ΞΑΝΑ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ Η ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΤΟΚΕΤΟΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΤΟΜΗ; ΟΛΑ ΟΣΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΠΡΙΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΤΕ

Posted in ΥΓΕΙΑ by woman2womenblog

“Μια φορά καισαρική, για πάντα καισαρική”… υπήρξε σαν αξίωμα για πολλά χρόνια, εδώ στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες χώρες. Όμως, τα συνεχώς αυξανόμενα ποσοστά καισαρικής τομής παγκοσμίως έχουν οδηγήσει στην επανεξέταση των κινδύνων της καισαρικής τομής σε σχέση με την κολπικό τοκετό μετά από προηγηθείσα καισαρική. Έντονη συζήτηση γίνεται γύρω από αυτό το θέμα, με τις απόψεις να είναι διχασμένες. Συνεπώς, όταν έρχεται η ώρα να αποφασίσουν πολλές γυναίκες αναρωτιούνται: εγώ τελικά τι πρέπει να κάνω, ξανά καισαρική ή να επιχειρήσω μια φυσιολογική γέννα;

Η αλήθεια είναι πως η απάντηση δεν είναι τόσο εύκολη. Και οι δύο επιλογές έχουν πιθανούς κινδύνους, ο οποίοι διαφέρουν σε κάθε γυναίκα και σε κάθε εγκυμοσύνη ξεχωριστά.

Σε αυτό το άρθρο θα βρείτε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες σχετικά με τον φυσιολογικό τοκετό μετά από καισαρική τομή, ώστε να μπορείτε να το συζητήσετε με το γιατρό ή τη μαία σας, και να πάρετε μια συνειδητοποιημένη και υπεύθυνη απόφαση.

1) Τι είναι ο κολπικός τοκετός μετά από καισαρική τομή (VBAC);

Αν είστε έγκυος και γεννήσατε το προηγούμενό σας μωρό με καισαρική τομή, αυτή τη φορά έχετε δύο επιλογές για το πώς θα γεννήσετε:

μια εκλεκτική επαναλαμβανόμενη καισαρική τομή (ERCS: elective repeat caesarean section), ή
ένας φυσιολογικός τοκετός μετά από καισαρική τομή (VBAC: vaginal birth after cesarean section). Το VBAC αναφέρεται στη γέννηση μέσω του κόλπου σε μια γυναίκα που είχε ήδη κάνει μια καισαρική τομή σε προηγούμενη κύηση. Ο κολπικός τοκετός περιλαμβάνει και τις περιπτώσεις στις οποίες ο τοκετός υποστηρίζεται με εμβρυουλκία (“κουτάλες”) ή ανναρώφηση (βεντούζα).

Τόσο ο κολπικός τοκετός, όσο και η επαναλαμβανόμενη καισαρική έχουν οφέλη και κινδύνους (βλ. παρακάτω).

Η δοκιμασία τοκετού μετά από καισαρική τομή (αγγλικά TOLAC: trial of labor after cesarean delivery) είναι η προσπάθεια να διεξάγεται ένα VBAC. Εάν είναι επιτυχής, θα έχει ως αποτέλεσμα τη φυσιολογική γέννηση. Αν δεν είναι επιτυχής, θα χρειαστείτε ξανά καισαρική τομή.

2) Πόσες πιθανότητες έχω να γεννήσω κολπικά μετά από μια καισαρική;

Εφόσον έχετε τις κατάλληλες προυποθέσεις για VBAC, υπάρχουν πολλές πιθανότητες να το πετύχετε: περίπου το 60 έως 80% των γυναικών που επιχειρούν ένα VBAC θα γεννήσουν κολπικά.

Υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες που επηρεάζουν τις πιθανότητες επιτυχίας, τόσο από την μητέρα όσο και από το μωρό (βλ. παρακάτω). Παρόλα αυτά, είναι αδύνατο να προβλέψουμε με βεβαιότητα ποια γυναίκα θα καταφέρει να γεννήσει φυσιολογικά και ποια θα καταλήξει σε μια επαναλαμβανόμενη καισαρική.

Ένας προηγούμενος φυσιολογικός τοκετός, ιδιαίτερα ένα προηγούμενο VBAC, είναι ο καλύτερος προγνωστικός δείκτης επιτυχούς VBAC, και συνδέεται με ποσοστό επιτυχίας 85-90%.

3) Είμαι καλή υποψήφια για VBAC;

Το VBAC είναι κατάλληλο για την πλειοψηφία των γυναικών που:

είναι έγκυος με ένα έμβρυο (και όχι με δίδυμα ή παραπάνω),
το μωρό είναι τοποθετημένο με το κεφάλι κάτω (κεφαλική προβολή),
έχουν μια τελειόμηνη κύηση (37 εβδομάδες ή παραπάνω),
έχουν μία προηγηθείσα εγκάρσια καισαρική τομή.

4) Πότε αντενδείκνυται το VBAC;

Το VBAC δεν συνιστάται στις ακόλουθες περιπτώσεις:

Τρεις ή περισσότερες προηγούμενες καισαρικές τομές. Δείτε παρακάτω σχετικά με δύο προηγηθείσες καισαρικές.
Έχει γίνει ρήξη μήτρας κατά τη διάρκεια προηγούμενης προσπάθειας τοκετού, καθώς αυξάνεται σημαντικά ο κίνδυνος (7 φορές υψηλότερος) μιας υποτροπιάζουσας ρήξης της μήτρας στην επόμενη εγκυμοσύνη.
Η προηγούμενη καισαρική τομή ήταν “κλασική”. Στη συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών, κατά την διάρκεια της καισαρικής η μήτρα κόβεται οριζόντια, στο χαμηλότερο τμήμα της. Αυτό ονομάζεται κατώτερη εγκάρσια καισαρική τομή. Σπάνια απαιτείται μια κάθετη τομή της μήτρας, η οποία είναι γνωστή ως κλασική καισαρική τομή. Περιστασιακά, πραγματοποιείται τομή σε σχήμα J ή T. Και στις δύο περιπτώσεις της κάθετης και της J / T-τομής υπάρχει υψηλότερος κίνδυνος ρήξης της μήτρας. Επομένως, είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζετε ποια τομή πραγματοποιήθηκε στην προηγούμενή σας καισαρική. Να έχετε υπόψη σας πως ο τύπος της ουλής στο δέρμα δεν αντιστοιχεί κατ ‘ανάγκη εκείνο της μήτρας.
Μια προηγούμενη χειρουργική επέμβαση της μήτρας, όπως η αφαίρεση ινομυωμάτων (ινομυωματεκτομή), καθώς αυξάνει τον κίνδυνο ρήξης της μήτρας.
Υπάρχουν και άλλες επιπλοκές της εγκυμοσύνης που αποτελούν απόλυτη αντένδειξη για φυσιολογικό τοκετό, ανεξάρτητα από την παρουσία ή όχι προηγηθείσας καισαρικής (π.χ. προδρομικός πλακούντας)
Ισχιακή προβολή του εμβρύου (το μωρό έρχεται πρώτα με τους γλουτούς ή τα πόδια) ή άλλες μη φυσιολογικές θέσεις.
Πολύδυμη κύηση (με δίδυμα ή περισσότερα έμβρυα).

5) Ποιοι παράγοντες μειώνουν τις πιθανότητες επιτυχίας ενός VBAC;

Γενικά, οι πιθανότητες επιτυχίας είναι χαμηλότερες όταν:

Ο λόγος για την προηγούμενη καισαρική είναι πιθανό να είναι πρόβλημα και αυτή τη φορά. Ας πούμε ότι μια γυναίκα που είχε ήδη μια κολπική γέννα και στη συνέχεια έκανε μια καισαρική επειδή το μωρό της ήταν σε ισχιακή προβολή (γλουτοί ή πόδια πρώτα) είναι πολύ πιο πιθανό να καταφέρει να γεννήσει με VBAC από κάποια άλλη που είχε κάνει καισαρική μετά την επίτευξη πλήρους διαστολή και εξώθηση για τρεις ώρες, το ότι μπορεί να υποδηλώνει πως αυτή η γυναίκα έχει στενή λεκάνη (η λεγόμενη κεφαλο-πυελική δυσαναλογία).
Γίνεται πρόκληση τοκετού (ο τοκετός δεν ξεκίνησε αυτόματα).
Είστε ηλικίας άνω των 40 ετών.
Είστε υπέρβαρη.
Το μωρό είναι μεγάλο (πάνω από 4 κιλά εκτιμώμενο βάρος).
Η κύηση είναι παρατεταμένη (περισσότερο από 40 εβδομάδες).
Υπάρχει μικρό χρονικό διάστημα ανάμεσα στις κυήσεις (λιγότερο από 19 μήνες).
Έχετε προεκλαμψία (υψηλή αρτηριακή πίεση) τη στιγμή του τοκετού.

Θα πρέπει να συζητήσετε με τον γιατρό σας σχετικά με τις πιθανότητες επιτυχίας συγκεκριμένα για την δικιά σας περίπτωση και να σταθμίσετε προσεκτικά τα οφέλη και τους κινδύνους.

6) Ποια είναι τα πλεονεκτήματα ενός VBAC;

Η καισαρική τομή είναι μια χειρουργική επέμβαση, και ως εκ τούτου συνδέεται με ορισμένους αυξημένους κινδύνους σε σχέση με την φυσιολοκιγή γέννα. Επομένως, ένα επιτυχημένο VBAC συνεπάγεται:

Βραχύτερη περίοδος ανάρρωσης.
Λιγότερος πόνος μετά τον τοκετό.
Χαμηλότερος κίνδυνος μόλυνσης.
Μειωμένη απώλεια αίματος, μειωμένη ανάγκη μετάγγισης αίματος.
Λιγότερες πιθανότητες να χρειαστεί μια επείγουσα υστερεκτομή (αφαίρεση μήτρας).
Χαμηλότερη πιθανότητα βλάβης άλλων οργάνων (ουροδόχου κύστης και εντέρου).
Χαμηλότερος κίνδυνος εμφάνισης θρόμβου αίματος (θρόμβωση) στα πόδια (εν τω βάθη φλεβική θρόμβωση) ή πνεύμονες (πνευμονική εμβολή).
Μειωμένος κίνδυνος πυελικών συμφήσεων (ουλώδης ιστός που σχηματίζεται μεταξύ των οργάνων, ο οποίος μπορεί να είναι υπεύθυνος για χρόνιο πόνο, υπογονιμότητα ή εντερική απόφραξη).
Μειωμένες πιθανότητες αναπνευστικά προβλήματα στο μωρό. Περίπου το 4-5% των νεογνών που γεννιούνται με προγραμματισμένη καισαρική έχουν αναπνευστικά προβλήματα, σε σύγκριση με 2-3% μετά το VBAC. Ο κίνδυνος είναι ελαφρώς υψηλότερος αν η καισαρική τομή έγινε πριν τις 39 εβδομάδες. Είναι γεγονός πως τα προβλήματα αναπνοής είναι αρκετά συνηθισμένα μετά από καισαρική τομή, αλλά συνήθως δεν διαρκούν πολύ.
Πολλές γυναίκες θέλουν να βιώσουν την εμπειρία μιας φυσιολογικής γέννας, και όταν το VBAC είναι επιτυχές, τις προφέρει αυτή την δυνατότητα.

Αν σχεδιάζετε να έχετε περισσότερα παιδιά, το VBAC μπορεί να σας βοηθήσει να αποφύγετε ορισμένα προβλήματα υγείας που συνδέονται με πολλαπλές καισαρικές τομές. Μάλιστα, κάποιες επιπλοκές της καισαρικής, όπως η αιμορραγία, η επείγουσα υστερεκτομή, οι τραυματισμοί του εντέρου ή της ουροδόχου κύστης, οι σχηματισμοί συμφήσεων είναι όλες πιο συχνές όσο αυξάνεται ο αριθμός καισαρικών τομών. Επιπλέον, κάθε καισαρική αυξάνει τον κίνδυνο σε μελλοντικές εγκυμοσύνες επιπλοκών του πλακούντα, όπως ο επιπωματικός πλακούντας (ο πλακούντας είναι χαμηλά στη μήτρα και καλύπτει τον τράχηλο) και ο στιφρός πλακούντας (η πρόσφηση του πλακούντα είναι πολύ βαθιά στα τοιχώματα της μήτρας και δεν αποκολλάται σωστά κατά τον τοκετό). Και οι δύο καταστάσεις μπορούν να οδηγήσουν σε μαζική αιμορραγία (απειλητική για τη ζωή) και σε υστερεκτομή. Εάν γνωρίζετε ότι θέλετε περισσότερα παιδιά, πρέπει και αυτό να το λάβετε υπόψη στην απόφασή σας.

7) Ποιοι είναι οι κίνδυνοι ενός VBAC;

Μια από τις πιο επίφοβες επιπλοκές ενός VBAC είναι η ρήξης της μήτρας, δηλαδή όταν η ουλή της μήτρας σχίζεται ή διαχωρίζεται. Ακόμα κι αν έχετε τις καλύτερες προϋποθέσεις για ένα VBAC, υπάρχει ένας κίνδυνος 0,7% (δηλαδή 7 στις 1000 γυναίκες που υποβάλλονται σε VBAC) η μήτρα να σπάσει στο σημείο της προηγούμενης καισαρικής τομής. Εάν αυτό συμβεί, μπορεί να προκαλέσει μαζική, απειλητική για τη ζωή αιμορραγία στη μητέρα, και ενδεχομένως στέρηση οξυγόνου στο μωρό, με επακόλουθη εγκεφαλική βλάβη (σε 8 από τις 10.000 περιπτώσεις) ή ακόμη και θάνατος (2-3 στις 10.000 περιπτώσεις). Ενώ ο κίνδυνος αυτός είναι πολύ μικρός συνολικά, είναι υψηλότερος σε σύγκριση με μια προγραμματισμένη καισαρική τομή.
Ανεξάρτητα από τη ρήξη της μήτρας, το VBAC φέρει αυξημένο κίνδυνο μακροπρόθεσμης νευρολογικής βλάβης ή ακόμη και θάνατο του εμβρύου. Και πάλι, ο κίνδυνος είναι πολύ μικρός, αλλά είναι υψηλότερος στις γυναίκες που η προσπάθεια για VBAC απέτυχε σε σχέση με εκείνες που κατάφεραν να γεννήσουν κολπικά ή που γέννησαν με προγραμματισμένη καισαρική τομή.
Ενδέχεται να υποβάλλεστε σε πολλές ώρες προσπάθειας τοκετού και στο τέλος να κάνετε καισαρική. Η ανεπιτυχής δοκιμασία για VBAC συχνά προκαλεί μεγάλη απογοήτευση στις γυναίκες, καθώς οι προσδοκίες τους για φυσιολογικό τοκετό δεν πληρούνται.
Σε περίπτωση VBAC ενδέχεται ο τοκετός να χρίζει υποβοήθηση με αναρρόφηση ή εμβρυουλκία, τα οποία αυξάνουν τον κίνδυνο κάκωσης των μυών που ελέγχουν τον πρωκτό ή το ορθό (ρήξη του περινέου τρίτου ή τέταρτου βαθμού).
Μπορεί να χρειαστεί να γίνει μια έκτακτη καισαρική κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας τοκετού. Αυτό συμβαίνει στο 25% των γυναικών. Μια επείγουσα καισαρική τομή φέρει περισσότερους κινδύνους από μια προγραμματισμένη καισαρική. Οι πιο συνηθισμένοι λόγοι για μια έκτακτη καισαρική είναι αν ο τοκετός επιβραδύνεται ή υπάρχει ανησυχία για την ευημερία του μωρού.

