Δείτε επίσης:

• Μέρος 1: Η δεκαετίες του 1930-’40 και ’50
• Μέρος 3: Η δεκαετία του 1970
• Μέρος 4: Η δεκαετία του 1980
• Μέρος 5: Η δεκαετία του 1990
• Μέρος 6: Η δεκαετία του 2000
• Μέρος 7: 2000-2016

Με την ολοκλήρωση της μεταπολεμικής ανασυγκρότησης, η δεκαετία του ’60 αποπνέει μια αίσθηση δύναμης και αισιοδοξίας στη Γαλλία. Η μόδα, ο κινηματογράφος και η μουσική αντανακλούν αυτά τα συναισθήματα: η κινηματογραφική Nouvelle Vague και το pret-à-porter είναι εμβληματικά αυτής της περιόδου. Εν τούτοις, μετά τα γεγονότα του Μάη του ’68, οι νέοι θα επηρεαστούν σε μεγάλο βαθμό από την κουλτούρα των χίπις, γνωστή στην Γαλλία ως baba cool. Στην γαλλική μουσική σκηνή εμφανίζεται το γιε-γιέ (από τα αγγλικά “ναι, ναι”), ένα μουσικό στιλ που έγινε παγκόσμιο φαινόμενο και έδωσε στον κόσμο μερικά από τα καλύτερα τραγούδια όλων των εποχών.

Αυτά είναι μερικά από τα πιο αξιομνημόνευτα γαλλικά τραγούδια της δεκαετίας του ’60:

16) Gilbert Bécaud – “Et maintenant” (1961)

Γνωστός ως “Monsieur 100.000 Volts” λόγω της ενέργειας του μετέδιδε επί σκηνής, ο Bécaud υπήρξε δημοφιλής καλλιτέχνης για σχεδόν πενήντα χρόνια. Αυτό το τραγούδι είναι για μια ερωτική απογοήτευση: η απελπισία και η θλίψη του ακούγονται σε κρεσέντο (όπως και η μουσική), και καταλήγει με έναν τραγικό στίχο: “Πραγματικά δεν μου έχει μείνει τίποτα”.Ήταν τεράστια επιτυχία. Το 1961 ο ίδιος ο Bécaud το ερμήνευσε στα αγγλικά με το όνομα “What Now My Love”, και έγινε αμέσως hit στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ.

 

 17) Françoise Hardy – “Tous les garçons et les filles” (1962)

Ο τίτλος του τραγουδιού σημαίνει “Όλα τα αγόρια και τα κορίτσια” και μιλά για τα συναισθήματα μιας νεαρής γυναίκας που δεν έχει βρει την αληθινή αγάπη, και τον φθόνο που νιώθει για τα ζευγάρια που την περιβάλλουν. Πολύ γρήγορα έγινε επιτυχία, η ίδια η Hardy το ερμήνευσε και στα αγγλικά, στα ιταλικά και στα γερμανικά. Έχει διασκευαστεί πολλές φορές και έχει ακουστεί σε κάποιες ταινίες, όπως και στην ελληνική Attenberg.

 

 18) Georges Brassens – “Les copains d’abord” (1964)

Παραγωγικός τραγουδιστής / τραγουδοποιός / ποιητής, με περισσότερα από 100 ποιήματα και 14 άλμπουμ στο ενεργητικό του, ο Brassens είναι γνωστός για τις αναρχικές του ιδέες και το μαύρο χιούμορ που περιέχουν οι στίχοι του. Les copains d’abord, ένας ύμνος στη φιλία, έχει γίνει ένα από τα πιο διάσημα του τραγούδια, το οποίο ο τραγουδοποιός είχε γράψει για την ταινία Les Copains.

 

19) Enrico Macias – “L’amour c’est pour rien” (1964)

Ο Αλγερινός Macias αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα του κατά τη διάρκεια του πολέμου της ανεξαρτησίας, και εξορίστηκε στη Γαλλία. Από τότε δεν του έχει επιτραπεί να γυρίσει στην πατρίδα του, εξού τα νοσταλγικά, ανατολίτικα τραγούδια του: “Adieu mon pays”(Αντίο πατρίδα μου), “L’oriental” (Ο ανατολίτης), μεταξύ άλλων. “L’amour c’est pour rien” (Η αγάπη είναι δωρεάν) είναι ένα πιο ρομαντικό και ελαφρύ κομμάτι.

