηθεί, όταν αυτό κρίνεται αναγκαίο.

Το σπέρμα προσκομίζεται την ημέρα της λήψης των ωαρίων ή εναλλακτικά, εάν η παρουσία του συζύγου καθίσταται αδύνατη την ημέρα αυτή, υπάρχει η δυνατότητα κρυοσυντήρησής του σε προγενέστερο χρόνο.

Προετοιμασία της λήπτριας για την εμβρυομεταφορά

Προκειμένου τα έμβρυα να εμφυτεύονται στη μήτρα της λήπτριας, το ενδομήτριο (το κάλυμμα της κοιλότητας της μήτρας) πρέπει να προετοιμάζεται και να συγχρονίζεται με την δότρια.

Υπάρχουν πολλά πρωτόκολλα για την προετοιμασία του ενδομητρίου. Συνοπτικά, στις γυναίκες που έχουν περίοδο συνήθως χορηγείται ένα φάρμακο σε ενέσιμη μορφή για την προσωρινή καταστολή των ωοθηκών. Όταν η δότρια ξεκινά τα ορμονικά φάρμακα για την ωοθηκική διέγερση, η λήπτρια λαμβάνει οιστραδιόλη από το στόμα (ή σε μορφή “patch”) για να επιτευχθεί ανάπτυξη του ενδομητρίου. Υπερηχογραφική αξιολόγηση του πάχους του ενδομητρίου, και ενίοτε εξετάσεις αίματος, θα διενεργηθούν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Την επομένη της ημέρας που η δότρια λαμβάνει τις ορμόνες για την τελική ωρίμανση των ωαρίων, η λήπτρια αρχίζει θεραπεία με προγεστερόνη. Η προγεστερόνη προκαλεί ειδικές αλλαγές ωρίμανσης του ενδομητρίου που επιτρέπουν την εμφύτευση του εμβρύου. Η προγεστερόνη μπορεί να χορηγηθεί με ενδομυϊκή ένεση, κολπικά ή από το στόμα. Άλλα φάρμακα ενδέχεται να χρησιμοποιηθούν, ανάλογα με την περίπτωση.

Τα έμβρυα μεταφέρονται στη μήτρα της λήπτριας, συνήθως μέσα σε τρεις έως πέντε ημέρες μετά την γονιμοποίηση των ωαρίων στο εργαστήριο. Η μεταφορά των εμβρύων γίνεται με χρήση ενός λεπτού καθετήρα που εισάγεται, διαμέσου του τράχηλου, μέσα στη μήτρα. Εάν το ζευγάρι-λήπτη έχει περισσευούμενα έμβρυα, αυτά θα κρυοσυντηρηθούν (κατάψυξη εμβρύων). Δίνεται δηλαδή δυνατότητα και για μελλοντική μεταφορά χωρίς να χρειάζεται άλλη δωρεά ωαρίων.

Η ορμονική θεραπεία με οιστραδιόλη και προγεστερόνη συνεχίζεται μέχρις ότου η λήπτρια κάνει το τεστ κυήσεως (β-χοριακή). Εάν το τεστ είναι θετικό, οι ορμόνες συνεχίζονται κατά την διάρκεια του πρώτου τριμήνου της κύησης.

Ποσοστά επιτυχίας

Επειδή οι δότριες είναι νέες και υγιείς γυναίκες, τα ποσοστά επιτυχίας είναι υψηλότερα από αυτά της κλασσικής εξωσωματικής γονιμοποίησης. Η ηλικία της λήπτριας δεν φαίνεται να επηρεάζει την επιτυχία της διαδικασίας. Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία της Εθνικής Αρχής Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής (ΕΑΙΥΑ), το ποσοστό κύησης στην Ελλάδα είναι 54%, που αντιστοιχεί στα διεθνή δεδομένα.

Αξιοσημείωτο είναι να αναφερθεί ότι, όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των προσπαθειών με δωρεά ωαρίων, τόσο μεγαλύτερες είναι και οι πιθανότητες επιτυχίας. Έτσι, εκτιμάται ότι το ποσοστό κύησης μετά την τρίτη προσπάθεια αγγίζει το 90% στις περισσότερες περιπτώσεις.