Πρέπει να επισημάνουμε πως ενώ ένα επιτυχημένο VBAC είναι λιγότερο επικίνδυνο από μια προγραμματισμένη καισαρική τομή, ένα ανεπιτυχές VBAC που απαιτεί καισαρική φέρει μεγαλύτερο κίνδυνο από μια προγραμματισμένη καισαρική. Και ο κίνδυνος επιπλοκών είναι ακόμη υψηλότερος αν χρίζει επείγουσα καισαρική τομή.

8) Μπορώ να προχωρήσω σε VBAC εάν έχω ήδη κάνει δύο καισαρικές;

Σύμφωνα με τις αμερικάνικες (ACOG) και της βρετανικές (RCOG) κατευθυντήριες οδηγίες, το VBAC μπορεί να προσφέρεται σε γυναίκες που έχουν δύο προηγηθείσες εγκάρσιες καισαρικές τομές, μετά από λεπτομερή συμβουλευτική. Παρόλα αυτά, πρέπει να γνωρίζουν ότι ο κίνδυνος ρήξης της μήτρας αυξάνεται έως και 5 φορές (0,9 έως 3,7%).

Το VBAC μετά από δύο προηγούμενες καισαρικές είναι εξαιρετικά αμφιλεγόμενο, και ενδέχεται να μην είναι αποδεκτό από ορισμένους γιατρούς ή ιδρύματα.

9) Τι να περιμένω κατά τη διάρκεια ενός VBAC;

Το VBAC πρέπει να λαμβάνει χώρα σε νοσοκομείο ή μαειυτήριο που μπορεί να διαχειριστεί επείγουσες καταστάσεις που θα μπορούσαν να απειλούν τη ζωή της γυναίκας ή του εμβρύου, και ΔΕΝ πρέπει να επιχειρείται στο σπίτι.
Θα πρέπει να πληρούνται όλα τα κριτήρια και να μην υπάρχει καμία από τις αντενδείξεις για VBAC που έχουν αναφερθεί προηγουμένως.
Οι παράγοντες που μπορεί να μειώσουν ή να αυξήσουν την πιθανότητα επιτυχίας θα συζητηθούν διεξοδικά, επειδή είναι ξεχωριστοί για κάθε γυναίκα και για κάθε εγκυμοσύνη.
Οι καλύτερες υποψήφιες για VBAC είναι οι γυναίκες στις οποίες ο τοκετός ξεκινά αυτόματα, καθώς η πρόκληση τοκετού (με φάρμακα ή άλλες μεθόδους) μειώνει τις πιθανότητες επιτυχούς κολπικού τοκετού και φέρει 3 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο επιπλοκών.
Γενικά συνιστάται να προσέρχεστε στο νοσοκομείο με τα πρώτα σημάδια τοκετού, για προσεκτική και έγκυρη αξιολόγηση.
Ο καρδιακός παλμός του μωρού θα παρακολουθείται συνεχώς κατά τη διάρκεια του τοκετού για να εξασφαλίζεται η ευημερία του μωρού, αφού οι αλλαγές στην καρδιακή λειτουργία είναι ένα από τα πρώιμα σημάδια προβλημάτων με την προηγούμενη καισαρική τομή.
Ένας ενδοφλέβιος καθετήρας είναι απαραίτητος για την άμεση αντιμετώπιση οποιασδήποτε ενδεχόμενης επιπλοκής.
Να αποφεύγετε να τρώτε οτιδήποτε κατά τη διάρκεια του τοκετού, σε περίπτωση που χρειαστεί να γίνει μια έκτακτη καισαρική αργότερα.
Επιτρέπονται τα φάρμακα για την ανακούφιση του πόνου, συμπεριλαμβανομένης και η επισκληρίδιος αναλγησίας.
Τα ακόλουθα σημάδια μπορεί να είναι ένδειξη ρήξης της μήτρας και χρίζουν μια επείγουσα καισαρική:
1. Συνεχιζόμενη βραδυκαρδία στο έμβρυο (η καρδιακή συχνότητα του μωρού πέφτει, είναι το συνηθέστερο σημάδι ρήξης της μήτρας).
2. Κολπική αιμορραγία.
3. Ευαισθησία στην ουλή της καισαρικής.
4. Πόνος ανάμεσα στις συσπάσεις.
5. Παύση συσπάσεων.
6. Πόνος που επιμένει ακόμα και με την επισκληρίδιο αναλγησία, ή υπερβολικές ανάγκη για επισκληρίδια φάρμακα.
7. Ψηλαφήση εμβρυϊκών μερών έξω από τη μήτρα.
8. Αιματουρία (αίμα στα ούρα).

Είναι σημαντικό να καταλάβετε πως η ρήξη της μήτρας μπορεί να είναι σιωπηρή, και ότι ακόμα και μια επείγουσα καισαρική μπορεί να μην αποτρέψει σοβαρές επιπλοκές, τόσο για εσάς όσο και για το μωρό σας.

Εν κατακλείδι:

Ένα επιτυχές VBAC έχει τις λιγότερες επιπλοκές.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος ανεπιθύμητων αποτελεσμάτων που σχετίζονται με το VBAC συμβαίνει όταν το VBAC καταλήξει σε επείγουσα καισαρική τομή.
Είναι συχνά αδύνατο να προβλέψουμε ποιες γυναίκες θα έχουν ένα επιτυχημένο VBAC και ποιες θα χρειαστούν μια επαναλαμβανόμενη καισαρική.
Ένα VBAC που ξεκινάει αυτόματα (χωρίς πρόκληση) έχει κίνδυνο 1: 150 ρήξης της μήτρας.
Η ρήξη της μήτρας είναι μια σπάνια, αλλά δυνητικά απειλητική για τη ζωή κατάσταση, τόσο για τη μητέρα όσο και για το μωρό της.
Ακόμα και όταν η καισαρική γίνεται αμέσως, ενδέχεται να μην μπορέσει να αποτρέψει σοβαρές επιπλοκές, τόσο για τη μητέρα όσο και για το μωρό της.
Ο απόλυτος κίνδυνος σοβαρών προβλημάτων και θανάτου του εμβρύου που σχετίζονται με το VBAC είναι πολύ χαμηλός, αλλά υψηλότερος από την προγραμματισμένη καισαρική.
Τα νεογνά που γεννιούνται μέσω προγραμματισμένης καισαρικής τομής έχουν αυξημένο κίνδυνο αναπνευστικών προβλημάτων, τα οποία όμως είναι συνήθως βραχύβια.
Η προγραμματισμένη καισαρική σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο επιπλοκών της πρόσφυσης του πλακούντα (επιπωματικός / στιφρός πλακούντας) σε μελλοντικές εγκυμοσύνες. Και άλλες επιπλοκές όπως οι πυελικές συμφύσεις είναι πιο συχνές όσο αυξάνεται ο αριθμός των καισαρικών.

Τα VBAC είναι πολύ αμφιλεγόμενο και μπορεί να είναι δύσκολο να αποφασίσετε αν είναι το καλύτερο για εσάς. Συζητήστε το διεξοδικά με τον/την γιατρό σας. Δώστε στον εαυτό σας αρκετό χρόνο για να ενημερωθείτε και να εξετάσετε προσεκτικά τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της κάθε επιλογής.

Βιβλιογραφία

The American College of Obstetricians and Gynecologists (ACOG) – Vaginal Birth After Cesarean Delivery FAQ 070, December 2017 (For patients)
ACOG Practice Bulletin Number 184 – Vaginal Birth After Cesarean Delivery, November 2017
Royal College of Obstetricians & Gynaecologists (RCOG) – Birth options after previous caesarean section – July 2016 (For patients)
Royal College of Obstetricians & Gynaecologists (RCOG) – Birth After Previous Caesarean Birth – Green-top Guideline No. 45, October 2015
National Health System (NHS) UK – Clinical Guideline for: The Management of Vaginal Birth After Caesarean (VBAC). July 2016

Photo credits

1.Parents.com; 2.EvolutionaryParenting.com; 3.goldengateobgyn.org; 4.Healthymummy.com; 5.YouTube.com; 6.Scarymummy.com; 7.geoscripts.meredith.services

9Oct2018

VAGINAL BIRTH AFTER CESAREAN SECTION (VBAC): ALL YOU NEED TO KNOW BEFORE MAKING YOUR EDUCATED CHOICE

Posted in Health by woman2womenblog

“Once a Cesarean, always a Cesarean” has been the standard recommendation for many years. But the increasingly high cesarean section (C-section) rates around the world have led doctors to reassess the risks of a cesarean section versus delivering vaginally after having a previous C-section.

Repeat C-section or VBAC? The answer is not straightforward. Both options do come with some risks, and those risks vary depending on the woman and the specific pregnancy.

Here’s what you need to know about a vaginal birth after cesarean section and what you should discuss with your doctor if you want to try delivering your next baby vaginally.

1) What is a vaginal birth after cesarean delivery (VBAC)?

If you’re pregnant again and your last baby was born via cesarean section, this time you have two choices about how to give birth:

an elective repeat caesarean section (ERCS), or
a VBAC. “VBAC” stands for “vaginal birth after cesarean” and refers to giving birth through the vagina after a woman has already had a C-section. Vaginal birth also includes deliveries assisted by forceps or ventouse.

Planning for a vaginal birth after caesarean (VBAC) or choosing an ERCS have different benefits and risks (see below).

A TOLAC (trial of labor after cesarean delivery) is the attempt to have a VBAC. If it is successful, TOLAC results in a vaginal birth. If it is not successful, you will need another cesarean delivery.

2) What are my chances of giving birth vaginally after having a C-section?

As long as you are an appropriate candidate for a VBAC, there are good chances to succeed: about 60 to 80% of women who attempt a VBAC will deliver vaginally.

There are certain factors which affect the chances of success, both related to the mother and the baby (see below). Nevertheless, it’s impossible to predict with certainty who will be able to have a vaginal delivery and who will end up with a repeat c-section.

A previous vaginal delivery, particularly previous VBAC, is the single best predictor of successful VBAC and is associated with a VBAC success rate of 85–90%.

3) Am I a good candidate for a VBAC?

Planned VBAC is appropriate for the majority of women who:

are pregnant with one fetus (as opposed to twins/multiples),
their baby is positioned head down (cephalic presentation),
have a pregnancy at term (37+0 weeks or beyond),
have had one previous lower segment caesarean delivery.

4) When is VBAC contraindicated?

Planned VBAC is strongly discouraged in the following cases:

Three or more previous caesarean deliveries. See below in case you have two previous C-sections.
The uterus has ruptured during a previous labor, as this increases considerably your risk (7 times higher) of a recurrent uterine rupture with the next pregnancy.
The previous caesarean section was “classical”. In the vast majority of women, the uterus is cut horizontally, in its lower segment. This is called a low-transverse uterine incision. Rarely, a vertical incision in the upper uterus is required, this is known as a “classical” incision. Occasionally, a J- or T-shaped cut is performed. In both cases of vertical and J/T-shaped incision there is higher risk for uterine rupture. Therefore, it is very important to know which incision was performed in your previous C-section. You should note that the type of scar on your skin does not necessarily match the one on your uterus.
A previous uterine surgery, such as fibroid removal (myomectomy), as this increases the risk of uterine rupture.
There is other pregnancy complications that requires a C-section.There are certain absolute contraindications to vaginal birth that apply irrespective of the presence or absence of a scar (e.g. placenta previa)
Breech presentation (the baby comes with buttocks and/or feet first) or other abnormal presentations.
Multiple pregnancies (twins or more).

5) What factors reduce my changes of having a successful VBAC?

In general, the chances of success are lower in the following situations:

The reason for the previous c-section is likely to be problem this time around. Let’s say that a woman who already had a vaginal delivery and then had a c-section because her baby was breech (buttocks or feet first) is much more likely to have a successful VBAC than one who had a previous c-section after achieving full dilation and pushing for three hours, which may signal a narrow basin.
Labor is induced (did not start spontaneously).
You are older than 40 years old.
You are overweight.
The baby is big (over 4,000 grams estimated weight, or 8.8 pounds).
Advanced gestational age at delivery (more than 40 weeks).
Having a short time between pregnancies (less than 19 months).
You have preeclampsia (high blood pressure) at the time of delivery.

You should discuss with your practitioner about your individual chance of success and carefully weigh the benefits and the risks.

6) What are the benefits of a VBAC?

C-section is a major abdominal surgery, and as such is associated with certain increased risks as opposed to a vaginal birth. Therefore, a successful VBAC entails:

Shorter recovery period
Less post-partum pain.
Lower risk of infection.
Less blood loss, reduced need for a blood transfusion.
Less chances of needing an emergency hysterectomy (uterine removal).
Lower likelihood of damaging other organs (bladder and bowel).
Lower risk of developing a blood clot (thrombosis) in the legs (deep vein thrombosis) or lungs (pulmonary embolism).
Reduced risk of pelvic adhesions (internal scar tissue that forms between the organs, which may be responsible for chronic pain, infertility or intestinal obstruction).
Decreased chances of breathing problems for your baby. About 4-5% of babies born by planned C-section have breathing problems, compared with 2-3% following VBAC; the risk is slightly higher if you have a planned caesarean section earlier than 39 weeks. In fact, breathing problems are quite common after caesarean delivery, but usually do not last long.
Many women would like to have the experience of vaginal birth, and when successful, VBAC allows this to happen.

If you plan to have more children, VBAC may help you avoid certain health problems linked to multiple cesarean deliveries. In fact, C-section complications, such as haemorrhage, emergency hysterectomy, bowel or bladder injury, adhesion formations are all higher with the increased number of cesarean deliveries. Moreover, every C-section you have raises your risk in future pregnancies of placenta complications, such as placenta previa (the placenta lyes low and covers the cervix) and placenta accreta (the placenta implants too deeply and doesn’t separate properly at delivery). Both conditions can result in life-threatening bleeding and a hysterectomy. If you know that you want more children, this may figure into your decision.

7) What are the risks of a VBAC?

One of the most feared complications of a VBAC is the possibility of uterine rupture, that is, the scar of the uterus tears or separates. Even if you’re a good candidate for a VBAC, there is a 0.7% risk (that is, 7 out of 1000 woman undergoing a VBAC) that your uterus will rupture at the site of your C-section incision. If this happens, it may result in severe blood loss for you, eventually life-threatening, and possibly oxygen deprivation for your baby, which may result in brain damage (in 8 out of 10,000 cases) or even death (in 2-3 out of 10,000 cases). While this risk is very small overall, it is higher as compared to a scheduled C-section.
Regardless of uterine rupture, VBAC carries in increased risk of long-term neurological damage or even death. Again, the risk is very small, but is higher in women who undergo an unsuccessful VBAC than in women who have a successful vaginal delivery or a scheduled C-section.
If you end up being unable to deliver vaginally, you could endure hours of labor only to have an unplanned C-section. This may be very frustrating for certain women, as their expectations for a vaginal birth are not fulfilled.
You may need an assisted vaginal birth using ventouse or forceps, which may lead to increased risk of having a tear involving the muscle that controls the anus or rectum (third or fourth degree tear).
You may need to have an emergency C-section during labour. This happens in 25% of women. An emergency cesarean carries more risks than a planned C-section. The most common reasons for an emergency caesarean section are if your labour slows or if there is a concern for the wellbeing of your baby.