 

20) Alain Barrière – “Ma vie” (1964)

Διάσημος μετά από τη συμμετοχή του στο διαγωνισμό τραγουδιού Eurovision το 1963, ο Barrière κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ, Ma vie (Η ζωή μου), από το οποίο το ομώνυμο κομμάτι έγινε τεράστια επιτυχία.

 

21) Charles Aznavour – “La Bohème” (1965)

Με τη μοναδική του φωνή, ο Αζναβούρ έγινε ένας από τους μακροβιότερους καλλιτέχνες της Γαλλίας, ο οποίος συνήθως συγκρίνεται με τον Frank Sinatra. Έχει ηχογραφήσει πάνω από 1200 τραγούδια σε 8 γλώσσες. “La Bohème” είναι από τα πιο γνωστά του τραγούδια, που μιλά για έναν ζωγράφο που θυμάται τα νεανικά του χρόνια στην μποέμ συνοικία Μονμάρτρη του Παρισιού.

 

22) Christophe – “Aline” (1965)

Αυτή η ρομαντική μπαλάντα περιγράφει, με ποιητικό τρόπο, τα συναισθήματα ενός άνδρα για την αγαπημένη του, την Aline, η οποία τον έχει αφήσει. Έγινε αμέσως επιτυχία σε διάφορες χώρες, και είναι από το πιο διάσημα τραγούδια του Christophe, μαζί με το εξίσου ρομαντικό Oh mon amour.

 

23) Sylvie Vartan – “La plus belle pour aller danser” (1965)

Η Sylvie Vartan συγκαταλέγεται μεταξύ των πιο διάσημων καλλιτεχνών του γιε-γιέ. Αυτό το τραγούδι (ο τίτλος σημαίνει “Η πιο όμορφη για το χορό”) έγινε μία από τις μεγαλύτερες της επιτυχίες, όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά και σε άλλες χώρες, όπως Ιαπωνία.

 

24) Adamo – “La nuit” (1965)

Ο Βέλγος καλλιτέχνης Salvatore Adamo (επίσης γνωστός ως Adamo) είναι ένας από τους πιο διάσημους καλλιτέχνες της δεκαετίας του ’60, αλλά και ο Βέλγος μουσικός με τις μεγαλύτερες πωλήσεις όλων των εποχών. Μάλιστα, θεωρείται ένας από τους πιο εμπορικά επιτυχημένους μουσικούς στον κόσμο. “La Nuit” (Η νύχτα) είναι ένα από τα πιο εμβληματικά του τραγούδια μαζί με το “Tombe la neige” και το “Inch’Allah”.

 

25) Hervé Villard – “Capri c’est fini” (1965)

Αυτό το τραγούδι (ο τίτλος σημαίνει “Το Κάπρι τελείωσε”) μιλάει για το τέλος μιας σχέσης που είχε ξεκινήσει στο ιταλικό νησί του Κάπρι, που ήταν ένας πολύ δημοφιλής καλοκαιρινός προορισμός κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’60. Το τραγούδι έγινε τεράστια γαλλική και διεθνής επιτυχία το καλοκαίρι του ’65 μαζί με το Aline του Christophe.

 

26) Mireille Mathieu – “La dernière valse” (1967)

Η Mireille Mathieu ήταν ένα από τους πιο αναγνωρίσιμους Γάλλους καλλιτέχνες της δεκαετίας του ’60 -και εξακολουθεί να είναι! Έχει ηχογραφήσει πάνω από 1200 τραγούδια σε 11 γλώσσες, και έχει πουλήσει πάνω από 150 εκατομμύρια άλμπουμ παγκοσμίως. Αυτό το τραγούδι είναι η γαλλική εκδοχή του “The Last Waltz”, και έγινε επιτυχία όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά και στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου η Mathieu κλήθηκε να το τραγουδήσει στο Royal Performance για την Βασίλισσα Ελισάβετ ΙΙ.

 

27) Jacques Dutronc – “Les cactus” (1967)

Ο Dutronc ήταν πολύ δημοφιλής στις γαλλόφωνες χώρες, αν και ελάχιστα γνωστός αλλού. Είναι εκπρόσωπος ενός μουσικού στιλ που έγινε γνωστό ως garage rock, το οποίο δημιουργήθηκε ως αντίθεση στην ελαφρότητα των “γιεγιέδων”.

Μην νομίζετε πως οι στίχοι αυτού του τραγουδιού δεν βγάζουν νόημα (“Όλος ο κόσμος είναι ένας κάκτος, είναι αδύνατο να καθίσεις”): ο Dutronc επικρίνει δριμύτατα την συμβατικότητα, την αστική τάξη και “τον εγωισμό και ατομικισμό που προκύπτουν από τον καπιταλισμό”.