Πολλοί παράγοντες παίζουν σημαντικό ρόλο στην επιτυχία της διαδικασίας: ο σωστός έλεγχος και η προετοιμασία της λήπτριας και της δότριας, ο καλός συντονισμός τους, οι υψηλές εργαστηριακές προδιαγραφές και το άρτια καταρτισμένο επιστημονικό προσωπικό συμβάλουν θετικά στην επίτευξη εγκυμοσύνης στο πρόγραμμα δωρεάς ωαρίων.

Ασφάλεια της διαδικασίας δωρεάς ωαρίων

  • Για την δότρια:

Η δωρεά ωαρίων είναι μια πολύ ασφαλής διαδικασία. Όμως, δεν εντελώς ακίνδυνη. Τα φάρμακα που λαμβάνονται για τη διέγερση των ωοθηκών, η ωοληψία και η αναισθησία που απαιτείται είναι πιθανές αιτίες επιπλοκών. Εν συντομία, οι παρενέργειες των φαρμάκων είναι συνήθως ήπιες, καθώς μία από τις πιο επίφοβες επιπλοκές στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, το σύνδρομο υπερδιέγερσης των ωοθηκών, είναι πολύ σπάνιο σε αυτές τις περιπτώσεις. Οι υπόλοιποι κίνδυνοι εκτιμώνται ως εξής: κίνδυνοι από την αναισθησία: 1 / 10.000, κίνδυνος σοβαρής αιμορραγίας από τη ωοληψία: 1 / 2.500, κίνδυνος μόλυνσης: λιγότερο από 1/500.

Πρέπει να σημειωθεί πως σε καμία περίπτωση δεν επηρεάζεται η γονιμοποιητική ικανότητα των γυναικών που αποφασίζουν να γίνουν δότριες ωαρίων. Στην πραγματικότητα δωρίζουν ωάρια που ούτως ή άλλως σε περίπτωση που δεν χρησιμοποιηθούν θα καταστρέφονται από τον οργανισμό τους.

  • Για την λήπτρια:

Το ενδεχόμενο να κολλήσει η λήπτρια κάποια ασθένεια από την δότρια είναι ουσιαστικά ανύπαρκτο, εφόσον ακολουθούνται οι διαδικασίες ελέγχων που ορίσει ο νόμος, ο οποίος σωστά εφαρμοζόμενος εξασφαλίζει την μη μετάδοση λοιμώξεων.

Ένας πιθανός κίνδυνος είναι η πολλαπλή εγκυμοσύνη (δίδυμα) εάν μεταφερθούν περισσότερα από ένα έμβρυα. Βάση νόμου, απαγορεύεται σε κάθε περίπτωση η μεταφορά περισσότερο των δύο εμβρύων. Εάν το ζευγάρι είναι αντίθετο στο ενδεχόμενο δίδυμης κύησης, τότε υπάρχει η δυνατότητα μεταφοράς μόνο ενός εμβρύου.

Το ρίσκο που σχετίζεται με επιπλοκές της κύησης σε συνάρτηση με την προχωρημένη ηλικία της λήπτριας πρέπει να εκτιμηθεί ατομικά για κάθε περίπτωση.

  • Για το παιδί:

Μέχρι σήμερα, χιλιάδες παιδιά έχουν γεννηθεί με αυτή τη διαδικασία, και τα διαθέσιμα δεδομένα φαίνεται να είναι καθησυχαστικά, και αντίστοιχα με την κλασσική εξωσωματική γονιμοποίηση: το ποσοστό γεννητικών ανωμαλιών είναι ίδιο σε σχέση με το γενικό πληθυσμό.