You should note that while a successful VBAC is less risky than a scheduled repeat C-section, an unsuccessful VBAC requiring a C-section after the onset of labor carries more risk than a scheduled C-section. And the risk of complications is even higher if you end up needing an emergency cesarean.

8) Can I have a VBAC if I have two prior C-sections?

According to the American (ACOG) and British (RCOG) guidelines, women who have had two prior lower segment caesarean deliveries may be offered VBAC after careful counselling. Nonetheless, they should be aware that the risk of uterine rupture is increased up to 5 times (0,9 to 3,7%).

VBAC after 2 previous C-sections is highly controversial, and may not be acceptable for certain physicians or institutions.

9) What to expect during a VBAC

VBAC should take place in a hospital or maternity that can manage situations that threaten the life of the woman or her fetus, and should NOT be attempted at home.
You should meet all the criteria, and have none of the contraindications for VBAC above-mentioned.
Factors that may reduce or increase the likelihood of success will be thoroughly discussed, and are different for each woman and each pregnancy.
Best candidates for VBAC are those women whose labor starts spontaneously, as induced labor (started with drugs or other methods) reduces the chances of a successful vaginal delivery and carries 3 times higher risk of complications.
You will be advised to present yourself at the hospital at the earliest sign of labour for careful assessment.
Your baby’s heartbeat will be monitored continuously during labour; this is to ensure your baby’s wellbeing, since changes in the heartbeat pattern can be an early sign of problems with your previous caesarean scar.
An intravenous (IV) line is indispensable in order to promptly manage any eventual complication.
You’ll have to refrain from eating anything during labor in case you require an emergency c-section later.
You can choose various options for pain relief, including an epidural.
The following signs may be indicators of uterine rupture, and warrant an emergency C-section:
- Persistent fetal bradycardia (the baby’s heart rate drops; this is the commonest sign of uterine rupture).
- Vaginal bleeding.
- Uterine scar tenderness.
- Pain between contractions.
- Cessation of contractions.
- Pain “breaking through” the epidural analgesia, or excessive epidural requirements.
- Palpation of fetal parts outside the uterus.
- Haematuria (blood in the urine).

It is important that you understand that uterine scar rupture may be silent, and that even an emergency C-section may not prevent serious complications, both for you and your baby.

In conclusion:

Successful VBAC has the fewest complications.
The greatest risk of adverse outcomes associated with VBAC occurs when a VBAC results in an emergency caesarean section.
It is often impossible to predict who will be able to have a successful VBAC and who require a repeat C-section.
Spontaneous (not induced) VBAC has a 1:150 risk of uterine rupture.
Uterine rupture is a rare but potentially life-threatening condition, both for the mother and her baby.
Even an immediate emergency C-section may not prevent serious complications, both for the mother and her baby.
The absolute risk of severe fetal problems and death associated with VBAC are very low, but higher than for planned C-section.
Babies born via planned C-section have increased risk of neonatal respiratory problems, which are usually short-lived.
Planned C-section is associated with an increased risk of placenta praevia/accreta complicating any future pregnancies; other complications such as pelvic adhesions are higher as the number of C-sections increases.

VBACs are controversial, and it may be challenging to decide whether is the best choice for you. Find a practitioner willing to support VBAC, discuss with him/her your options. Give yourself plenty of time to inform yourself and consider carefully the pros and cons of each option.

References

The American College of Obstetricians and Gynecologists (ACOG) – Vaginal Birth After Cesarean Delivery FAQ 070, December 2017 (For patients)
ACOG Practice Bulletin Number 184 – Vaginal Birth After Cesarean Delivery, November 2017
Royal College of Obstetricians & Gynaecologists (RCOG) – Birth options after previous caesarean section – July 2016 (For patients)
Royal College of Obstetricians & Gynaecologists (RCOG) – Birth After Previous Caesarean Birth – Green-top Guideline No. 45, October 2015
National Health System (NHS) UK – Clinical Guideline for: The Management of Vaginal Birth After Caesarean (VBAC). July 2016

Photo credits

1.Parents.com; 2.EvolutionaryParenting.com; 3.goldengateobgyn.org; 4.Healthymummy.com; 5.YouTube.com; 6.Scarymummy.com; 7.geoscripts.meredith.services

3Dec2016

HOME BIRTH: SMART CHOICE OR RISKY BUSINESS? (Part 2)

Posted in Health, Pregnancy by woman2womenblog

In the first part of this article we analyzed three important issues related to home birth: personal satisfaction, the mother’s safety and the baby’s risks. Check out the next three reasons women choose a home birth…

4) “I plan to have a home birth, but if something should happen I will go to a hospital”

Even when properly prepared for a home birth, transfer to a hospital is commonly required

As previously mentioned, hospital transportation is a common event: about 1 out of 2 first time mothers and 2 out of 10 second or subsequent time mothers need to be transferred to a hospital; moreover, hospital transfer is almost always perceived by the couple as a negative and disruptive experience (see part 1).

The need for transportation to a hospital can occur before, during of after birth, and can be related to the mother, the baby or both. The top reasons may vary in different countries, although prolonged labour is the first cause of transfer in almost every study, followed by pain relief or the midwife’s unavailability at the onset of labor.

In the UK, the most common reasons for transfer are:

Prolonged labour (32.4%)
Meconium staining (12.2%)
Repair of a perineal tear (10.9%)
Abnormal fetal heart rate (7.0%)
Retained placenta (7.0%)
Request for regional analgesia (epidural, spinal) (5.1%)
Neonatal concerns (postpartum) (5.1%)
Others (20.1%)

Australian Caroline Lovell died of complications after giving birth to her daughter in a pool. Justice found that her death was preventable.

Home birth activist Caroline Lovell died of complications after giving birth her second child at home. Her death was preventable, justice says.

Other reasons include:

–During labor: maternal fever, fetal malpresentation, shoulder dystocia (baby’s shoulders getting stuck inside the mother), cord prolapse, uterine rupture, acute bleeding, placental abruption, vasa previa, acute sepsis.

–After birth: tears of the vagina or cervix, sphincter rupture, uterine atony, placenta accreta, increta, or percreta.

–Baby-related (post partum): unexpected very low or very high birthweight, neonatal depression, signs of respiratory distress, unexpected malformations, acute sepsis.

These are some important facts to keep in mind:

Maternal and fetal necessity for transport is often impossible to predict.
For unpredictable, extremely sudden complications, even rapid transport may not prevent the baby or the woman from death or severe harm, such as shoulder dystocia, sudden cardiopulmonary arrest, or maternal exsaguination (bleeding to death, read Caroline Lovell story here).
Women with severe hemorrhage may already be in shock when arriving at a hospital. Even though the adequate treatment can be immediately instituted, death may nevertheless occur.
Perinatal mortality is higher when transport to the hospital is required.

5) “At home I can have a water birth”

The latest years there has been an increasing demand for water birth

Immersion in water during labor and delivery, although available for several decades, has seen a greatly renewed interest the latest years. In fact, even certain hospitals and birth centers have incorporated birth pools to their facilities. The results of studies analyzing maternal and fetal benefits and risks of water birth are inconsistent, and many times contradictory. The American College of Obstetricians and Gynecologists (ACOG) has just reviewed the subject and a few days ago (November 2016) published an updated statement. What are then the proposed pros and cons of water birth?

The benefits

For the mother. A Cochrane study found the following results:

Less need for regional analgesia (epidural, spinal, or paracervical; studies show a slight reduction, RR 0.90; 95% CI 0.82–0.99)
Shorter duration of the first stage of labor (32.4 minutes shorter in water immersion)
Improvement in satisfaction among those women delivering in water.
Studies results are contradictory regarding the reduced occurrence perineal tears (including third-degree and fourth-degree lacerations) and need for episiotomy.
One study found less antepartum transfers to hospitals, both from home and midwifery birth units.

Other possible benefits: Increased feelings of relaxation, warmth, privacy, improved ability to maintain control during labor (here, here, here).

For the baby. Supporters of water birth believe that the transition to the outside world is less traumatic for babies born in water as the warm water of the pool may feel like the amniotic fluid; thus water-born babies are supposedly calmer than babies born in air. In fact, no benefits for the newborn were found with maternal immersion during labor or delivery, neither in 2 systematic reviews including 12 studies and 29 studies respectively, neither in the 2009 Cochrane systematic review, or any individual trials included in ACOG’s review.

The risks

For the mother. ACOG’s review did not find increased risk for maternal infections or postpartum hemorrhage. However, this conclusion must be tempered by the lack of data on rare serious outcomes, such as severe morbidity and mortality.

For the baby. Most studies found that immersion during labor does not increase fetal or neonatal risk. However, concerns have been expressed that immersion during delivery may predispose the infant to potentially serious neonatal complications. Several studies have reported several serious adverse outcomes among neonates delivered in water, these include :

Infection: cases of severe infections with certain bacteria, mainly Pseudomonas aeruginosa (here, here) and Legionella pneumophila (here, here, here, here) have been observed, some of which were fatal. The bacteria causing infections my come from the woman’s body, the water or the pool itself. Recently, a fatal infection by a virus (adenovirus) was reported in a baby born from a mother with gastroenteritis giving birth in a pool.
Water aspiration (drowning or near-drowning): it has been claimed that babies delivered into the water do not breathe or swallow water because of the protective “diving reflex”; however, it has been demonstrated that in compromised newborns the diving reflex is overridden, leading to gasping and aspiration of water. Actually, it seems that even healthy babies may be at risk of water aspiration, which may result in hyponatremia and seizures.
Umbilical cord avulsion (cord “snapping” or cord rupture): this complication may happen in 1 out of 288 water births and occurs when the baby is lifted out of the water; in some instances the affected newborns have required intensive care unit admission and transfusion.

Other possible inconvenients:

The mess: setting a pool at home may be messy and even challenging in certain situations, such as living in a small apartment.
Unpleasant environment: women may feel uncomfortable about accidentally defecating in the pool; which, as stated above, may also predispose the baby to severe infections.
Disappointment with pain relief: for some women, immersion in water is not enough to relieve pain.
Monitoring and emergencies: it may be difficult to quantify blood loss (see photo); in cases of concern about the baby’s heartbeat, monitoring may be difficult; moreover, in the event of a severe maternal complication (such as fainting or heavy hemorrhage) it may be difficult to move the pregnant woman out of the water.

Several professional organizations, including the Royal College of Obstetricians and Gynaecologists and the American College of Nurse–Midwives, support healthy women with uncomplicated pregnancies laboring and giving birth in water. According to ACOG, immersion in water during the first stage of labor may have benefits for the mother and may be offered to healthy women with uncomplicated pregnancies; however, there are insufficient data regarding the relative benefits and risks of immersion in water during the second stage of labor and delivery. Therefore, until such data are available, “it is the recommendation of the American College of Obstetricians and Gynecologists that birth occur on land, not in water”. The British National Institute for Health and Care Excellence (NICE) recommendations are in agreement with the ACOG.

6) “In the Netherlands women have been delivering at home for more than fifty years”

The Netherlands has the highest percentage of home births in the Western world

The Netherlands is a country with a long tradition of home birth, with well-trained midwifes, organized transport system and short distances to hospitals. However, it is one of the few countries in the world where the incidence of home births is decreasing: in 1965, two-thirds of Dutch births took place at home, but that figure has dropped to about 20% in 2013. Moreover, Dutch women have to pay an extra amount (around €250) when deciding for a “nonindicated hospital birth” under the guidance of an obstetrician or a midwife (here). According to Professor Simone Buitendijk, head of the child health programme at the Netherlands Organisation for Applied Scientific Research, “… home birth rates have dropped like a stone. Soon, there will not be enough demand to justify the infrastructure” she says. “Then the system will collapse – and let there be no misunderstanding: we won’t be able to rebuild it”.

This drop in home births seems to be related to the increasing awareness of the media, patients, and obstetricians about the risks of home birth (here). Even more skepticism originated the results of the Euro-Peristat study: the Netherlands is one of the countries with the worst perinatal outcomes of Western Europe.

Read the third part here: Home birth: smart choice or risky business? (Part 3)

Photo credits

4) birthbootcamp.com, dailymail.co.uk; 5) flickr.com, mthoodwomenshealth.com, popsugar.com, gravidanzaonline.it; 6) currystrumpet.com

25Oct2015

ΕΜΒΟΛΙΟ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΤΡΑΧΗΛΟΥ ΤΗΣ ΜΗΤΡΑΣ: ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΜΦΙΛΕΓΟΜΕΝΟ

Posted in ΥΓΕΙΑ by woman2womenblog

Το εμβόλιο κατά του ιού του ανθρωπίνου θηλώματος (HPV) κυκλοφορεί εδώ και σχεδόν 10 χρόνια και πάνω από 175 εκατομμύρια δόσεις έχουν χορηγηθεί σε 63 διαφορετικές χώρες. Παρόλα αυτά, το εμβόλιο παραμένει αμφιλεγόμενο. Ενώ συνιστάται από τις περισσότερες επιστημονικές εταιρείες παγκοσμίως, ορισμένες πρόσφατες μελέτες που αμφισβητούν την ασφάλεια του, τροφοδότησαν ακόμη περισσότερο τη διαμάχη, και έχουν διχάζει τόσο το ευρύτερο κοινό όσο και την ιατρική κοινότητα.

Embed from Getty Images

Σε αυτό το άρθρο θα αναλύσουμε τα δεδομένα σχετικά με το εμβόλιο κατά του HPV, με ιδιαίτερη έμφαση στην αποτελεσματικότητα και την ασφάλειά του. Για να οργανώσουμε τις διαθέσιμες πληροφορίες, το άρθρο θα χωρίζεται στις ακόλουθες ενότητες:

Γνωριμία με τον HPV
Γιατί ένα εμβόλιο; Το μέγεθος των προβλημάτων που προκαλεί ο HPV
Τα τρία διαθέσιμα εμβόλια κατά του HPV
Χρονοδιάγραμμα εμβολιασμού
Αποτελεσματικότητα του εμβολίου HPV
Ασφάλεια του εμβολίου κατά του HPV
Αμφισβήτηση της ασφάλειας του εμβολίου: σημαντικότερα γεγονότα
Άλλα αμφιλεγόμενα θέματα
Αναπάντητα ερωτήματα …
Συμπέρασμα

1. Γνωριμία με τον HPV

Ο HPV (ιός των ανθρωπίνου θηλώματος) είναι ένας ιός και μεταδίδεται από άτομο σε άτομο μέσω στενής επαφής δέρμα-με-δέρμα.

• Η HPV λοίμωξη είναι εξαιρετικά συνηθισμένη, και τις περισσότερες φορές το ανοσοποιητικό σύστημα θα καταφέρει να απαλλαχθεί από τον ιό.