 

28) Claude François – “Comme d’habitude” (1968)

Μετά την κυκλοφορία του το 1968, το κομμάτι αυτό γινόταν όλο και μεγαλύτερη επιτυχία, και παιζόταν συνεχώς στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Σε ένα ταξίδι του στο Παρίσι, ο Paul Anka έτυχε να το ακούσει, αγόρασε τα δικαιώματά του και του έγραψε αγγλικούς στίχους. Και έτσι γεννήθηκε ένα all-time classic : το περίφημο “My Way” του Φρανκ Σινάτρα.

 

29) Joe Dassin – “Les Champs Élysées” (1969)

Αυτή είναι μία από τις πρώτες επιτυχίες του Ντασέν, ο οποίος θα γίνει εξαιρετικά δημοφιλής κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’70. Περιέργως, αυτό το τόσο παριζιάνικο κομμάτι είναι μια διασκευή από ένα αγγλικό τραγούδι. Το έχει ερμηνεύσει τελευταία και η Zaz.

 

30) Georges Moustaki – “Le Métèque” (1969)

Αιγύπτιο-Γάλλος (Ίταλο-Ελληνικής καταγωγής) ο Ζωρζ Μουστακί έγινε γνωστός για τα ποιητικά, απλά και ρομαντικά τραγούδια που συνέθεσε και συχνά τραγουδούσε. Κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης καριέρας του, έδωσε στην Γαλλία μερικά από τα πιο αγαπημένα της τραγούδια: έγραψε περίπου 300 κομμάτια, τα περισσότερα εκ των οποίον ερμήνευσαν οι πιο δημοφιλείς Γάλλοι τραγουδιστές (ακόμα και η Πιάφ). Αυτό το αυτοβιογραφικό τραγούδι έγινε τεράστια επιτυχία: Métèque (από την ελληνική λέξη μέτοικος) είναι ένας υποτιμητικός όρος που χρησιμοποιόταν εκείνη την εποχή για τους μετανάστες μεσογειακής προέλευσης.

 

31) Zanini – “Tu veux ou tu veux pas” (1969)

Με το χαρακτηριστικό μικρό μουστάκι, το καπέλο και τα γυαλιά του, ο Zanini θα γίνει γνωστό μετά την μεγάλη επιτυχία του “Tu veux ou tu pas veux” (Θέλεις ή δεν θέλεις), το οποίο είναι μια διασκευή του βραζιλιάνικου τραγουδιού “Nem vem que não tem” του Wilson Simonal.

 

32) Johnny Hallyday – “Que je t’aime” (1969)

Το πιο εμβληματικό κομμάτι του “Γάλλου Elvis” Johnny Hallyday, το οποίο παραμένει μέχρι και σήμερα ένα από τα αγαπημένα τραγούδια του γαλλικού λαού. Ήταν τέτοια η επιτυχία του, που οι φαν του συχνά πάθαιναν υστερία και λιποθυμούσαν. Ο Hallyday αναγκαζόταν πολλές φορές να “διασωθεί” από έναν περιπολικό για να αποφύγει τον υπερβολικό ενθουσιασμό των θαυμαστών του.

 

33) Serge Gainsbourg & Jane Birkin – “Je t’aime moi non plus” (1969)

Ο τίτλος του τραγουδιού σημαίνει “Σ’αγαπώ – εγώ όχι πια” και αφηγείται την αδυναμία δύο εραστών να είναι μαζί. Έγινε αμέσως ένα απόλυτο hit διεθνώς, αν και λόγω του σεξουαλικού του περιεχομένου, απαγορεύτηκε σε πολλές χώρες.

Ο Gainsbourg εμπνεύστηκε το τραγούδι όταν η Μπριζίτ Μπαρντό του ζήτησε να γράψει “το ομορφότερο ερωτικό τραγούδι που θα μπορούσε να φανταστεί”. Και τα κατάφερε μια χαρά! Για μένα, είναι πράγματι ένα από τα πιο αισθησιακά τραγούδια που έχουν ποτέ κυκλοφορήσει.

Δείτε επίσης:

• Η δεκαετίες του 1930-’40-’50
• Η δεκαετία του 1970
• Η δεκαετία του 1980
• Η δεκαετία του 1990
• Η δεκαετία του 2000
• 2000-2016

YouTube playlist εδώ