ΤΟ ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΩΡΕΑ ΩΑΡΙΩΝ

  • Η δωρεά ωαρίων είναι μια αλτρουιστική πράξη, εθελοντική και χωρίς οικονομικές απολαβές. Οι δότριες αποζημιώνονται μόνο για τις ημέρες εργασίας που χάνουν, στο πλαίσιο της διαδικασίας για τη δωρεά και για τα έξοδα μετακίνησης τους.
  • Η δωρεά ωαρίων και σπέρματος επιτρέπεται στην Ελλάδα με την προϋπόθεση ότι εξασφαλίζεται η ανωνυμία της δότριας και του δότη.
  • Η δωρεά δεν επιτρέπεται σε γυναίκες άνω των 50 ετών.
  • Οι δότριες υπογράφουν δήλωση παραχώρησης των ωαρίων.
  • Οι δέκτες υπογράφουν μια δήλωση ότι είναι παντρεμένοι και δέχονται να υποβληθούν σε εξωσωματική γονιμοποίηση με δωρεά ωαρίων. Εάν δεν είναι παντρεμένοι, τότε υπογράφουν δήλωση σε συμβολαιογράφο ότι επιθυμούν να υποβληθούν σε εξωσωματική γονιμοποίηση με τη μέθοδο της δωρεάς ωαρίων.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΒΟΗΘΟΥΜΕΝΗ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ

Στις 27 Ιανουαρίου 2005 δημοσιεύτηκε ο νόμος 3305/2005 σχετικά με την εφαρμογή της ιατρικής υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.

Ο ελληνικός νόμος για την ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή είναι από τους πιο προοδευτικούς της Ευρώπης. Κατοχυρώνει και προστατεύει το ζευγάρι που επιθυμεί να αποκτήσει παιδί με βάση τα δεδομένα της ιατρικής και της βιολογίας, καθώς και τις αρχές της βιοηθικής. Βασικός γνώμονας είναι κατά την εφαρμογή των μεθόδων της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής να λαμβάνεται υπόψη κυρίως το συμφέρον του παιδιού που θα γεννηθεί.

Βασικές αρχές της υπάρχουσας νομοθεσίας

Κάποια από τα σημαντικότερα άρθρα του νόμου που είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε είναι:

1)     Οι μέθοδοι υποβοηθούμενης αναπαραγωγής είναι καθ’ όλα νόμιμοι και επιτρέπονται για τη γυναίκα μέχρι το πεντηκοστό έτος της ηλικίας της, καθώς αυτό θεωρείται το όριο για φυσική ικανότητα αναπαραγωγής.

2)     Επιτρέπεται η δωρεά ωαρίων και σπέρματος, απαιτείται όμως και η έγγραφη συναίνεση του ή της συζύγου ή συντρόφου.

3)     Επιτρέπεται η προεμφυτευτική γενετική διάγνωση με τη συναίνεση των ενδιαφερόμενων προσώπων για να διαγνωσθεί αν τα γονιμοποιημένα ωάρια είναι φορείς γενετικών ανωμαλιών.

4)     Απαγορεύεται η επιλογή φύλου, εκτός αν πρόκειται να αποφευχθεί σοβαρή κληρονομική νόσος που συνδέεται με το φύλο.

5)     Απαγορεύεται η κλωνοποίηση για αναπαραγωγικούς σκοπούς.

6)     Επιτρέπεται η κρυοσυντήρηση γενετικού υλικού ή γονιμοποιημένου ωαρίου.

7)     Επιτρέπεται η παρένθετη μητρότητα. Δηλαδή η περίπτωση κατά την οποία μια γυναίκα κυοφορεί και γεννά ύστερα από εξωσωματική γονιμοποίηση με χρήση ωαρίου ξένου προς την ίδια, για λογαριασμό μιας άλλης γυναίκας, η οποία επιθυμεί να αποκτήσει παιδί, αλλά αδυνατεί να κυοφορήσει για ιατρικούς λόγους. Η γυναίκα που θα κυοφορήσει το παιδί θα πρέπει να έχει υποβληθεί σε ιατρικές και ψυχολογικές εξετάσεις. Δεν θα πρέπει να υπάρχει οικονομική συναλλαγή εκτός από τα έξοδα της γυναίκας που θα κυοφορήσει για εξετάσεις, απώλεια εργασίας κλπ. Για την όλη διαδικασία απαιτείται ειδική άδεια από δικαστή.