• Από τους πάνω από 120 τύπους του ιού HPV, περίπου 12 υπότυποι (κυρίως οι 6 και 11) μπορεί να προκαλέσουν κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων. Αυτοί οι λεγόμενοι τύποι “χαμηλού κινδύνου” μπορεί επίσης να προκαλέσουν μια σπάνια πάθηση που ονομάζεται υποτροπιάζουσα θηλωμάτωση του αναπνευστικού, στην οποία αναπτύσσονται κονδυλώματα στο λαιμό.

• Περίπου 15 τύποι του HPV (κυρίως οι τύποι 16 και 18) συνδέονται με τον καρκίνο. Ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας είναι η πιο συχνή μορφή καρκίνου που σχετίζεται με τον HPV, αλλά ο ιός μπορεί να προκαλέσει και άλλους καρκίνους: του αιδοίου, του κόλπου, του πρωκτού και του στοματοφάρυγγα (στόμα και το λαιμό), καθώς και καρκίνο του πέους στους άνδρες.

Μπορείτε να μάθετε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον HPV εδώ.

2. Γιατί ένα εμβόλιο; Το μέγεθος των προβλημάτων που προκαλεί ο HPV

Τα κάτωθι στοιχεία θα σας δώσουν μία ιδέα της διάστασης των προβλημάτων που σχετίζονται με τον HPV:

-Παγκοσμίως, πάνω από 500.000 νέες περιπτώσεις καρκίνου του τραχήλου διαγιγνώσκονται ετησίως. Ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας είναι ο 4ος συχνότερος γυναικείος καρκίνος, και είναι η 2η πιο συνηθισμένη μορφή καρκίνου στις γυναίκες ηλικίας 15 έως 44 ετών (1).

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, εκτιμάται ότι κάθε χρόνο υπάρχουν περίπου 26.000 νέα κρούσματα καρκίνων που οφείλονται σε HPV, από τα οποία 17.000 είναι γυναίκες και 9.000 άνδρες (2).

Στην Ευρώπη, περίπου 58.000 νέες περιπτώσεις καρκίνων που σχετίζονται με HPV εκτιμάται ότι θα εμφανιστούν κάθε έτος (3).

-Όσο αφορά της προκαρκινικές αλλοιώσεις, η εκτιμώμενη ετήσια επιβάρυνση κυμαίνεται μεταξύ 280.000 και 550.000 νέες περιπτώσεις ετησίως στην Ευρώπη (4).

-Εκτός από καρκίνους και προκαρκινικές αλλοιώσεις, το πρόβλημα των κονδυλωμάτων πρέπει επίσης να λαμβάνεται υπόψη. Τα κονδυλώματα είναι πολύ συνηθισμένα: 1 στα 10 άτομα θα έχουν κονδυλώματα κάποια στιγμή στη ζωή τους (5). Περίπου 800.000 νέες περιπτώσεις κονδυλωμάτων εκτιμάται ότι θα διαγνωστούν σε γυναίκες και άνδρες στην Ευρώπη (4). Αν και δεν είναι απειλητικά για τη ζωή, το κόστος που προκύπτει από την θεραπεία τους και η ψυχολογική επιβάρυνση που προκαλούν δεν πρέπει να παραμεληθόυν.

3.Τα τρία διαθέσιμα εμβόλια κατά του HPV

Από το 2006, 2 εμβόλια έχουν κυκλοφόρησει: Ένα διδύναμο (Cervarix), έναντι των τύπων HPV 16 και 18, που ευθύνονται για περίπου 70% των καρκίνων του τραχήλου και άλλων καρκίνων, και το άλλο τετραδύναμο (Gardasil® , ή Silgard® σε διάφορες χώρες) που περιέχει 4 τύπους του HPV: 16 και 18, σε συνδυασμό με HPV 6 και 11, που είναι υπεύθυνοι για περισσότερο από το 90% των κονδυλωμάτων.

Τον Δεκέμβριο του 2014, η αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) ενέκρινε ένα εμβόλιο εννέα-δύναμο, το Gardasil 9® (6), το οποίο, εκτός από τα 4 στελέχη που περιέχονται στο Gardasil (δηλαδή 6,11,16,18), συμπεριλαμβάνει τους τύπους 31, 33, 45, 52, και 58, υπεύθυνοι για ένα επιπλέον 20% καρκίνων που σχετίζονται με τον HPV (4). Το Gardasil 9 έχει πρόσφατα εγκριθεί και στην Ευρώπη (7).

4. Χρονοδιάγραμμα εμβολιασμού

Κάτωθι θα βρείτε ένα απόσπασμα από το “Πρόγραμμα Εμβολιασμών Παιδιών & Εφήβων 2015” από την Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών σχετικά με το εμβόλιο κατά του HPV:

Στη χώρα μας διατίθενται το διδύναμο (HPV2) και το τετραδύναμο (HPV4) εμβόλιο HPV.
Μικρότερη ηλικία χορήγησης: 9 έτη.
Τα εμβόλια HPV2 και HPV4 χορηγούνται σε 2 δόσεις με μεσοδιάστημα 6 μηνών (σχήμα 0, 6) σε κορίτσια ηλικίας 11 έως 15 ετών.
Εφόσον η έναρξη του εμβολιασμού γίνει μετά τη συμπλήρωση του 15ου έτους, χορηγούνται 3 δόσεις εμβολίου (σχήμα 0, 1-2, 6 μήνες).
Σε περίπτωση που οι 2 δόσεις γίνουν σε μεσοδιάστημα μικρότερο των 6 μηνών απαιτείται και 3η δόση μετά τους 6 μήνες.
Η μέγιστη προστασία επιτυγχάνεται εφόσον ο εμβολιασμός ολοκληρωθεί πριν την έναρξη της σεξουαλικής δραστηριότητας.

Στο σχετικό “Πρόγραμμα Εμβολιασμών Ενηλίκων 2015” αναφέρεται:

Το εμβόλιο HPV συνιστάται στις γυναίκες 18-26 ετών (τρείς δόσεις) και θα χορηγείται δωρεάν μέχρι 31/12/2016.
Τα HPV εμβόλια δεν συνιστώνται σε έγκυες γυναίκες. Ωστόσο, δεν είναι απαραίτητο να γίνεται τεστ εγκυμοσύνης πριν από την έναρξη του εμβολιασμού. Εάν διαπιστωθεί ότι μια γυναίκα είναι έγκυος μετά την έναρξη του εμβολιασμού, δεν συνιστάται διακοπή της κύησης και οι υπόλοιπες δόσεις συμπληρώνονται μετά την ολοκλήρωση της κύησης.
Tο εμβόλιο χορηγείται δωρεάν και στους ομοφυλόφιλους άνδρες κάτω των 26 ετών (βλέπε παρακάτω “Εμβολιασμός στα αγόρια”).

Άλλες επισημάνσεις:

Σε άλλες χώρες, όπως ΗΠΑ και Αυστραλία, τα αγόρια έχουν ενταχθεί στο πρόγραμμα εμβολιασμού με το ίδιο χρονοδιάγραμμα που ισχύει για τα κορίτσια (8, 9, 10).
Εκτός του ότι τα εμβόλια είναι πιο αποτελεσματικά πριν από την έναρξη της σεξουαλικής δραστηριότητας, ο εμβολιασμός σε νεαρή ηλικία (πριν τα 14 έτη) έχει ως αποτέλεσμα υψηλότερη ανοσολογική απόκριση (8).
Παρόλα αυτά, ο εμβολιασμός συνιστάται ανεξάρτητα από τη σεξουαλική δραστηριότητα ή από γνωστή λοίμωξη από τον HPV. Σε σεξουαλικά ενεργά άτομα, κάποιο όφελος αναμένεται να επιτευχθεί, επειδή είναι πολύ απίθανη η μόλυνση με όλους τους τύπους του HPV που περιλαμβάνονται στο εμβόλιο. Δεν συνιστάται να γίνει εξέταση για τον HPV πριν από τον εμβολιασμό.
Τα εμβόλια είναι προληπτικά, δηλαδή, δεν εμποδίζουν την πρόοδο μιας προϋπάρχουσας μόλυνσης από τον ιό, και δεν θα θεραπεύσουν κάποια πάθηση που σχετίζεται με τον ιό (2).
Φαίνεται να υπάρχει πρόσθετη προστασία από το εμβόλιο σε γυναίκες μέχρι την ηλικία των 45 ετών, όπως έδειξαν ορισμένες μελέτες (11). Ωστόσο, δεν υπάρχει σύσταση για εμβολιασμό σε άτομα ηλικίας 26 σε 45.
Για το Gardasil 9 ισχύει το ίδιο σχήμα του Gardasil (0, 2 και 6 μήνες). Επαναληπτικός εμβολιασμός με το εμβόλιο εννέα-δύναμο δεν συνιστάται σε άτομα που προηγουμένως ολοκλήρωσαν τη σειρά τριών δόσεων με το εμβόλιο διδύναμο ή τετραδύναμο (8).

5. Αποτελεσματικότητα του εμβολίου HPV

Ο απώτερος σκοπός του εμβολιασμού κατά του HPV είναι η μείωση εμφάνισης των καρκίνων που σχετίζονται με τον ιό. Για προφανείς λόγους ηθικής, οι μελέτες που έγιναν για να αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητα του εμβολίου όρισαν σταν τελικό σημείο (endpoint) τις προκαρκινικές βλάβες, δηλαδή CIN 2 και 3 (αλλοιώσεις του τραχήλου της μήτρας με δυνατότητα να εξελιχθούν σε καρκίνο). Άλλα τελικά σημεία αποτελεσματικότητας που αξιολογήθηκαν ήταν η επίπτωση της λοίμωξης από HPV και η επίπτωση των κονδυλωμάτων.

Μελέτες που διεξήχθησαν πριν την κυκλοφορία των εμβολίων έδειξαν ότι και τα δύο εμβόλια είχαν ένα υψηλό επίπεδο προστασίας για τους τύπους του HPV που περιέχονται στα εμβόλια: 98 έως 100% προστασία σε γυναίκες που δεν είχαν μολυνθεί με τους ιούς 16 ή 18 πριν τον εμβολιασμό, αν και η προστασία έναντι των προκαρκινικών βλαβών ήταν 30-40% στο σύνολο του εμβολιασμένου πληθυσμού (στον οποίο περιλαμβάνονταν γυναίκες που δεν είχαν ολοκληρώσει το σχήμα εμβολιασμού, ή που είχαν ήδη μολυνθεί με τον HPV πριν από τον εμβολιασμό) ( 12, 13, 14, 15). Διαπιστώθηκε επίσης διασταυρούμενη προστασία για άλλους τύπους του HPV (όπως τους 45 και 31), η οποία ήταν πιο ισχυρή με το Cervarix (16).

Η επίδραση του εμβολιασμού στο γενικό πληθυσμό έχει επίσης αναλυθεί σε μερικές μελέτες. Η Αυστραλία ήταν η πρώτη χώρα να εισάγει ένα οργανωμένο πρόγραμμα εμβολιασμού κατά του HPV, και έχει πετύχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά συμμόρφωσης στον εμβολιασμό παγκοσμίως. Από το 2007 που ξεκίνησε το Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμού με το τετραδύναμο εμβόλιο, οι λοιμώξεις από τους τύπους του HPV που περιλαμβάνονται στο εμβόλιο μειώθηκαν από 29% σε 7% (17). Παρατηρήθηκε επίσης μείωση 93% στη διάγνωση γεννητικών κονδυλωμάτων (18). Επιπλέον, άλλες μελέτες έδειξαν μείωση σχεδόν 50% των προκαρκινικών βλαβών τραχήλου σε γυναίκες που είχαν λάβει όλες τις απαιτούμενες δόσεις του εμβολίου (19).

Η Δανία έχει επίσης ένα οργανωμένο πρόγραμμα εμβολιασμού. Έξι χρόνια μετά την έναρξη του προγράμματος με το τετραδύναμο εμβόλιο, παρατηρήθηκε μείωση των προκαρκινικών βλαβών του τραχήλου της μήτρας, η οποία έφτασε στα 80% στις νεότερες ηλικίες (20).

Πρόσφατα, πραγματοποιήθηκε μια μελέτη με σκοπό να αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητα του εννεα-δύναμου εμβολίου. Το Gardasil 9 μείωσε κατά 97% τις προκαρκινικές αλλοιώσεις του τραχήλου της μήτρας, του αιδοίου και του κόλπου που προκαλούνται από τις πέντε νέους τύπους HPV (HPV31/33/45/52/58) (21). Το εμβόλιο εννέα-δύναμο προκάλεσε επίσης ανοσολογική απάντηση κατά τους τύπους HPV 6 /11/16/18, η οποία ήταν εξίσου καλή ή καλύτερη από το τετραδύναμο εμβόλιο. (4, 22)

6. Ασφάλεια του εμβολίου κατά του HPV

Πολλές μελέτες έχουν αξιολογήσει την ασφάλεια των εμβολίων έναντι του HPV, τόσο πριν την κυκλοφορία τους όσο και μετά, οι οποίες δεν έδειξαν διαφορές στις παρενέργειες σε σύγκριση με ομάδες ελέγχου, ανεξάρτητα από ηλικία ή εθνικότητα (23).

Σύμφωνα με το CDC, οι πιο συχνές αναφερόμενες ανεπιθύμητες ενέργειες των εμβολίων είναι:

Πόνος, ερυθρότητα ή πρήξιμο στο χέρι όπου έγινε το εμβόλιο
Πυρετός
Πονοκέφαλος ή αίσθημα κόπωσης
Ναυτία
Μυϊκοί πόνοι ή αρθραλγίες

Η λιποθυμία (επίσης γνωστή ως συγκοπή) και άλλα συνοδευόμενα συμπτώματα (όπως σπασμωδικές κινήσεις) δεν είναι ασυνήθιστη (24), ιδιαίτερα σε εφήβους.

Για το λόγο αυτό, συνιστάται όσοι λαμβάνουν το εμβόλιο να καθίσουν ή να ξαπλώσουν κατά τη διάρκεια του εμβολιασμού, και να μένουν καθιστοί για 15 λεπτά αφού έγινε (23).

Λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία στην οποία πραγματώνεται ο εμβολιασμός (η οποία περιλαμβάνει και γυναίκες σε αναπαραγωγική ηλικία), ιδιαίτερη προσοχή έχει δοθεί στην έκβαση της εγκυμοσύνης. Καμία αύξηση σε ποσοστά αποβολών δεν έχει αναφερθεί για κανένα από τα εμβόλια (25). Επιπλέον, οι έγκυες γυναίκες που έχουν καταγραφεί δεν έχουν αυξημένο ποσοστό συγγενών ανωμαλιών (26, 27, 24).

Άλλες μελέτες έχουν επιβεβαιώσει την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια των εμβολίων στους άνδρες, τόσο στους ετεροφυλόφιλους όσο και στους άνδρες που κάνουν σεξ με άνδρες (28).

Οι σοβαρές παρενέργειες είναι πολύ σπάνιες (λιγότερο από 0,5%) (29), από τις οποίες οι πιο συχνές είναι επίμονη κεφαλαλγία, υπέρταση, γαστρεντερίτιδα, βρογχόσπασμος και αναφυλαξία. Η αναφερόμενη συχνότητά τους είναι παρόμοια με εκείνη των άλλων υποχρεωτικών εμβολίων (30).

Ορισμένες παρενέργειες έχουν προκαλέσει ανησυχία από τότε που εισήχθη το εμβόλιο, κυρίως τα αυτοάνοσα νοσήματα (ΑΝ) (όπως υποθυρεοειδισμός, ρευματοειδής αρθρίτιδα, σύνδρομο του Behcet, νόσος του Raynaud, διαβήτη τύπου 1 και λεύκη), οι νευρολογικές διαταραχές (π.χ. επιληψία, παράλυση, σύνδρομο Guillain-Barre, κεντρική απομυελίνωση και σκλήρυνση κατά πλάκας) και η φλεβική θρομβοεμβολή (ένας θρόμβος αίματος που φράζει μία φλέβα). Θα πρέπει να αναφερθεί ότι τα ΑΝ δεν είναι σπάνια σε εφήβους και νέους, ιδιαίτερα στις γυναίκες. Ως εκ τούτου, δεν είναι πάντα εύκολο να διαχωρίσουμε αιτιώδη από χρονική συσχέτιση. Μια πρόσφατη μελέτη συγκέντρωσε τα αποτελέσματα 9 μεγάλων μελετών (εκ των οποίων η μία ήταν μια ανασκόπηση 42 μελετών μαζί) προκειμένου να διερευνηθούν οι σοβαρές ανεπιθύμητες αντιδράσεις του εμβολίου κατά του HPV. Σε καμία από όλες αυτές τις μελέτες δεν βρέθηκαν ενδείξεις για αυξημένο κίνδυνο αυτοάνοσης ασθένειας, νευρολογικής διαταραχής, ή φλεβικής θρομβοεμβολής (31).

Η Παγκόσμια Συμβουλευτική Επιτροπή για την ασφάλεια των εμβολίων (GACVS), που ιδρύθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO) παρέχει ανεξάρτητες, αυστηρά επιστημονικές συμβουλές για θέματα ασφαλείας των εμβολίων. Τον Δεκέμβριο του 2013 προέβηκε σε λεπτομερή ανασκόπηση όλων των διαθέσιμων στοιχείων σχετικά με την ασφάλεια των εμβολίων κατά του HPV, και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι και τα δύο εμπορικά διαθέσιμα εμβόλια είναι ασφαλή (32). Παρομοίως, η Διεθνής Ομοσπονδία Μαιευτικής και Γυναικολογίας (FIGO), η Επιτροπή Γυναικολογικής Ογκολογίας και η Υποεπιτροπή για την πρόληψη του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας υποστηρίζουν τη συνέχιση της χορήγησης των εμβολίων κατά του HPV στους κατάλληλους πληθυσμούς (33).

7. Αμφισβήτηση της ασφάλειας του εμβολίου: σημαντικότερα γεγονότα

Παρότι ορισμένες μεμονωμένες περιπτώσεις παρενεργειών είχαν περιγραφεί στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην Αυστραλία (34), η Ιαπωνία ήταν η πρώτη χώρα στην οποία παρατηρήθηκε ότι, μετά τον εμβολιασμό, μερικά κορίτσια υπέφεραν από εντονότατους πόνους και αναπηρία. Τα εν λόγω περιστατικά είχαν μεγάλη δημοσιότητα σε εφημερίδες, τηλεοπτικές εκπομπές και social media, αλλά ανησύχησαν και την ιατρική κοινότητα. Ιάπωνες γιατροί δημοσίευσαν αργότερα μια σειρά από 44 κορίτσια που είχαν διαγνωστεί με το λεγόμενο Πολύπλοκο Περιοχικό Σύνδρομο Πόνου (complex regional pain syndrome ,CRPS) (35).

Λόγω αυτών των ανησυχιών, τον Ιούνιο του 2013, το Ιαπωνικό Υπουργείο Υγείας, Εργασίας και Πρόνοιας (MHLW) αποφάσισε να αναστείλει την ενεργή σύσταση για εμβολιασμό κατά του HPV. Η απόφαση αυτή δημιούργησε έντονη διαμάχη μεταξύ επιστημόνων και στην κοινή γνώμη, η οποία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα (34).

Τον Μάρτιο του 2015, το τηλεοπτικό κανάλι της Δανίας TV2 προέβαλε ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο: Τα εμβολιασμένα κορίτσια – άρρωστα και προδομένα. Οι δημοσιογράφοι συγκέντρωσαν περίπου 60 κορίτσια από όλη την Δανία που αρρώστησαν λίγο μετά τον εμβολιασμό κατά του HPV. Μεταξύ των γιατρών που εμφανίζονται στο ντοκιμαντέρ είναι η Louise Brinth, η οποία εξέτασε προσωπικά περίπου 80 κορίτσια με παρόμοια συμπτώματα. Η Δρ Brinth ανέφερε ότι τα κορίτσια παρουσιάζουν ζάλη, λιποθυμία, και έντονους πονοκεφάλους. Συγκεκριμένα είπε, “Έχουν κοιλιακό άλγος και ναυτία. Έχουν παράξενες μυϊκές κινήσεις που δεν μπορούν να ελέγξουν. Και νιώθουν εξαντλημένα… Βλέπουμε ένα μοτίβο που κραυγάζει στον ουρανό, και θα πρέπει να εξεταστεί από σοβαρή έρευνα”.

Τον Απρίλιο του 2015, η Δρ Brinth δημοσίευσε σε επιστημονικό περιοδικό για 53 ασθενείς που διαμαρτύρονταν για ορθοστατική δυσανεξία, σοβαρή κεφαλαλγία, υπερβολική κόπωση, γνωστική δυσλειτουργία, γαστρεντερικές ενοχλήσεις και διάχυτο πόνο. Οι περισσότερες από αυτές είχαν διαγνωστεί με μια σπάνια νόσο γνωστή ως Σύνδρομο ορθοστατικής ταχυκαρδίας (postural orthostatic tachycardia syndrome, POTS), και ήταν σε στενή χρονική συσχέτιση με το εμβόλιο κατά του HPV (36a, 36b).

To ντοκιμαντέρ της Δανίας είχε τεράστιο αντίκτυπο σε όλο τον κόσμο, τόσο στο ευρύ κοινό όσο και στην ιατρική κοινότητα. Μία κλειστή σελίδα στο Facebook που έχει συσταθεί για τα πιθανά θύματα των παρενεργειών του Gardasil στη Δανία τριπλασίασε τα -προσεκτικά ελεγχόμενα- μέλη της. Παρόμοιες ομάδες έχουν δημιουργηθεί στο Facebook και από άλλες χώρες.

Κατόπιν αιτήματος της Δανίας, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (EMA) διεξάγει μια επανεξέταση της ασφάλειας των εμβολίων HPV. Ωστόσο, ο οργανισμός υπογραμμίζει ότι η αναθεώρηση αυτή “δεν αμφισβητεί ότι τα οφέλη των εμβολίων κατά του HPV υπερτερούν των κινδύνων τους”. Ο Οργανισμός επισημαίνει επίσης ότι, ενώ διεξάγεται η επανεξέταση, δεν συνιστάται καμία αλλαγή όσον αφορά τη χρήση των προϊόντων αυτών.

Τον Μάιο του 2015, η βρετανική εφημερίδα The Independent δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο: Χιλιάδες έφηβες αρρώστησαν σοβαρά μετά το σχολικό εμβολιασμό ρουτίνας κατά του καρκίνου. Το άρθρο επικεντρώνεται στην ιστορία της Emily Ryalls, 17 ετών, η οποία άρχισε να αισθάνεται έντονους πόνους και δυσκολία στην αναπνοή αμέσως μετά το εμβόλιο κατά του HPV.

Η κα. Ryalls ανέφερε τα συμπτώματα της Emily στην Ρυθμιστική Αρχή Φαρμάκων και Προϊόντων Υγείας (MHRA), και δεν ήταν η μοναδική: οι ανεπιθύμητες ενέργειες μετά τον εμβολιασμό κατά του HPV αριθμούσαν 8.228, εκ των οποίων 2.587 είχαν χαρακτηριστεί ως “σοβαρές”, αρκετά περισσότερες από αυτές που αναφέρθηκαν μετά από άλλα υποχρεωτικά εμβόλια (βλέπε γράφημα). Η MHRA, όμως, αναφέρει ότι δεν υπάρχουν ανησυχίες σχετικά με τον αριθμό των ανεπιθύμητων ενεργειών που σχετίζονται με το εμβόλιο κατά του HPV και ότι τα «αναμενόμενα οφέλη στην πρόληψη ασθένειας και θανάτων από λοίμωξη HPV υπερτερούν των γνωστών κινδύνων”.

Η μητέρα της Emily, μαζί με άλλες 80 οικογένειες σε παρόμοια κατάσταση σε όλη τη Βρετανία ίδρυσαν τον Σύλλογο Κορών Θυμάτων του HPV Εμβολίου (Association for HPV Vaccine Injured Daughters (AHVID).

Όπως αναφέρθηκε από την εφημερίδα “Το σσυγκεκριμένο άρθρο προκάλεσε έντονη συζήτηση μεταξύ ιατρών, δημοσιογράφων και μελών του κοινού…».

Στη Γαλλία, η Εθνική Υπηρεσία Ασφάλειας των Φαρμάκων και Προϊόντων Υγείας (ANSM) δημοσίευσε πρόσφατα (το Σεπτέμβριο του 2015) τα αποτελέσματα της παρακολούθησης περισσότερων από 2 εκατομμύρια κορίτσια ηλικίας 13-16 ετών, εμβολιασμένα μεταξύ του 2008 και του 2013 για να αξιολογήσει την εμφάνιση παρενεργειών, κυρίως αυτοάνοσων νοσημάτων. Όταν ανέλυσε όλες τα νοσήματα μαζί, τα αποτελέσματά έδειξαν ότι δεν υπάρχει αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης σοβαρών ανεπιθύμητων ενεργειών. Ωστόσο, όταν κάθε ασθένεια αναλύθηκε ξεχωριστά, παρατηρήθηκε μια τετραπλάσια αύξηση στην εμφάνιση του συνδρόμου Guillain Barré. Η μελέτη διαπίστωσε επίσης αυξημένο κίνδυνο φλεγμονώδους νόσου του εντέρου, αλλά η συσχέτιση ήταν αδύναμη.

Οι συγγραφείς καταλήγουν στο συμπέρασμα: “… τα αποτελέσματα της μελέτης αποδεικνύουν … καθησυχαστικά σχετικά με τον κίνδυνο αυτοάνοσης ασθένειας που σχετίζεται με τα εμβόλια HPV. Τα αναμενόμενα οφέλη από τον εμβόλιο αυτό, από την άποψη δημόσιας υγείας είναι πολύ μεγαλύτερα από τους ενδεχόμενους κινδύνους στους οποίους μπορεί να εκτίθενται τα κορίτσια” (37). Παρά αυτά τα «καθησυχαστικά» αποτελέσματα, το ποσοστό εμβολιασμού στη Γαλλία εξακολουθεί να είναι χαμηλό (κάτω του 30%).

Τον Σεπτέμβριο του 2015, μια άλλη δημοσίευση δίνει λεπτομερή στοιχεία για 45 άτομα από 13 χώρες, τα οποία ανέπτυξαν μια χρόνια πάθηση σύντομα μετά τη λήψη του εμβολίου κατά του HPV. “Ένα σύνδρομο με χρόνιο νευροπαθητικό πόνο, έντονη κόπωση, και βαθιά δυσλειτουργία του αυτονόμου νευρικού συστήματος μπορεί να εμφανιστεί μετά από εμβολιασμό HPV”, λένε οι συγγραφείς, με επικεφαλή τον Δρ. Manuel Martínez-Lavín, ειδικός σε παθήσεις χρόνιου πόνου από το Μεξικό. “Μετά από την πάροδο 4 ετών από τον εμβολιασμό, 93% των ατόμων “συνεχίζουν να έχουν συμπτώματα αναπηρίας και αδυνατούν να παρακολουθήσουν το σχολείο ή την εργασία τους” γράφουν οι συγγραφείς (38).

Το σύνδρομο POTS μετά από HPV εμβολιασμό έχει επίσης αναφερθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Δρ Blitshteyn, νευρολόγος από τη Νέα Υόρκη, περιγράφει έξι περιπτώσεις ασθενών που ανέπτυξαν POTS μεταξύ 6 ημερών και 2 μηνών μετά τον εμβολιασμό HPV. Όλοι οι ασθενείς είχαν βελτίωση μετά από 3 χρόνια, αλλά κάποια υπολειμματικά συμπτώματα παρέμειναν (39).

Η Αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) και τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC), τόνισαν ότι ελεγχόμενες κλινικές δοκιμές σε δεκάδες χιλιάδες άτομα καθώς και η παρακολούθηση εκατομμυρίων ατόμων μετά την κυκλοφορία των εμβολίων δεν έχουν βρει καμία συσχέτιση του εμβολιασμού κατά του HPV με άτυπα σύνδρομα πόνου ή δυσλειτουργία του αυτόνομου συστήματος.

Η Δρ Diane Harper, μία Αμερικανίδα μαιευτήρας – γυναικολόγος, είναι μία από τους ειδικούς στον ιό HPV που κλήθηκαν να σχεδιάσουν τις κλινικές δοκιμές για το Gardasil και το Cervarix. Αν και αρχικά ήταν υπέρ του εμβολίου, τα τελευταία χρόνια έχει αμφισβητήσει την ασφάλεια του Gardasil. Έχει δηλώσει ότι “Το Gardasil έχει προκαλέσει τόσες σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες όσο υπάρχουν θάνατοι από καρκίνο του τραχήλου της μήτρας κάθε χρόνου”. Εξάλλου, σε άρθρο που δημοσιεύθηκε τον Δεκέμβριο του 2009, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, λαμβάνοντας υπόψη τους περιορισμούς και τους κινδύνους των εμβολίων, τα οφέλη και οι κίνδυνοι του εμβολιασμού κατά του HPV θα πρέπει να συγκρίνονται με τα οφέλη και τους κινδύνους του προσυμπτωματικού ελέγχου του HPV (δηλαδή, το τεστ Παπανικολάου) για τη μείωση του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας σε ένα οικονομικά αποδοτικό τρόπο (40).

Η Δρ Χάρπερ δεν υποστηρίζει τον υποχρεωτικό HPV εμβολιασμό στα σχολεία, γιατί πιστεύει πως η διάρκεια της προστασίας πιθανόν να είναι πολύ μικρή (βλέπε παρακάτω). Έχει επίσης κατακρίνει το σύντομο χρονικό διάστημα που τα εμβόλια δοκιμάστηκαν πριν την κυκλοφορία τους, και την παραπλανητική διαφήμιση των φαρμακευτικών εταιρειών. Μάθετε περισσότερα εδώ.