8)     Οι μονάδες υποβοηθούμενης αναπαραγωγής ιδρύονται και λειτουργούν με άδεια του αρμόδιου φορέα μετά από σύμφωνη γνώμη της Αρχής, η οποία ελέγχει αν πληρούνται οι νόμιμες προϋποθέσεις. Για όποιες παραβάσεις θέτει διοικητικές και ποινικές κυρώσεις.

9)     Θέτει όρια ηλικίας για τους δότες σπέρματος (νεότεροι από 40 ετών) και τις δότριες ωαρίων (νεότερες των 35 ετών).

10)   Ανύπαντρες γυναίκες μπορούν να αποκτήσουν παιδί με υποβοηθούμενη αναπαραγωγή.

11)   Οι δότες υποβάλλονται υποχρεωτικά σε κλινικό και εργαστηριακό έλεγχο και δεν γίνονται δεκτοί αν πάσχουν από κληρονομικά, γενετικά ή μεταδοτικά νοσήματα. Δεν επιτρέπεται η χρήση νωπού σπέρματος από τρίτο δότη. Από δότη επιτρέπεται η χρήση μόνο κατεψυγμένου σπέρματος.

Μάθετε περισσότερα στο gofertile.eu

ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΩΡΟ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΗ ΜΗΤΡΑΣ

Posted in ΥΓΕΙΑ by

Newborn feet

Πριν από λίγες ημέρες, Σουηδοί επιστήμονες ανακοίνωσαν τη γέννηση ενός μωρού από μία γυναίκα που είχε υποβληθεί σε μεταμόσχευση μήτρας, όπως αναφέρεται στο έγκυρο περιοδικό The Lancet.

Η 36-χρωνη μητέρα, που γεννήθηκε χωρίς μήτρα, είχε λάβει την μήτρα μιας δότριας  61 ετών. Πριν από τη χειρουργική επέμβαση, η γυναίκα υποβλήθηκε σε εξωσωματική γονιμοποίηση και κατάψυξη των εμβρύων. Ενάμιση μήνα μετά τη μεταμόσχευση είχε την πρώτη της έμμηνο ρύση και περίπου ένα χρόνο αργότερα της μεταφέρθηκε ένα έμβρυο. Η γυναίκα έμεινε έγκυος, ακολούθησε θεραπεία για να αποφευχθεί η απόρριψη του μοσχεύματος κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και στα τέλη Σεπτεμβρίου γέννησε ένα υγιέστατο αγοράκι.

Σύμφωνα με δηλώσεις του Δρ Brännström, αρχηγού της σουηδικής ιατρικής ομάδας, τόσο η μητέρα όσο και το μωρό είναι μια χαρά. Το μωρό γεννήθηκε με καισαρική τομή στους 8 μήνες κύησης, επειδή η μητέρα ανέβασε υψηλή αρτηριακή πίεση (προεκλαμψία) και η παρακολούθηση του μωρού αποκάλυψε ότι ο καρδιακός ρυθμός του ήταν ανώμαλος.

 