8. Άλλα αμφιλεγόμενα θέματα

Εμβολιασμός στα αγόρια

Η λογική του εμβολιασμού των αγοριών είναι να μειωθεί η μετάδοση του ιού HPV στα κορίτσια, και η προστασία τους από τους καρκίνους του στόματος και του πρωκτού (41). Δεδομένου ότι οι καρκίνοι αυτοί είναι πολύ σπάνιοι, έχει αμφισβητηθεί από ορισμένους επιστήμονες κατά πόσο αξίζει να εκτεθούν εκατομμύρια αγόρια στις πιθανές παρενέργειες του εμβολίου για να προστατευτούν τα κορίτσια, ή για την πρόληψη μιας τόσο σπάνιας μορφής καρκίνου (υπεύθυνος για μόλις 300 θανάτους στις ΗΠΑ), εάν το όφελος υπερτερεί τους κινδύνους και αν ο εμβολιασμός στους άνδρες είναι οικονομικά αποδοτικός. Ενώ χώρες όπως η Αυστραλία και οι ΗΠΑ περιλαμβάνουν τα αγόρια στις συστάσεις τους για εμβολιασμό, άλλες χώρες (πχ, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία) δεν έχουν ακόμη υιοθετήσει το μέτρο αυτό.

Οι άνδρες που κάνουν σεξ με άνδρες είναι μια ιδιαίτερη κατηγορία, δεδομένου ότι έχουν υψηλότερο κίνδυνο για καρκίνου του πρωκτού. Έτσι, μερικοί ειδικοί πιστεύουν πως σε αυτούς τους ανθρώπους (και όχι σε κάθε παιδί) θα πρέπει να προσφερθεί το εμβόλιο, και με αυτό το σκεπτικό στην Ελλάδα το εμβόλιο αποζημιώνεται δωρεάν στους ομοφυλόφιλους άνδρες κάτω των 26 ετών. Ωστόσο, το μέτρο αυτό μπορεί να είναι δύσκολο να εφαρμοστεί: για να καλύπτονται από το ταμείο τους, οι νέοι άνδρες υποχρεούνται να δηλώνουν (με μία υπεύθυνη δήλωση) τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις.

Ανοσογονικότητα του Gardasil έναντι του Cervarix

Ανοσογονικότητα σημαίνει η ικανότητα του εμβολίου να προκαλέσει μια ανοσολογική απάντηση, με άλλα λόγια, η «δύναμη» του εμβολίου.

Οι περισσότερες χώρες υιοθέτησαν τον εμβολιασμό με Gardasil αντί του Cervarix υποθέτοντας ίση προστασία για τον καρκίνο, με την “μπόνους” προστασία για τα κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων. Αλλά είναι πράγματι έτσι;

Αρκετές μελέτες έχουν δείξει ότι το Cervarix προκαλεί ισχυρότερη και μεγαλύτερης διάρκειας ανοσολογική απάντηση σε σχέση με το Gardasil (42, 43). Μάλιστα, αυτά τα εργαστηριακά ευρήματα έχουν επιβεβαιωθεί και από κλινικές μελέτες: με την πάροδο των χρόνων, η αποτελεσματικότητα του Cervarix για την προστασία από προκαρκινικές αλλοιώσεις (στην ομάδα που εμβολιάστηκε και δεν είχε εκτεθεί στον ιό προηγουμένως) ήταν 93%, ενώ στο Gardasil μειώθηκε στο 43% (44).

Ηλικία εμβολιασμού

Το θέμα αυτό έχει επίσης εγείρει έντονη συζήτηση και ανησυχία. Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, η ανοσολογική απάντηση που προκαλείται από τα εμβόλια μπορεί να είναι περιορισμένης διάρκειας, ειδικά για το Gardasil. Αυτό μπορεί να αποτελεί ένα σοβαρό πρόβλημα, επειδή, όπως επισήμανε η Δρ Χάρπερ “… αν το HPV εμβόλιο δεν διαρκεί τουλάχιστον 15 χρόνια, ούτε ένας καρκίνος δεν πρόκειται ποτέ να προληφθεί, οι γυναίκες απλώς θα πάθουν καρκίνο αργότερα στη ζωή τους όταν η επίδραση του εμβολίου θα έχει φθαρεί“.

Αν αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα προστασίας επιβεβαιώνεται από κλινικές μελέτες, μια αναμνηστική δόση θα λύσει αυτόν τον περιορισμό. Ωστόσο, θα αυξήσει σημαντικά το κόστος του εμβολίου, και επιπλέον, οι γυναίκες που δεν θα συμμορφώνονται με τη σύσταση αυτή, θα καθιστούν απροστάτευτες με την πάροδο του χρόνου.

Αύξηση της ελευθεριότητας;

Πολλοί άνθρωποι φοβούνται ότι το εμβόλιο κατά του HPV θα μπορούσε να θεωρηθεί από τα κορίτσια ως μια “άδεια” να έχουν σεξουαλικές επαφές χωρίς προστασία. Αυτό ερευνήθηκε από ορισμένες μελέτες, και έχουν αποδείξει πως δεν είναι αλήθεια: δεν παρατηρήθηκε καμία αύξηση στα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα μεταξύ των εμβολιασμένων κοριτσιών (45), το ότι υποδηλώνει ότι ο εμβολιασμός είναι απίθανο να προωθήσει μη ασφαλή σεξουαλική δραστηριότητα.

9. Αναπάντητα ερωτήματα…

Θα καταφέρει το εμβόλιο κατά του HPV να μειώσει τους θανάτους από καρκίνο του τραχήλου της μήτρας σε πραγματικές συνθήκες;
Λόγω των προσφάτων γεγονότων, θα έπρεπε να σταματήσει η χορήγηση του εμβολίου μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση;
Αυτές οι τελευταίες ανησυχίες θα οδηγήσουν περισσότερες γυναίκες και κορίτσια να μην εμβολιαστούν, χάνοντας συνεπώς την ευκαιρία να προστατευτούν από την απειλή του καρκίνου;
Δεδομένου ότι τα σύνδρομα που πιθανώς σχετίζονται με τα εμβόλια είναι δύσκολο να διαγνωστούν, είναι πιθανό να μην έχουν αναγνωριστεί στο παρελθόν; Μήπως για τον ίδιο λόγο θα γίνουν υπερβολικές αναφορές στο μέλλον;
Μπορεί το εμβόλιο να δημιουργήσει μια ψευδή αίσθηση πλήρους προστασίας στις γυναίκες, με αποτέλεσμα λιγότερες γυναίκες να υποβληθούν σε προσυμπτωματικό έλεγχο (τεστ Παπ);
Μήπως το εμβόλιο μείωνει τους τύπους του HPV που περιλαμβάνονται στο εμβόλιο, αλλά προκαλεί μια αύξηση εκείνων που δεν περιλαμβάνονται στο εμβόλιο;

10. Συμπέρασμα

Είναι πράγματι συναρπαστικό να έχουμε ένα εμβόλιο κατά του καρκίνου. Έχοντας δει γυναίκες να πεθαίνουν από καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, εύχομαι πραγματικά ο καρκίνος αυτός να εξαφανιστεί από την επιφάνεια της Γης. Πρέπει όμως να διασφαλίζουμε ότι, στη προσπάθεια εξάληψής του, δεν θα κάνουμε περισσότερο κακό παρά καλό .

Τα εμβόλια έχουν κάνει πολύ καλό στην ανθρωπότητα (φανταστείτε αν ακόμα θα είχαμε ευλογιά, ή πολιομυελίτιδα…). Είναι αλήθεια πως κάθε ιατρική πράξη μπορεί να προκαλέσει παρενέργειες, και σε αυτό συμπεριλαμβάνονται και τα εμβόλια. Συνεπώς πρέπει να γνωρίζουμε ακριβώς ποιους κίνδυνους ενέχουν τα εμβόλια, και αν τα οφέλη υπερτερούν των κινδύνων.

Έχω την πεπιοήθηση πως οι κυβερνήσεις, οι επιστημονικές εταιρείες και οι φαρμακευτικές εταιρείες κάνουν μια προσπάθεια να ενημερώσουν τον κόσμο με υπευθυνότητα και ειλικρίνεια, έτσι ώστε όλοι μας -νέοι, γονείς και γιατροί- να μην χάσουμε την εμπιστοσύνη μας στην πρόοδο της επιστήμης, και τα εμβόλια να μην αποτελούν αντικείμενο προβληματισμού όσον αφορά την αξιοπιστία τους.

Θα χρειαστούν 10 έως 20 χρόνια για να καταλάβουμε το πραγματικό όφελος του εμβολίου κατά του HPV. Εν τω μεταξύ, να θυμάστε ότι τα τεστ Παπ ποτέ δεν έχουν σκοτώσει άνθρωπο, αντίθετα, έχουν σώσει εκατομμύρια ζωές. Ως εκ τούτου, μην ξεχνάτε να κάνετε τακτικά το τεστ Παπανικολάου!

Βιβλιογραφία

International Agency for Research on Cancer, World Health Organization. Globocan 2012: Estimated Cancer Incidence, Mortality and Prevalence Worldwide in 2012
CDC Grand Rounds: Reducing the Burden of HPV-Associated Cancer and Disease. Morbidity and Mortality Weekly Report (MMWR) January 31, 2014 / 63(04);69-72
Human Papillomavirus and Related Diseases Report. hpvcentre.net March 20th, 2015
Hartwig S, et al: Estimation of the epidemiological burden of HPV-related anogenital cancers, precancerous lesions, and genital warts in women and men in Europe: Potential additional benefit of a nine-valent second generation HPV vaccine compared to first generation HPV vaccines. Papillomavirus Research, In Press (Available online 16 June 2015)
Patel H, et al: Systematic review of the incidence and prevalence of genital warts. BMC Infectious Diseases 2013, 13:39
“FDA approves Gardasil 9 for prevention of certain cancers caused by five additional types of HPV” (press release). 10 December 2014.
“Gardasil^® 9: new HPV vaccine approved in the European Union. The European Commission grants marketing authorisation for the first 9-valent HPV vaccine” (press release) Sanofi Pasteur MSD, June 17, 2015.
Human Papillomavirus Vaccination. The American College of Obstetricians and Gynecologists, Committee Opinion Number 641, September 2015
Recommendations on the Use of Quadrivalent Human Papillomavirus Vaccine in Males — Advisory Committee on Immunization Practices (ACIP), 2011. Morbidity and Mortality Weekly Report (MMWR), December 23, 2011 / 60(50);1705-1708
Markowitz L, et al: Quadrivalent Human Papillomavirus Vaccine Recommendations of the Advisory Committee on Immunization Practices (ACIP). Morbidity and Mortality Weekly Report (MMWR), March 23, 2007 / 56(RR02);1-24
Castellsagué X, et al: HPV vaccination against cervical cancer in women above 25 years of age: key considerations and current perspectives. Gynecologic Oncology 115 (2009) S15–S23
Villa L, et al: Prophylactic quadrivalent human papillomavirus (types 6, 11, 16, and 18) L1 virus-like particle vaccine in young women: a randomised double-blind placebo-controlled multicentre phase II efficacy trial. Lancet Oncol 2005; 6: 271–78
The FUTURE II Study Group: Quadrivalent Vaccine against Human Papillomavirus to Prevent High-Grade Cervical Lesions. N Engl J Med 2007;356:1915-27
Paavonen J, et al: Efficacy of human papillomavirus (HPV)-16/18 AS04-adjuvanted vaccine against cervical infection and precancer caused by oncogenic HPV types (PATRICIA): final analysis of a double-blind, randomised study in young women. Lancet, Vol 374, No. 9686, p301–314, 25 July 2009
Lehtinen M, et al: Overall efficacy of HPV-16/18 AS04-adjuvanted vaccine against grade 3 or greater cervical intraepithelial neoplasia: 4-year end-of-study analysis of the randomised, double-blind PATRICIA trial. Lancet Oncol, Vol 13, No. 1, p89–99, January 2012
Harper D: Prophylactic human papillomavirus vaccines to prevent cervical cancer: review of the Phase II and III trials. Therapy 2008, 5 (3), 313-324
Tabrizi SN, et al: Fall in human papillomavirus prevalence following a national vaccination program. J Infect Dis. 2012; 206(11):1645-1651
Mariani L, et al: Early direct and indirect impact of quadrivalent HPV (4HPV) vaccine on genital warts: a systematic review. Adv Ther, 32 (2015), pp. 10–30
Crowe E, et al: Effectiveness of quadrivalent human papillomavirus vaccine for the prevention of cervical abnormalities: case-control study nested within a population based screening programme in Australia. BMJ 2014;348:g1458
Baldur-Felskov B, et at: early impact of Human Papillomavirus Vaccination on cervical Neoplasia—Nationwide Follow-up ofYoung Danish Women. J Natl Cancer Inst (2014) 106(3): djt460 doi:10.1093/jnci/djt460
Joura E, et al: A 9-Valent HPV Vaccine against Infection and Intraepithelial Neoplasia in Women. N Engl J Med 2015; 372:711-723
Petrosky E, et al: Use of 9-Valent Human Papillomavirus (HPV) Vaccine: Updated HPV Vaccination Recommendations of the Advisory Committee on Immunization Practices. Morbidity and Mortality Weekly Report (MMWR), March 27, 2015 / 64(11);300-304
Center for Disease Control and Prevention. Human Papillomavirus (HPV) Vaccine Safety. Updated September 28, 2015
Slade BA, et al: Postlicensure safety surveillance for quadrivalent human papillomavirus recombinant vaccine. JAMA, 2009;302(7):750–757
Wacholder S, et al: Risk of miscarriage with bivalent vaccine against human papillomavirus (HPV) types 16 and 18: pooled analysis of two randomised controlled trials. BMJ 2010;340:c712
Garland SM, et al: Pregnancy and infant outcomes in the clinical trials of a human papillomavirus type 6/11/16/18 vaccine: a combined analysis of five randomized controlled trials. Obstet Gynecol 2009;114(6):1179–1188
Dana A, Buchanan KM, Goss MA, et al. Pregnancy outcomes from the pregnancy registry of a human papillomavirus type 6/11/16/18 vaccine. Obstet Gynecol. 2009;114(6):1170–1178
Moscicki A, et al: HPV in men: an update. J Low Genit Tract Dis. 2011 Jul; 15(3): 231–234
Gonçalves AK, et al: Safety, tolerability and side effects of human papillomavirus vaccines: a systematic quantitative review. Braz J Infect Dis, Vol 18, Issue 6, Nov–Dec 2014, Pages 651–659
Lu B, et al: Efficacy and safety of prophylactic vaccines against cervical HPV infection and diseases among women: a systematic review and meta-analysis. BMC Infect Dis. 2011;11:13
De Vincenzo R, et al: Long-term efficacy and safety of human papillomavirus vaccination. International Journal of Women’s Health 2014:6 999–1010
World Health Organization. Global Advisory Committee on Vaccine Safety, 11–12 December 2013: Human papillomavirus vaccines safety (HPV). Wkly Epidemiol Rec. 2014;89(7):58–60
Denny L: Safety of HPV vaccination: a FIGO statement. Int J Gynaecol Obstet. 2013;123(3):187–188
Wilson R, et al: HPV Vaccination in Japan. The Continuing Debate and Global Impacts. A Report of the CSIS Global Health Policy Center. April 2015
Kinoshita T, et al: Peripheral Sympathetic Nerve Dysfunction in Adolescent Japanese Girls Following Immunization with the Human Papillomavirus Vaccine. Intern Med 53: 2185-2200, 2014
a: Brinth L, et al: Suspected side effects to the quadrivalent human papilloma vaccine. Dan Med J 2015;62(4):A5064 b: Brinth L, et al: Orthostatic intolerance and postural tachycardia syndrome as suspected adverse effects of vaccination against human papilloma virus. Vaccine, 2015 May 21;33(22):2602-5
Vaccination contre les infections à HPV et risque de maladies auto-immunes : une étude Cnamts/ANSM rassurante – Point d’information 13/09/2015
Martínez-Lavín M, et: HPV vaccination syndrome. A questionnaire-based study. Clinical Rheumatology pp 1-3. Online 10 September 2015
Blitshteyn S. Postural tachycardia syndrome following human papillomavirus vaccination. Eur J Neurol, Vol 21, 1, 135–139, 2014
Harper, D: Current prophylactic HPV vaccines and gynecologic premalignancies. Current Opinion in Obstetrics and Gynecology 2009, 21:457–464
Giuliano A, et al: Efficacy of Quadrivalent HPV Vaccine against HPV Infection and Disease in Males. N Engl J Med 2011;364:401-11
Einstein M, et al: Comparative immunogenicity and safety of human papillomavirus (HPV)- 16/18 vaccine and HPV-6/11/16/18 vaccine: follow-up from months 12-24 in a Phase III randomized study of healthy women aged 18-45 years. Human Vaccines, vol. 7, no. 12, pp. 1343–1358, 2011
Barzon L, et al: Neutralizing and cross-neutralizing antibody titres induced by bivalent and quadrivalent human papillomavirus vaccines in the target population of organized vaccination programmes. Vaccine, vol. 32, no. 41, pp. 5357–5362, 2014
Di Mario S, et al: Are the Two Human Papillomavirus Vaccines Really Similar? A Systematic Review of Available Evidence: Efficacy of the Two Vaccines against HPV. Journal of Immunology Research, Volume 2015 (2015), Article ID 435141, 13 pages
Jena A, et al: Incidence of Sexually Transmitted Infections After Human Papillomavirus Vaccination Among Adolescent Females. JAMA Intern Med. 2015;175(4):617-623

Photo Credits

Intro: Getty images; 1: curecancer.org; 2: m2.behance.net; 3: (collage) wikimedia commons; 4: cityofchicago.org; nkytribune.com; 5: english.cri.cn; hpv.health.gov.au; 6: marketingmag.ca; scontent.cdninstagram.com; 7: Japan: wikimedia commons; Denmark: vaccineimpact.com; UK: independent.co.uk; France: science-et-vie.com; POTS: pinterest.com; Harper: initiativecitoyenne.be; 8: bphc.org; migueljara.files.wordpress.com; lh3.googleusercontent.com; 9: healthvermont.gov; 10: compasscayman.com; i.dailymail.co.uk

18Oct2015

THE HPV VACCINE: WHY IS IT CONTROVERSIAL?

Posted in Health by woman2womenblog

The HPV vaccine has been around for almost 10 years and more than 175 millions doses have been distributed in 63 countries, with several studies confirming its safety and efficacy. In spite of that, the vaccine still remains a subject of controversy. Although recommended by most scientific societies worldwide, some recent reports questioning its safety fuelled even more the debate, dividing both general public and medical community.

Embed from Getty Images

In this article we will analyse the existing evidence regarding the HPV vaccine, with particular focus on its efficacy and safety. In order to organise the available information, the article will be divided into the following sections:

Getting to know HPV
Why a vaccine? The burden of HPV-related diseases
The three available HPV vaccines
Vaccination schedule and timing
Efficacy of the HPV vaccine
Safety of the HPV vaccine
Recent safety concerns: the chronicle of events
Other debatable issues
Unanswered questions…
Conclusion

1. Getting to know HPV

HPV (human papillomavirus) is a virus and is transmitted from person to person through skin-to-skin contact.

HPV infection is extremely common, and most of the times it will be cleared by the immune system.
Of the over 100 types of HPV, about 12 subtypes of the HPV (mostly subtypes 6 and 11) may cause genital warts (also known as condylomas). These so-called “low-risk types” can also cause a rare condition called recurrent respiratory papillomatosis, in which warts grow in the throat.
Approximately 15 types of HPV (most commonly types 16 and 18) are related to cancer. While cervical cancer is the most common HPV-related cancer, this virus can also cause other cancers: vulvar, vaginal, anal and oropharyngeal (mouth and throat), as well as penile cancer in men.

You can read more detailed information on HPV here.

2. Why a vaccine? The burden of HPV-related diseases

These figures will give you and idea of the magnitude of the problems caused by HPV:

-Worldwide, over 500,000 new cervical cancer cases are diagnosed annually. Cervical cancer ranks as the 4th cause of female cancer in the world and is the 2nd most common female cancer in women aged 15 to 44 years (1).

In the United States, an estimated 26,000 new cancers are attributable to HPV each year, about 17,000 in women and 9,000 in men (2) .

In Europe, about 58,000 new cases of HPV-related cancers are estimated to occur every year (3).

-Regarding precancerous lesions, the estimated annual burden of high-grade precancerous lesions ranges between 280,000 and 550,000 new cases per year in Europe (4).

-In addition to cancers and precancerous lesions, the problem of genital warts should also be taken into consideration. Genital warts are very common: 1 out of 10 persons will have condylomas at some point in their lives (the frequency varies according to different countries between 0,3 and 12 %) (5). About 800,000 new annual genital warts cases are estimated to occur in women and men in Europe (4). Although not life-threatening, the costs derived from their treatment and their psychological burden should not be neglected.

3. The three available HPV vaccines

From 2006, 2 vaccines have been available: One bivalent (Cervarix®), directed against HPV types 16 and 18, responsible for about 70% of cervical cancers and other HPV-associated cancers; the other quadrivalent (Gardasil® of Silgard® in different countries) containing 4 HPV types:16 and 18, together with HPV 6 and 11 which are responsible for more than 90% of genital warts.

In December 2014, the American Food and Drug Administration (FDA) approved a nine-valent vaccine, Gardasil 9® (6), which, besides the 4 strains contained in Gardasil (i.e., 6,11,16,18), includes types 31, 33, 45, 52, and 58, responsible for an additional 20% of HPV-related cancers (4). Gardasil 9 has also been recently approved for commercialisation in Europe (7).

4. Vaccination schedule and timing

Vaccines are given as a 3-dose series, Gardasil at 0, 2 and 6 months, Cervarix at 0, 1 and 6 months (8).
In the States, The Advisory Committee on Immunization Practices (ACIP) and the American College of Obstetrician and Gynecologists (ACOG) recommend that girls be routinely vaccinated at age 11 or 12 years.
Since 2010 boys have been included in the vaccination schedule in the USA, with the same schedule as girls.
If not vaccinated when they were younger, girls/young women and boys/young men should be vaccinated through age 26 (9).
Vaccine may be given starting at age 9 years (9, 10).
A reduced, 2-dose schedule is recommended by the World Health Organization (WHO) for those aged 9-13 years; this schedule is not recommended by the ACIP but it has been adopted by many countries.
Earlier vaccination (before age 14) results in higher immune response. Another argument in favor of early vaccination is the fact that vaccines are more effective before the onset of sexual activity (8).
Vaccination is recommended regardless of sexual activity or known HPV infection. Although vaccines seem to be less effective in sexually active people, some benefit is expected to be attained since exposure to all types of HPV included in the vaccines is very unlikely. Testing for HPV is NOT recommended before vaccination.
The vaccines are prophylactic, that is, they do not prevent progression of existing infection to disease or treat existing disease. (2)
The HPV vaccine is covered by most private health insurance and government insurance programs worldwide. Vaccinations schedules may vary in different countries.
There seems to be additional protection by the vaccine in women through age 45, as showed by certain studies (11). However, there is no recommendation for vaccination in individuals aged 26 to 45.
The same schedule applies for Gardasil 9 (0, 2 and 6 months). Revaccination with the nine-valent vaccine is not recommended in persons who previously completed the three-dose series with the bivalent or or quadrivalent HPV vaccine (8).

5. Efficacy of the HPV vaccine

The ultimate goal of the HPV vaccine is to reduce the incidence of HPV-related cancers. For obvious ethical reasons, the endpoint set to evaluate the HPV vaccine efficacy in different studies was precancerous lesions, namely CIN 2 and 3 (high risk lesions of the cervix, with potential to evolve to cancer). Other efficacy endpoints evaluated were incidence of HPV infection and incidence of condylomas.

Studies conducted before licensure showed that both vaccines achieved a high level of protection: 98-100% for the HPV types included in the vaccine in a naive population (that is, women who did not have HPV 16 or 18 at the time of vaccination), although the protection against precancerous lesions was 30-40% in the total vaccinated cohort (which included women who did not finish their immunization plan, or that were already infected with the virus before vaccination) (12, 13, 14, 15). There was also cross-protection for other types of HPV (i.e., HPV 45 and 31), which was more intense with Cervarix (16).

The impact of vaccination on the general population has also been analysed in some studies. Australia was the first country to introduce an organised HPV vaccination program, achieving one of the world’s highest vaccination compliance rates. Since 2007, when the National HPV vaccination program started with the quadrivalent vaccine, HPV infections from the types included in the vaccine decreased from 29% to 7% (17); a 93% reduction in the diagnosis of genital warts was also observed (18). Moreover, other recent studies showed an almost 50% reduction of high-grade cervical precancerous lesions in women who had received all required doses of the vaccine (19).

Denmark also counts with an organised vaccination program. Six years after licensure of the quadrivalent HPV vaccine, a reduction of cervical precancerous lesions was observed, which was 80% in younger patients (20).

Recently, a study was conducted to evaluate the efficacy of the nine-valent vaccine. Gardasil 9 prevented 97% of high-grade precancerous lesions of the cervix, vulva, and vagina caused by the five new high-risk HPV types (HPV31/33/45/52/58) (21). The nine-valent vaccine also generated immune responses to HPV6/11/16/18 that were as good as or better than those generated by the quadrivalent vaccine. (4, 22)

6. Safety of the HPV vaccine

Many studies have evaluated HPV vaccine safety, both before their commercialisation and post-release, which demonstrated no differences in side effects as compared to control groups, irrespective of age and ethnicity (23).

According to the CDC, the most commonly reported side effects of the vaccines are:

Pain, redness, or swelling in the arm where the shot was given
Fever
Headache or feeling tired
Nausea
Muscle or joint pain

Fainting (also known as syncope) and related symptoms (such as jerking movements) is not uncommon (24), especially in teenagers. For that reason, it is recommended that people receiving the HPV vaccine sit or lie down during vaccination, and remain seated for 15 minutes after the shot. (23)

Considering the target age of vaccination (which includes women in reproductive age), pregnancy outcomes received special attention. No increase in miscarriage rates has been reported for either of the vaccines (25). In addition, pregnant women that were recorded and observed in registrative trials did not have increased rate of congenital abnormalities (26, 27, 24).

Studies have also demonstrated efficacy and safety of the vaccines in men, both in heterosexual and men who have sex with men (28).

Serious side effects are very rare (less than 0.5%) (29), the most common being persistent headache, hypertension, gastroenteritis, bronchospasm and anaphylaxis. Their reported incidence is similar to that of other compulsory vaccines types (30).

Certain side effects have been a matter of concern since the introduction of the vaccine, namely autoimmune diseases (AD) (i.e., hypothyroidism, rheumatoid arthritis, Behçet’s syndrome, Raynaud’s disease, type 1 diabetes, and vitiligo), neurological disorders (such as epilepsy, paralysis, Guillain–Barré syndrome, central demyelination, and multiple sclerosis) and venous thromboembolism (a blood clot that plugs a vein). It should be mentioned that ADs are not rare in adolescents and young adults, particularly in women. Therefore, it is a real challenge to distinguish causal from temporal association. A recent study gathered the results of 9 large studies (of which one was an analysis of 42 trials together, or metanalysis) in order to investigate severe adverse reactions after the HPV vaccine. None of the included studies found evidence of increased risk of autoimmune disease, neurological disorder, or venous thromboembolism (31).

The Global Advisory Committee on Vaccine Safety (GACVS), established by the World Health Organization (WHO) provides independent, scientifically rigorous advice on vaccine-safety issues. In December 2013, the committee reviewed different topics and considered all available evidence on the safety of HPV vaccines, and concluded that both commercially available vaccines are safe (32). Likewise, the International Federation of Gynecology and Obstetrics (FIGO) Gynecologic Oncologic Committee and Subcommittee for Cervical Cancer Prevention support the continued administration of the HPV vaccines in appropriate populations (33).

7. Recent safety concerns: the chronicle of events

Although some isolated cases of side effects had been described in UK and Australia (34), Japan was the first country reporting on several girls suffering from severe pain and disability; these cases were heavily publicised in newspapers, TV news and social media, but they also alarmed the medical community. Japanese physicians published later on a series of 44 girls who were diagnosed with complex regional pain syndrome (CRPS) (35). Due to these concerns, in June 2013 the Japanese Ministry of Health, Labour, and Welfare (MHLW) decided to suspend its active recommendation of HPV vaccination. This decision created intense debate among scientists and general public, which continues until nowadays (34).

In March 2015, Denmark‘s TV channel TV2 aired a documentary entitled The Vaccinated Girls – Sick and Betrayed. The journalists gathered about 60 girls from all over Denmark who became sick shortly after receiving the HPV vaccine. Among the doctors interviewed is Louise Brinth, who examined approximately 80 girls with similar symptoms potentially caused by the HPV vaccine. Dr. Brinth noted that the girls experience symptoms such as dizziness, passing out, and severe headaches. She said, “They have abdominal pain and nausea. They have weird muscle movements they cannot control. And they’re very tired… We see a pattern that screams to heaven, and that should be examined by some solid research.”

In April 2015, Dr. Brinth reported in a scientific journal on 53 patients complaining of orthostatic intolerance, severe headache, excessive fatigue, cognitive dysfunction, gastrointestinal discomfort and widespread pain. Most of them were diagnosed with a rare syndrome known as postural orthostatic tachycardia syndrome (POTS), and all of them were in close temporal association with the HPV vaccine (36a, 36b).

Denmark’s documentary has had a huge impact worldwide, both in the general public and the medical community. A closed Facebook page set up for suspected victims of adverse reactions to Gardasil in Denmark tripled its -careful verified- members; similar Facebook groups were created in other countries.

At the request of Denmark, The European Medicines Agency (EMA) is currently conducting a safety review of HPV vaccines. However, the agency emphasizes that this review “does not question that the benefits of HPV vaccines outweigh their risks.”The agency also notes that while the review is being carried out, no change in the use of these products is recommended. See the EMA’s review conclusions here.

In May 2015, UK’s newspaper The Independent published an article entitled: Thousands of teenage girls report feeling seriously ill after routine school cancer vaccination. The article focuses on the story of Emily Ryalls, 17, who started feeling intense pains and difficulty breathing soon after receiving the HPV vaccine.

Mrs Ryalls reported Emily’s symptoms to the Medicines and Healthcare Products Regulatory Agency (MHRA), and she was not alone: adverse reactions after HPV vaccination numbered 8,228, of which 2,587 were classified as “serious”; that’s substantially more that those reported with other compulsory vaccines (see graph). The MHRA, though, said it had no concerns on the numbers of adverse reactions related to the HPV vaccine and that the “expected benefits in preventing illness and death from HPV infection outweigh the known risks”.

Emily’s mother, together with other 80 families in similar situation across the UK have formed the Association for HPV Vaccine Injured Daughters (AHVID).

As stated by the newspaper “This article created significant debate among medical professionals, journalists and members of the public…”.