Ένα επίτευγμα στη γυναικολογία 

Η γέννησης ενός μωρού μετά από μεταμόσχευση μήτρας είναι ένα πραγματικό επίτευγμα αν λάβουμε υπόψη την πολυπλοκότητα της διαδικασίας. Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω μια διάλεξη από τον Δρ Brännström, όπου εξήγησε την χειρουργική τεχνική λεπτομερώς. Η επέμβαση γίνεται από μια διεπιστημονική ομάδα, και είναι εξαιρετικά χρονοβόρα. Η μεταμόσχευση μήτρας, σε αντίθεση με την μεταμόσχευση νεφρού ή καρδιάς, έχει επιπλέον προκλήσεις: η μήτρα σε μη έγκυες γυναίκες έχει το μέγεθος ενός αχλαδιού, και ζυγίζει περίπου 60 γραμμάρια, αλλά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης φθάνει περίπου 900 γραμμάρια και παίρνει πολύ μεγάλη ποσότητα από την ροή του αίματος του σώματος, συμπεριλαμβανομένων και νέων αγγείων που δημιουργούνται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Συνεπώς, ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην αγγειακή αναστόμωση (η σύνδεση των αγγείων). Επιπλέον, η μήτρα πρέπει να είναι σωστά συνδεδεμένη με τα κοντινά όργανα. Μετά τη χειρουργική επέμβαση, υπάρχουν και άλλες δυσκολίες να ξεπεραστούν, όπως το ενδεχόμενο απόρριψης, ειδικά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, όπου η θεραπεία θα πρέπει να λάβει υπόψη τόσο τη μητέρα όσο και το αναπτυσσόμενο μωρό. Περιττό να πούμε ότι η σουηδική ομάδα είχε ακολουθήσει πολλά χρόνια εκτεταμένης έρευνας και δοκιμασιών σε ζώα πριν αποφασίσει να προχωρήσει και να προσπαθήσει σε ανθρώπους.

 

Ποιες γυναίκες μπορούν να επωφεληθούν 

Αυτή η χειρουργική επέμβαση έχει πολύ συγκεκριμένες ενδείξεις. Η γυναίκα που υποβλήθηκε στην μεταμόσχευση είχε μια πολύ σπάνια διαταραχή που ονομάζεται σύνδρομο Mayer–Rokitansky–Küster–Hauser, στην οποία οι γυναίκες γεννιούνται χωρίς μήτρα. Αυτή η κατάσταση συμβαίνει περίπου σε 1 στις 5000 γεννήσεις (η Βασίλισσα Αμαλία της Ελλάδας την είχε …). Άλλες υποψήφιες για τη διαδικασία αυτή είναι οι γυναίκες στις οποίες έχει αφαιρεθεί η μήτρα λόγω καρκίνου, ινομυώματα, κ.λπ. Μέχρι τώρα, οι μόνες επιλογές για αυτές τις γυναίκες ήταν η υιοθέτηση ή η παρένθετη μητρότητα.

 

 Ηθικοί και ιατρικοί προβληματισμοί

Είναι γεγονός ότι η μεταμόσχευση μήτρας δημιουργεί πολλά ερωτήματα. Πρώτον, σε αντίθεση με τα νεφρά ή την καρδιά, η μήτρα δεν είναι ένα ζωτικό όργανο. Οι κίνδυνοι που θα μπορούσαν να προκύψουν από μια τόσο πολύπλοκη και δαπανηρή χειρουργική επέμβαση, μαζί με τον ρίσκο της ανοσοκατασταλτικής θεραπείας που θέτουν τόσο τη γυναίκα όσο και το μωρό σε κίνδυνο…Αξίζουν το κόπο; Είναι ηθικό; Θα πρέπει επίσης να ληφθούν υπόψη οι πιθανές επιπλοκές στην δότρια της μήτρας. Επιπλέον, η γυναίκα θα πρέπει πιθανότατα να υποβληθεί σε άλλο χειρουργείο για να της αφαιρεθεί η μήτρα μετά την ολοκλήρωση της οικογένειας, επειδή η θεραπεία ανοσοκαταστολής θα μπορούσε ενδεχομένως να βλάψει τη μήτρα και την ίδια την γυναίκα.

 

Όπως κάθε διαδικασία τόσο επαναστατική και avant–garde, το μέλλον θα δείξει αν θα γίνει ως θεραπεία ρουτίνας. Σε κάθε περίπτωση, η σουηδική ομάδα χρίζει συγχαρητηρίων για τις προσπάθειες της και τη συμβολή της στο να βοηθήσει τις υπογόνιμες γυναίκες.

Αν θέλετε να δείτε μια συνέντευξη με τον Δρ Brännström και την ομάδα του:

 

Βιβλιογραφία

http://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(14)61728-1/fulltext