In France, the National Security Agency of Medicines and Health Products (ANSM) just published (September 2015) the results of the follow-up of more than 2 million girls aged 13-16 years, vaccinated between 2008 and 2013 to evaluate the occurrence of side effects, mainly autoimmune diseases. When analysed all the diseases together, their results showed no overall increased risk of occurrence of serious events. However, when each disease was analysed individually, a four-fold increase in the occurrence of Guillain Barre syndrome was observed. The study also found an increased risk of Inflammatory Bowel disease, but the association was weak.

The authors conclude: “…the results of the study… prove reassuring regarding the risk of autoimmune disease associated with the HPV vaccines. The expected benefits of this vaccination in terms of public health are far greater than the eventual risks the girls may be exposed to” (37). In spite of these “reassuring” results, the vaccination rate in France continue to be low (less than 30%).

In September 2015, another report provided details on 45 individuals from 13 countries who developed a chronic ailment soon after receiving the HPV vaccine. “A disabling syndrome of chronic neuropathic pain, vexing fatigue, and profound autonomic dysfunction may appear after HPV vaccination,” say the authors, headed by Manuel Martínez-Lavín, MD, a specialist in chronic pain conditions from Mexico City. After a mean period of 4 years following HPV vaccination, 93% of individuals “continue to have incapacitating symptoms and remain unable to attend school or work,” write the authors (38).

POTS after HPV vaccination has also been reported in the United States. Dr. Blitshteyn, a neurologist from New York, described six patients who developed POTS between 6 days and 2 months after HPV vaccination. All patients reported improvement over 3 years, but residual symptoms persisted (39).

The US Food and Drug Administration (FDA) and the Centers for Disease Control and Prevention (CDC) emphasised that controlled clinical trials in tens of thousands of individuals plus postlicensure monitoring of millions of individuals have found no causal association between HPV vaccination and atypical pain syndromes or autonomic dysfunction.

Dr. Diane Harper, an american obstetrician & gynecologist, is one of the HPV experts called in to design the clinical trials of Gardasil and Cervarix. Although initially in favour of the vaccine, in recent years she has questioned Gardasil safety. She stated that “Gardasil has been associated with at least as many serious adverse events as there are deaths from cervical cancer developing each year”. Moreover, in an article published in December 2009 she concluded that, given the various limitations and risks of the vaccines, the beneﬁts and risks of HPV vaccination must be weighed with the beneﬁts and risks of HPV screening (Pap smears) to reduce cervical cancer in a cost-effective manner (40).

Dr. Harper does not support mandatory HPV vaccination for schoolchildren, because she believes that the duration of protection may be too short (see below). She has also criticised the short period of time vaccines were tried before its licensure, and the misleading publicity carried out by the pharmaceutical companies. Learn more here.

8. Other debatable issues

Vaccination in boys

The rationale of vaccinating boys is to reduce the transmission of the HPV virus to women and to protect them against oral and anal cancers (41). Since these cancers are very rare, it has been questioned by some scientists whether is it worth to expose millions of boys to potential vaccine side effects in order to protect girls, or to prevent a so rare type of cancer (responsible for just 300 deaths in the USA); whether the benefit outweighs the risk and if men vaccination is cost effective. While countries such as Australia and the USA include boys in their vaccine recommendations, other countries (i.e., UK and France) have not yet adopted this measure.

Men who have sex with men are a special category, since they are at higher risk of anal cancer. Thus, some experts believe these men (and not every boy) should be offered the vaccine. However, this measure may be difficult to implement: in order get covered by their insurance or social security, young men may be required to declare their sexual preferences.

Immunogenicity of Gardasil vs. Cervarix

Immunogenicity means the ability of the vaccine to provoke an immune response; in other words, the “strength” of the vaccine.

Most countries adopted vaccination with Gardasil instead of Cervarix assuming equal protection for cancer, with the “bonus” protection against genital warts. But is it really like this?

Several studies have demonstrated that Cervarix elicits stronger and longer-lasting immune response than Gardasil (42, 43).

These laboratory findings have also been confirmed by some clinical studies: Over the years, the efficacy of the Cervarix to protect vaccinated women from precancerous lesions (total vaccinated cohort-naive) was 93%, while Gardasil’s dropped to 43% (44)

Age of vaccination

This subject has also raised intense debate and concern. As stated above, immune response provoked by the vaccines may be of limited duration, especially for Gardasil. This can be a serious limitation of the vaccine because, as Dr. Harper noted “… if the HPV vaccine does not last for at least 15 years, no cancers will ever be prevented; women will just get the cancers at a later time in life after the vaccine has worn off“.

If this short protection span is confirmed by clinical studies, a boost dose would solve this limitation. However, this would increase considerably the cost of the vaccine; moreover, women who don’t comply with this recommendation will become unprotected over time.

Increase of promiscuity?

Many people feared that the the HPV vaccine would lead girls to promiscuous behavior. This was actually investigated by some studies, and have proved not to be true: no increase in sexually transmitted diseases was observed among vaccinated girls (45), showing that vaccination is unlikely to promote unsafe sexual activity.

9. Unanswered questions…

Will the HPV vaccine reduce cervical cancer deaths in real-world conditions?
In light of the latest publications, should vaccination programs be halted until the situations is clarified?
Due to these latest concerns, will more women opt for no vaccination, missing the opportunity to be protected against cancer?
Since the syndromes potentially related to vaccines are difficult to diagnose, is it possible that they have been underreported in the past? Could they possibly become over reported in the future?
Will the vaccine create a false sense of full protection against cervical cancer, resulting in less women attending screening programs?
Will the vaccine lead to a reduction of the HPV types included in the vaccine, but to an increase of those not included in the vaccine?

10. Conclusion

It is indeed exciting to have a vaccine that protects against cancer. After seeing women dying from cervical cancer, I truly wish that cervical cancer will be eradicated in the future. But we MUST be sure that we don’t create more harm than good in the process.

I am in favor of vaccines. Vaccines have done a lot of good to humanity (just imagine if we would still have small pox, or poliomyelitis…). It is true that every single medical practice may come with side effects, and this include vaccines. But we MUST know exactly what are the vaccine risks, and whether the benefits outweigh the risks.

I firmly believe that governments, scientific societies and pharmaceutical companies MUST do an effort to inform people in a responsible and honest manner, so that all of us -young people, parents and physicians- continue to believe in good science, and vaccines don’t lose their credibility.

It will take 10 to 20 years to figure out the true benefit of the HPV vaccine. In the meantime, keep in mind that Pap tests never killed anyone, on the contrary, they have saved millions of lives. Therefore, don’t forget your Pap smear!

Read on the latest events related to the HPV vaccine here.

References

International Agency for Research on Cancer, World Health Organization. Globocan 2012: Estimated Cancer Incidence, Mortality and Prevalence Worldwide in 2012
CDC Grand Rounds: Reducing the Burden of HPV-Associated Cancer and Disease. Morbidity and Mortality Weekly Report (MMWR) January 31, 2014 / 63(04);69-72
Human Papillomavirus and Related Diseases Report. hpvcentre.net March 20th, 2015
Hartwig S, et al: Estimation of the epidemiological burden of HPV-related anogenital cancers, precancerous lesions, and genital warts in women and men in Europe: Potential additional benefit of a nine-valent second generation HPV vaccine compared to first generation HPV vaccines. Papillomavirus Research, In Press (Available online 16 June 2015)
Patel H, et al: Systematic review of the incidence and prevalence of genital warts. BMC Infectious Diseases 2013, 13:39
“FDA approves Gardasil 9 for prevention of certain cancers caused by five additional types of HPV” (press release). 10 December 2014.
“Gardasil^® 9: new HPV vaccine approved in the European Union. The European Commission grants marketing authorisation for the first 9-valent HPV vaccine” (press release) Sanofi Pasteur MSD, June 17, 2015.
Human Papillomavirus Vaccination. The American College of Obstetricians and Gynecologists, Committee Opinion Number 641, September 2015
Recommendations on the Use of Quadrivalent Human Papillomavirus Vaccine in Males — Advisory Committee on Immunization Practices (ACIP), 2011. Morbidity and Mortality Weekly Report (MMWR), December 23, 2011 / 60(50);1705-1708
Markowitz L, et al: Quadrivalent Human Papillomavirus Vaccine Recommendations of the Advisory Committee on Immunization Practices (ACIP). Morbidity and Mortality Weekly Report (MMWR), March 23, 2007 / 56(RR02);1-24
Castellsagué X, et al: HPV vaccination against cervical cancer in women above 25 years of age: key considerations and current perspectives. Gynecologic Oncology 115 (2009) S15–S23
Villa L, et al: Prophylactic quadrivalent human papillomavirus (types 6, 11, 16, and 18) L1 virus-like particle vaccine in young women: a randomised double-blind placebo-controlled multicentre phase II efficacy trial. Lancet Oncol 2005; 6: 271–78
The FUTURE II Study Group: Quadrivalent Vaccine against Human Papillomavirus to Prevent High-Grade Cervical Lesions. N Engl J Med 2007;356:1915-27
Paavonen J, et al: Efficacy of human papillomavirus (HPV)-16/18 AS04-adjuvanted vaccine against cervical infection and precancer caused by oncogenic HPV types (PATRICIA): final analysis of a double-blind, randomised study in young women. Lancet, Vol 374, No. 9686, p301–314, 25 July 2009
Lehtinen M, et al: Overall efficacy of HPV-16/18 AS04-adjuvanted vaccine against grade 3 or greater cervical intraepithelial neoplasia: 4-year end-of-study analysis of the randomised, double-blind PATRICIA trial. Lancet Oncol, Vol 13, No. 1, p89–99, January 2012
Harper D: Prophylactic human papillomavirus vaccines to prevent cervical cancer: review of the Phase II and III trials. Therapy 2008, 5 (3), 313-324
Tabrizi SN, et al: Fall in human papillomavirus prevalence following a national vaccination program. J Infect Dis. 2012; 206(11):1645-1651
Mariani L, et al: Early direct and indirect impact of quadrivalent HPV (4HPV) vaccine on genital warts: a systematic review. Adv Ther, 32 (2015), pp. 10–30
Crowe E, et al: Effectiveness of quadrivalent human papillomavirus vaccine for the prevention of cervical abnormalities: case-control study nested within a population based screening programme in Australia. BMJ 2014;348:g1458
Baldur-Felskov B, et at: early impact of Human Papillomavirus Vaccination on cervical Neoplasia—Nationwide Follow-up ofYoung Danish Women. J Natl Cancer Inst (2014) 106(3): djt460 doi:10.1093/jnci/djt460
Joura E, et al: A 9-Valent HPV Vaccine against Infection and Intraepithelial Neoplasia in Women. N Engl J Med 2015; 372:711-723
Petrosky E, et al: Use of 9-Valent Human Papillomavirus (HPV) Vaccine: Updated HPV Vaccination Recommendations of the Advisory Committee on Immunization Practices. Morbidity and Mortality Weekly Report (MMWR), March 27, 2015 / 64(11);300-304
Center for Disease Control and Prevention. Human Papillomavirus (HPV) Vaccine Safety. Updated September 28, 2015
Slade BA, et al: Postlicensure safety surveillance for quadrivalent human papillomavirus recombinant vaccine. JAMA, 2009;302(7):750–757
Wacholder S, et al: Risk of miscarriage with bivalent vaccine against human papillomavirus (HPV) types 16 and 18: pooled analysis of two randomised controlled trials. BMJ 2010;340:c712
Garland SM, et al: Pregnancy and infant outcomes in the clinical trials of a human papillomavirus type 6/11/16/18 vaccine: a combined analysis of five randomized controlled trials. Obstet Gynecol 2009;114(6):1179–1188
Dana A, Buchanan KM, Goss MA, et al. Pregnancy outcomes from the pregnancy registry of a human papillomavirus type 6/11/16/18 vaccine. Obstet Gynecol. 2009;114(6):1170–1178
Moscicki A, et al: HPV in men: an update. J Low Genit Tract Dis. 2011 Jul; 15(3): 231–234
Gonçalves AK, et al: Safety, tolerability and side effects of human papillomavirus vaccines: a systematic quantitative review. Braz J Infect Dis, Vol 18, Issue 6, Nov–Dec 2014, Pages 651–659
Lu B, et al: Efficacy and safety of prophylactic vaccines against cervical HPV infection and diseases among women: a systematic review and meta-analysis. BMC Infect Dis. 2011;11:13
De Vincenzo R, et al: Long-term efficacy and safety of human papillomavirus vaccination. International Journal of Women’s Health 2014:6 999–1010
World Health Organization. Global Advisory Committee on Vaccine Safety, 11–12 December 2013: Human papillomavirus vaccines safety (HPV). Wkly Epidemiol Rec. 2014;89(7):58–60
Denny L: Safety of HPV vaccination: a FIGO statement. Int J Gynaecol Obstet. 2013;123(3):187–188
Wilson R, et al: HPV Vaccination in Japan. The Continuing Debate and Global Impacts. A Report of the CSIS Global Health Policy Center. April 2015
Kinoshita T, et al: Peripheral Sympathetic Nerve Dysfunction in Adolescent Japanese Girls Following Immunization with the Human Papillomavirus Vaccine. Intern Med 53: 2185-2200, 2014
a: Brinth L, et al: Suspected side effects to the quadrivalent human papilloma vaccine. Dan Med J 2015;62(4):A5064 b: Brinth L, et al: Orthostatic intolerance and postural tachycardia syndrome as suspected adverse effects of vaccination against human papilloma virus. Vaccine, 2015 May 21;33(22):2602-5
Vaccination contre les infections à HPV et risque de maladies auto-immunes : une étude Cnamts/ANSM rassurante – Point d’information 13/09/2015
Martínez-Lavín M, et: HPV vaccination syndrome. A questionnaire-based study. Clinical Rheumatology pp 1-3. Online 10 September 2015
Blitshteyn S. Postural tachycardia syndrome following human papillomavirus vaccination. Eur J Neurol, Vol 21, 1, 135–139, 2014
Harper, D: Current prophylactic HPV vaccines and gynecologic premalignancies. Current Opinion in Obstetrics and Gynecology 2009, 21:457–464
Giuliano A, et al: Efficacy of Quadrivalent HPV Vaccine against HPV Infection and Disease in Males. N Engl J Med 2011;364:401-11
Einstein M, et al: Comparative immunogenicity and safety of human papillomavirus (HPV)- 16/18 vaccine and HPV-6/11/16/18 vaccine: follow-up from months 12-24 in a Phase III randomized study of healthy women aged 18-45 years. Human Vaccines, vol. 7, no. 12, pp. 1343–1358, 2011
Barzon L, et al: Neutralizing and cross-neutralizing antibody titres induced by bivalent and quadrivalent human papillomavirus vaccines in the target population of organized vaccination programmes. Vaccine, vol. 32, no. 41, pp. 5357–5362, 2014
Di Mario S, et al: Are the Two Human Papillomavirus Vaccines Really Similar? A Systematic Review of Available Evidence: Efficacy of the Two Vaccines against HPV. Journal of Immunology Research, Volume 2015 (2015), Article ID 435141, 13 pages
Jena A, et al: Incidence of Sexually Transmitted Infections After Human Papillomavirus Vaccination Among Adolescent Females. JAMA Intern Med. 2015;175(4):617-623